Ήχησαν και σήμερα οι ηρωικές κομματικές πορδές, με την ευκαιρία της μαύρης επετείου του ασύμμετρου και βάρβαρου τουρκικού βομβαρδισμού της Τηλλυρίας, με χημικές βόμβες Ναπάλμ, τον Αύγουστο του 1964. Βομβάρδισαν ηχηρά τον Τούρκο κατακτητή όπως τον βομβαρδίζουν κάθε χρόνο τέτοια μέρα αλλά και κάθε μέρα, σε κάθε δοθείσα ευκαιρία.
Βομβάρδισε βομβάρδισε όμως, ο Τούρκος δεν φεύγει από την Κύπρο. Έχει ριζώσει μέσα στον τόπο μας κι όλοι αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία να εκτονωθούν, σαν σε ονείρωξη, με το ακατάσχετο μπλα μπλα τους, δεν ξόρτωσαν οι ανεπαρκείς και κατώτεροι των περιστάσεων να ελευθερώσουν αυτό τον τόπο, που βρίσκεται ήδη 43 χρόνια υπό κατοχή. Όλοι τους, από τους πιο φανατικούς της λύσης ως τους πιο κυνικούς διχοτομικούς, κρύβονται πίσω από την τουρκική αδιαλλαξία, για να καλύψουν τη δική τους ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Λες κι εναπόκειται στην καλή διάθεση του κατακτητή αν θα φύγει από τον τόπο που καταπατά διά της απειλής των όπλων.
Όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς, με τα ανώφελα μπλα μπλα, που κάνουν καριέρα με το Κυπριακό, όχι μόνο δεν κατάφεραν να ενοχλήσουν στο ελάχιστο την Τουρκία τόσα χρόνια αλλά αντίθετα την διευκόλυναν στα σχέδιά της να διχοτομήσει ντε φάκτο την Κύπρο και να έχει πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής την ντε γιούρε διχοτόμηση.
Κι αφού είναι η επέτειος της Τηλλυρίας, να θυμίσω ότι το αιματοκύλισμα του 1963-64 που ακολούθησε την τουρκοκυπριακή ανταρσία, ξεκίνησε από την ακατανόητη ενέργεια του Μακαρίου να αλλάξει 13 σημεία του Συντάγματος ΧΩΡΙΣ να δικαιούται βάσει του Συντάγματος και κυρίως χωρίς να διαβουλευθεί από πριν με ΚΑΝΕΝΑ (ούτε με την Ελλάδα), χωρίς να έχει την κάλυψη μεγάλων δυνάμεων κι έριξε αυτό το λαό σε περιπέτειες, που τον πότισαν αίμα και δάκρυα.
Θα μου πείτε, αντί να επικρίνεις την Τουρκία επικρίνεις τον Μακάριο και την πολιτική μας ηγεσία; Απαντώ: Η Τουρκία είναι η Τουρκία που ξέρουμε. ΒΡΗΚΕ ΚΙ ΕΚΑΝΕ! Αυτοί, οι δικοί μας έπαιξαν το παιχνίδι της και συνεχίζουν να το παίζουν μέχρι σήμερα. Από τότε που οι Τούρκοι έκαιγαν με τις Ναπάλμ την Τηλλυρία κι ήμουν εγώ μες στην κοιλιά της μάνας μου, μέχρι σήμερα που έγινα 52 χρονών και παππούς…