Η Λιζ Τρας αποδείχθηκε στην πράξη τόσο ανεπαρκής, που τα έκανε μαντάρα σε χρόνο ρεκόρ. Το πώς τα κατάφερε να “ξεγελάσει” τα μέλη του Συντηρητικού Κόμματος και να εκλεγεί πρόεδρος στο κόμμα και να γίνει πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, δεν είναι κάτι το παράξενο. Έχουμε υπόψη μας, όχι μόνο στην ιστορία αλλά και σε …πιο σύγχρονες καταστάσεις, πώς ένας “λίγος”, ένας στην πραγματικότητα αδύναμος πολιτικός καταφέρνει να ξεγελάσει με την εμφάνισή του τους ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι κουρασμένοι με το σύστημα και αναζητούν διέξοδο σε νέα πρόσωπα.

Αν μιλάμε για την Βρετανία, είδαμε και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, όπως και στην περίπτωση της Τρας, ότι υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί από την εξουσία ο “λίγος” πριν γίνει επικίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, με την ανεπάρκεια ή, κοινώς, με την ασχετοσύνη του.

Αν αυτό όμως συμβεί στην Κύπρο, αν δώσουμε δηλαδή την εξουσία σε κάποιον που δεν έχει τις ικανότητες να μας κυβερνήσει με σοφία και επιδεξιότητα, ζήτω που καήκαμε. Εδώ το σύστημα είναι τέτοιο που κανένας δεν μπορεί να παύσει ή να εξαναγκάσει σε παραίτηση τον πρόεδρο, ακόμη και αν αποδειχθεί ο άσχετος των ασχέτων. Οι εξουσίες που δίνει το κολοβό μας Σύνταγμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι τέτοιες, που μοιάζουν με τις εξουσίες του αυτοκράτορα της Ρώμης. Ο άσχετος θα συνεχίσει να μας κυβερνά μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας του, ακόμη κι αν έχει επιφέρει το απόλυτο χάος, την απόλυτη καταστροφή. Μη σας πω ότι, με τα μυαλά που έχουμε σε τούτο τον τόπο, μπορεί να τον εκλέξουμε και για δεύτερη θητεία, διότι, ως γνωστόν, κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει.

Η Λιζ Τρας αποδείχθηκε στην πράξη τόσο ανεπαρκής, που τα έκανε μαντάρα σε χρόνο ρεκόρ. Το πώς τα κατάφερε να “ξεγελάσει” τα μέλη του Συντηρητικού Κόμματος και να εκλεγεί πρόεδρος στο κόμμα και να γίνει πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, δεν είναι κάτι το παράξενο. Έχουμε υπόψη μας, όχι μόνο στην ιστορία αλλά και σε …πιο σύγχρονες καταστάσεις, πώς ένας “λίγος”, ένας στην πραγματικότητα αδύναμος πολιτικός καταφέρνει να ξεγελάσει με την εμφάνισή του τους ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι κουρασμένοι με το σύστημα και αναζητούν διέξοδο σε νέα πρόσωπα.

Αν μιλάμε για την Βρετανία, είδαμε και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, όπως και στην περίπτωση της Τρας, ότι υπάρχει τρόπος να απομακρυνθεί από την εξουσία ο “λίγος” πριν γίνει επικίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, με την ανεπάρκεια ή, κοινώς, με την ασχετοσύνη του.

Αν αυτό όμως συμβεί στην Κύπρο, αν δώσουμε δηλαδή την εξουσία σε κάποιον που δεν έχει τις ικανότητες να μας κυβερνήσει με σοφία και επιδεξιότητα, ζήτω που καήκαμε. Εδώ το σύστημα είναι τέτοιο που κανένας δεν μπορεί να παύσει ή να εξαναγκάσει σε παραίτηση τον πρόεδρο, ακόμη και αν αποδειχθεί ο άσχετος των ασχέτων. Οι εξουσίες που δίνει το κολοβό μας Σύνταγμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι τέτοιες, που μοιάζουν με τις εξουσίες του αυτοκράτορα της Ρώμης. Ο άσχετος θα συνεχίσει να μας κυβερνά μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας του, ακόμη κι αν έχει επιφέρει το απόλυτο χάος, την απόλυτη καταστροφή. Μη σας πω ότι, με τα μυαλά που έχουμε σε τούτο τον τόπο, μπορεί να τον εκλέξουμε και για δεύτερη θητεία, διότι, ως γνωστόν, κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει.