Είναι λίγα τα αγγλικά τους ή φοβούνται ότι πάμε για λύση; Παρακαλώ διαβάστε τι λέει η συμφωνία.

5:22 PM | | Comment 1

ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΕ - ΤΟΥΡΚΙΑΣΠρώτος βρήκε ο Νικόλας Παπαδόπουλος για να μας πει ότι εξευτελιστήκαμε διότι αφήσαμε τη Γαλλία να ξεμπλοκάρει ένα από τα κεφάλαια που έχει εκείνη μπλοκαρισμένα. Δεν εξευτελίστηκε η Τουρκία που επέμενε να ξεμπλοκάρουμε εμείς τα κεφάλαια και τελικά δέχτηκε τη συμφωνία χωρίς να τα ξεμπλοκάρουμε, αλλά -σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο- εξευτελιστήκαμε εμείς που δεν υποχωρήσαμε ούτε εκατοστό προς τα πίσω.

Δεν κατάλαβα βέβαια τι ήθελε ακριβώς ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Να ξεμπλοκάρει η Γαλλία το κεφάλαιο 33 και να το μπλοκάρουμε ξαφνικά εμείς από το πουθενά,  τορπιλίζοντας τη συμφωνία; Φανταστείτε την αντίδραση των λοιπών Ευρωπαίων που σεβάστηκαν τη δική μας θέση και μας στήριξαν πλήρως, ώστε να μην ξεμπλοκάρουμε τα κεφάλαια που ευλόγως κρατάμε μπλοκαρισμένα. Φανταστείτε την αντίδραση του ελληνικού λαού που περίμενε τη συμφωνία για να ανασάνει λίγο από το βάρος του προσφυγικού προβλήματος.

Ύστερα βγήκε ο Μάρκος Κυπριανού για να μας πει ότι κακώς ο Αναστασιάδης δέχτηκε την παράγραφο 8 της συμφωνίας  διότι, λέει, έτσι πήρε η Τουρκία αυτό που ζητούσε. Ότι δηλαδή θα ανοίξουν κι άλλα μπλοκαρισμένα κεφάλαιά της τους επόμενους μήνες. Είμαι σίγουρος ότι πάνω κάτω τα ίδια θα μας πουν όλα τα κόμματα που εδώ και 42 χρόνια ανησυχούν μήπως και λυθεί το Κυπριακό.

Πάμε όμως να διαβάσουμε τι λέει η παράγραφος 8 και να προσπαθήσουμε με το δικό μας φτωχό μας μυαλό να καταλάβουμε από μόνοι μας τι λέει διότι, με τις δικές τους αναλύσεις, κινδυνεύουμε να υποστούμε νοητικές βλάβες.

(8) The EU and Turkey reconfirmed their commitment to re-energise the accession process as set out in their joint statement of 29 November 2015. They welcomed the opening of Chapter 17 on 14 December 2015 and decided, as a next step, to open Chapter 33 during the Netherlands presidency. They welcomed that the Commission will put forward a proposal to this effect in April. Preparatory work for the opening of other Chapters will continue at an accelerated pace without prejudice to Member States’ positions in accordance with the existing rules.

Μεταφράζω:

Η ΕΕ και η Τουρκία επαναβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να αναζωογονήσουν την ενταξιακή διαδικασία, όπως ορίζεται στην κοινή τους δήλωση της 29ης Νοεμβρίου 2015. Εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το άνοιγμα του κεφαλαίου 17 στις 14 Δεκεμβρίου 2015 και αποφάσισαν, ως επόμενο βήμα, να ανοίξει το κεφάλαιο 33 κατά τη διάρκεια της  ολλανδικής προεδρίας. Χαιρέτισαν το γεγονός ότι η Κομισιόν θα υποβάλει πρόταση προς το σκοπό αυτό, τον Απρίλιο. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες για το άνοιγμα άλλων κεφαλαίων θα συνεχιστούν με επιταχυνόμενο ρυθμό με επιφύλαξη (άνευ βλάβης) σε σχέση με τις θέσεις των κρατών μελών και σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες..

Προσέξτε παρακαλώ τι γράφει:  “Οι προπαρασκευαστικές εργασίες για το άνοιγμα άλλων κεφαλαίων θα συνεχιστούν με επιταχυνόμενο ρυθμό με την επιφύλαξη των θέσεων των κρατών μελών και σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες.”

Θυμίζω -σε όσους τυχόν το έχουν ξεχάσει- ότι η Κύπρος είναι κράτος μέλος. Θυμίζω επίσης ότι οι επιφυλάξεις της Κύπρου αφορούν τους «ισχύοντες κανόνες» για τους οποίους μιλά η συγκεκριμένη παράγραφος. Αφορούν την  υποχρέωση της Τουρκίας να υπογράψει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας, το οποίο περιλαμβάνει και τις υποχρεώσεις της χώρας αυτής απέναντι στην Κύπρο. Υποχρεώσεις που ουσιαστικά συνεπάγονται αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Συνεπώς, παρόλο που πρόθεση της Ε.Ε. είναι να επιταχύνει τις διαδικασίες ένταξης της Τουρκίας, δεν παύει να τονίζει ότι αυτό θα γίνει λαμβάνοντας υπόψη τις επιφυλάξεις των κρατών μελών, δηλαδή και τις επιφυλάξεις της Κύπρου ότι η Τουρκία δεν τήρησε τους κανόνες, δεν υπέγραψε δηλαδή το πρωτόκολλο της Άγκυρας.

