Είναι κανείς που έπεσε από τα σύννεφα, όταν είδε το ρεπορτάζ του Al Jazeera, με πρωταγωνιστές τον Πρόεδρο της Βουλής κι ένα βουλευτή, να συνδιαλέγονται με υποτιθέμενους εκπροσώπους Κινέζου απατεώνα για να τον πολιτογραφήσουν Κύπριο; Είναι κανείς που πιστεύει στ’ αλήθεια ότι άνθρωποι παγιδεύτηκαν, φράσεις απομονώθηκαν, ότι έγινε μοντάζ κι ότι η εικόνα, που παρουσιάζει το ρεπορτάζ, μας αδικεί ως χώρα;
Είναι κανείς που αμφιβάλλει ότι ναι, αυτή είναι η Κύπρος του 2020. Η Κύπρος όπως την κατάντησαν εκείνοι που μας κυβερνούν, όχι μόνο την τελευταία επταετία αλλά διαχρονικά, από το 1960 μέχρι σήμερα, πίσω από κάθε κυβέρνηση, σαν βαθύ κράτος: το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, που έστησε ένα διεφθαρμένο μαφιόζικο σύστημα νομής της εξουσίας. Μέσα από σημαντικά πόστα, ενίοτε από το ύπατο αξίωμα μέχρι κάτω και με αυθαίρετες αποφάσεις να διασπαθίζει ή να καταχράται δημόσιο χρήμα, μέσα από διαβλητές διαδικασίες ανάθεσης και επίβλεψης έργων, αγορών, σχεδιασμών κ.ο.κ.
Είναι κανείς που αμφιβάλλει ότι η Κύπρος είναι σήμερα μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον πλανήτη; Κάποιοι γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα ότι διαφθορά υπάρχει παντού. Ναι, διαφθορά υπάρχει παντού, όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει διαφθορά, αλλά με μια τεράστια διαφορά: ότι σε χώρες με πολιτικό πολιτισμό, όπως π.χ. οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, τις οποίες επικαλούμαστε συχνά ως πρότυπα για την οικονομική τους ανάπτυξη και για την πολιτική ορθότητα που γενικά εφαρμόζουν στις διαδικασίες και στον τρόπο σκέψης, μπορεί να υπάρχει κι εκεί διαφθορά, αλλά είναι σε περιορισμένη μορφή. Εδώ, στην Κύπρο, η διαφθορά είναι ΤΟ σύστημα. Εδώ η διαφθορά είναι παντού, σε όλα τα στρώματα της εξουσίας και της κοινωνίας, από πάνω μέχρι κάτω, είναι μέσα στην ίδια τη νοοτροπία μας. Χρόνια τώρα βλέποντας το πρόσωπο του τέρατος της διαφθοράς, το συνηθίσαμε τόσο πολύ, που έγινε το κατοικίδιό μας.
Το 2013, η τελευταία δηλαδή μεγάλη κρίση, πιστέψαμε όλοι ήταν οικονομική, ότι ήταν δηλαδή συνέβη διότι έγιναν λάθη και αστοχίες. Μα όχι. Η μεγάλη εκείνη κρίση ήταν πρωτίστως ΗΘΙΚΗ. Τότε είχαν συνεργαστεί οι δικοί μας απατεώνες λευκού κολλάρου με ξένους δισεκατομμυριούχους, οι οποίοι έκλεψαν λεφτά από τις πατρίδες τους κι ήρθαν εδώ, στο καλό πλυντήριο, να τα ξεπλύνουν, δίνοντας βέβαια το ανάλογο αντάλλαγμα σ’ αυτούς που θα έκαναν εδώ τους μεσάζοντες. Η τεράστια που ξέσπασε το 2013 ήταν μια «συμπαντική», μια νομοτελειακή, αν θέλετε, προειδοποίηση πως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που λειτουργούμε σε τούτο τον τόπο, πως «ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», πως έπρεπε να τα αλλάξουμε όλα, η Κύπρος να αναγεννηθεί, να χτιστεί ξανά από την αρχή, να τερματιστεί αυτή η νοοτροπία του φάε-φάε και του κλέψε-κλέψε.
Δυστυχώς όμως αυτό που έπρεπε να γίνει δεν έγινε. Αντίθετα, συνεχίστηκε ακριβώς η ίδια νοοτροπία του «όπου υπάρχει ψαχνό θα το τρώμε». Συνεχίστηκαν οι ίδιες διαβλητές διαδικασίες, οι ίδιες αυθαιρεσίες, οι διασπαθίσεις, οι καταχρήσεις, η συνεργασία με ξένους απατεώνες, μέσω – αυτή τη φορά- των πολιτογραφήσεων. Γι’ αυτό και μοιραία συνεχίσαμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ολοένα και νέα σκάνδαλα να βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς το τι έχουμε δει μέχρι στιγμής δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Αν συνεχίσουμε έτσι, θα έρθουν τα πολύ χειρότερα. Θα ψάχνουμε για την πατρίδα μας και δε θα έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τίποτα! Έφτασε η ώρα επιτέλους να ξυπνήσουμε! Να δούμε, εμείς, οι πολίτες, τι θα κάνουμε. Διότι δυστυχώς, εκείνοι που βρίσκονται μέσα στο νοσηρό και διεφθαρμένο σύστημα της κυπριακής εκτροφής «κομματοκρατίας», δείχνουν απρόθυμοι ή αδύναμοι να το καταργήσουν και να το χτίσουν ξανά από την αρχή, ως ένα υγείες σύστημα εξουσίας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή οι πολίτες παρά πρώτα να ξυπνήσουμε και να συνέλθουμε και έπειτα να θεραπεύσουμε τον καλπάζοντα καρκίνο της διαφθοράς, που κατατρώει στο σώμα της Κύπρου. Για το γράφω και το τονίζω ξανά: Δε θα έχουμε Κύπρο να παραδώσουμε στα παιδιά μας.