Συνεπεία μιας ύποπτης πρόθεσης του Σύμπαντος, η οποία παραμένει εισέτι μυστηριώδης, ένας εκατομμυριούχος με αδιευκρίνιστο πολιτικό, πολιτισμικό και ηθικό υπόβαθρο εξελέγη πριν από ενάμιση χρόνο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αφού αποφάσισε πρώτα ότι το φυσικό περιβάλλον δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο κι άρα μπορούμε να συνεχίσουμε να το μολύνουμε ελεύθερα, στη συνέχεια προχώρησε και σε άλλες ρηξικέλευθες αποφάσεις, όπως π.χ. να γράψει στα παπάρια του όλους τους συμμάχους της χώρας του και να εγκαταλείψει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, να υπαναχωρήσει επίσης από τη συμφωνία της χώρας του με την Κούβα και να αναγνωρίσει ο πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ και να μεταφέρει εκεί (από το Τελ Αβίβ) την πρωτεύουσα των ΗΠΑ.
Μάλιστα για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ δήλωσε ότι αυτή η πολιτική πράξη αποτελεί αποφασιστικό βήμα προς την ειρήνη. Σε μια εποχή που οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους, η “ειρήνη” του Ντόναλντ Τραμπ εκφράστηκε επί του εδάφους με ένα ιδιαίτερα …γλαφυρό τρόπο: Χτες, που επρόκειτο να ανοίξει η αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, στην παρουσία της κόρης και του γαμπρού του Αμερικάνου προέδρου, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας (που διεκδικούν την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του δικού τους κράτους) ξεσηκώθηκαν σε ογκώδεις διαδηλώσεις. Ο Ισραηλινός στρατός έστρεψε εναντίον τους τα όπλα κι άρχισε να τους πυροβολεί. Σκοτώθηκαν καμιά εξηνταριά άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους και 8 παιδιά. Σχεδόν άλλοι 3 χιλιάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν. Ο Ισραήλ από την πλευρά του κατηγορεί την παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς, που κυβερνά τους Παλαιστίνιους στη λωρίδα της Γάζας, ότι προκαλεί τις εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις, ώστε να έχει να καταγγέλλει τον Ισραήλ, κι ότι πρόκειται για τρομοκρατική οργάνωση που δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι σκοπός της είναι να διαλύσει το κράτος του Ισραήλ.
Όποια και να είναι ωστόσο η αλήθεια, πίσω από το εδώ και 100 χρόνια άλυτο παλαιστινιακό ζήτημα, αυτό που η ανθρωπότητα βλέπει με φρίκη είναι τους Ισραηλινούς στρατιώτες να χτυπούν αδιακρίτως άοπλους ανθρώπους με αληθινές σφαίρες, σακατεύοντας ή σκοτώνοντάς τους. Ακόμη και να θέλει κανείς να βρει δίκιο στην ασύμμετρη αυτή αντίδραση, ο ίδιος ο Ισραήλ του αφαιρεί αυτό το άλοθι.
Η ατελείωτη κι ανάμεσα σε επάλληλα εμπόδια πορεία των Εβραίων, από το αχανές παρελθόν του Μωυσή μέχρι σήμερα, προς τη “Γη της Επαγγελίας”, ανάμεσα σε διωγμούς, πολέμους, θρήνους και στεναγμούς, δεν μπορεί να παραμένει τυχαία ανεκπλήρωτη. Όπως ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά έτσι και οι λαοί, όταν μονίμως υποφέρουν από τις ίδιες πληγές, δεν θα πρέπει να αναζητούν τα βέλη που τους τις προκαλούν γύρω τους αλλά μέσα τους. Εκεί βρίσκεται ο πραγματικός εχθρός κι αυτός δεν είναι άλλος από την ιδιοσυγκρασία τους, από τον ίδιο τον εαυτό τους. Απέξω απλά πυροβολούν τη μοίρα τους.