Στην ουσία η παράγραφος 8 ασκεί πίεση στην Τουρκία να προχωρήσει σε αποφασιστικά βήματα για λύση του Κυπριακού. Διότι μόνο έτσι θα αρθούν οι επιφυλάξεις της Κύπρου. Αν η Τουρκία προβεί στις απαιτούμενες υποχωρήσεις, στα σημεία που μπλοκάρουν αυτή τη στιγμή τη διαδικασία των συνομιλιών, τότε μπορεί να έχουμε λύση πολύ σύντομα και η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας θα επιταχυνθεί θεαματικά.

Συνεπώς η παράγραφος αυτή κάθε άλλο παρά σαν νίκη της Τουρκίας μπορεί να μεταφραστεί. Πρόκειται αντιθέτως για σημαντική επιτυχία της Κύπρου, αφού η Ε.Ε. επισημαίνει στην Τουρκία ότι η Κύπρος συναποφασίζει για το κατά πόσο θα προχωρήσει ή όχι η ενταξιακή της πορεία.

Μήπως όμως εδώ κρύβεται στην πραγματικότητα η ανησυχία των κομμάτων που για 42 τόσα χρόνια ανησυχούν μήπως λυθεί το Κυπριακό; Φοβούνται μήπως ότι πλησιάζει η ώρα που θα βρεθούμε μπροστά σε καταληκτικές εξελίξεις σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού;

Μα αν δεν λυθεί το Κυπριακό τώρα, που η Τουρκία βρίσκεται στη δυσμένεια όλων των μεγάλων δυνάμεων και στη χειρότερη απομόνωση που βρέθηκε ποτέ, αν δεν αξιοποιήσουμε τώρα την ευνοϊκότατη για εμάς συγκυρία, πότε θα λύσουμε το Κυπριακό; Θα περιμένουμε να επαληθευτούν οι προφητείες που λένε ότι η Τουρκία θα διαλυθεί; Ή μήπως τελικά κάποιοι θεωρούν ότι λύση είναι αυτό που έχουμε σήμερα και με ατέλειωτες προφάσεις κι από την πέτρα αφορμές θέλουν τον χρόνο να περνά, ώσπου τελικά και χωρίς διαμαρτυρίες να φτάσουμε στη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης; Αυτή όμως θα είναι η μεγαλύτερη νίκη της Τουρκίας κι η χειρότερη ήττα των Ελλήνων στην Κύπρο.

Comments

  1. Constantis says:

    Στη δική μου σκέψη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι χειρισμοί της Κυπριακής κυβέρνησης ήταν σε μεγάλο βαθμό ορθοί. Και υπό τις παρούσες συνθήκες διερωτόμαι αν είχαμε την δυνατότητα για κάτι άλλο.

    Όμως, η αλήθεια να λέγεται : αυτά τα περί ‘επιφύλαξης των θέσεων των κρατών μελών και σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες ‘ τα ακούμε ακαταπαύστως από το 2004 και εντεύθεν, όταν δόθηκε ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων στην Τουρκία. Οι διαβεβαιώσεις τότε ήταν ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα άρχιζαν αν η Τουρκία δεν άνοιγε τα λιμάνια της στα Κυπριακά πλοία μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2004. Ο Σεπτέμβρης εκείνος ήρθε, πέρασε, η Τουρκία κανένα λιμάνι δεν άνοιξε, οι διαπραγματεύσεις παρόλα ταύτα ξεκίνησαν, και αυτή η γελειότητα επαναλαμβάνεται έκτοτε, όπου κάθε φορά, δεχόμαστε άνοιγμα καινούργιων κεφαλαίων με τη διαβεβαίωση πάντα από τους εταίρους μας, ότι την επόμενη φορά, η Τουρκία θα πρέπει να συμμορφωθεί. Η ιστορία έχει περίπου καταντήσει ανέκδοτο, όπως ανέκδοτο κατήντησε και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον τρόπο που κατήντησε ανέκδοτο και η χρήση της λέξης δεσμεύομαι εδώ στην Κύπρο.

    Τα γράφω αυτά, αλλά επαναλαμβάνω ότι πιστεύω πως οι χειρισμοί της Κυπριακής κυβέρνησης ήταν σε μεγάλο βαθμο ορθοί.

    Να μην ξεχνούμε όμως, ότι η μεγαλύτερη υποχώρηση, και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, έγινε το 2004, από τον πρόεδρο που πέρασε στη συνείδηση μεγάλης μερίδας του λαού, ως ανυποχώρητος διεκδικητής, τον αείμνηστο Τάσο Παπαδόπουλο, που άνευ εμφανούς λόγου ή και αιτίας, αποδέκτηκε να δοθεί ημερομηνία για έναρξη των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Θυμάμαι το απίστευτο ‘θα έχουμε 50* μικρά βέτο’ που υποτίθεται θα είχαμε την ευκαιρία να θέσουμε, και αισθάνομαι ακόμη και σήμερα, 12 χρόνια μετά, αμηχανία. Η τότε κυβέρνηση πάντως, δεν έθεσε τα μικρά βέτο όταν είχε την ευκαιρία. Σε αντίθεση με τις δύο μεταγενέστερες, (ακόμη η απαισίας μνήμης κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια) οι οποίες κάποια κεφάλαια μπλόκαραν, που παρόλα ταύτα αντιμετωπίζουν την βάναυση αντιπολιτευτική διάθεση αυτών που άνοιξαν διάπλατα τον ενταξιακό δρόμο της Τουρκίας.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *