“Βάλατε ποτέ σημαίες της Παλαιστίνης; Γιατί δεν διαμαρτύρεστε για τους 200 νεκρούς στη Βυρητό;” Αυτά διαβάζω από χτες σε διάφορα σχόλια στα κοινωνικά δίχτυα και νιώθω την ανάγκη να απαντήσω σε τούτη την υποκριτική “αλληλεγγύη” προς τους λαούς της Μέσης Ανατολής, που πηγάζει από ατόφια, παγιωμένα αντιδυτικά αισθήματα, από κολλήματα δηλαδή που δεν αφήνουν κάποιους να δουν τα πράγματα χωρίς τα χρωματισμένα ματογυάλια της ιδεολογίας τους.
Ναι θλιβόμαστε για κάθε έναν άνθρωπο που σκοτώνεται άδικα σε τούτο τον πλανήτη. Αλλά νομίζω ότι αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα τη διαφορά του να εκρήγνυται μια βόμβα στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη από του να γίνεται τρομοκρατική επίθεση σε μια ευρωπαϊκή πόλη. Η διαφορά είναι ότι οι πρώτες περιοχές που ανέφερα είναι ταραγμένες εδώ και χρόνια, ο κίνδυνος ελλοχεύει διαρκώς, οι άνθρωποι ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για ασύμμετρη απειλή, χτύπημα χωρίς προειδοποίηση.
Είναι σαν να πηγαίνει ο απλός κόσμος ανύποπτα ένα Σάββατο βράδυ στο ΓΣΠ για να δει ένα ματς π.χ. Ομόνοια vs Νέα Σαλαμίνα και ξαφνικά 3 τζιχαντιστές κραυγάζοντας “ο Θεός είναι μεγάλος” αρχίζουν να πυροβολούν στα τυφλά. Και μετά από μια τέτοια τραγωδία, να βγαίνουν στα κοινωνικά δίκτυα κάποιοι και να γράφουν ότι είναι υποκρισία να διαμαρτυρόμαστε για 200 Κύπριους που σκοτώθηκαν από τρομοκρατική επίθεση από το πουθενά αλλά δεν κάναμε το ίδιο για δυο λεωφορεία που ανατινάχτηκαν από Ισραηλινούς στη Γάζα και σκοτώθηκαν 140 άνθρωποι…
Πέρα από αυτό, η αντίδρασή μας έγγειται και στο ότι θέλουμε να σταματήσουν οι πόλεμοι και στη Μέση Ανατολή και παντού και όχι να επεκταθούν με ασύμμετρη μορφή και στην Ευρώπη. Όχι δεν θέλω να μας σκοτώνουν μέσα στους δρόμους ηλίθιοι φανατικοί, επειδή διαπνέομαι από αντιδυτικά αισθήματα. Ναι, θεωρώ ότι το να αρνείται κανείς εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το γαλλικό λαό και στους λαούς της δύσης επικαλούμενος τους μακροχρόνιους πολέμους στη Μέση Ανατολή, είναι υποκρισία που υποκρύβει αντιδυτική εμπάθεια.
Θα ήθελα τέλος να επισημάνω ότι για τους ατελείωτους σκοτωμούς στη Μέση Ανατολή δεν ευθύνονται μόνο οι μεγάλες δυνάμεις της δύσης και η Ρωσία αλλά, μαζί με αυτούς, τοπικοί ηγέτες και εξτρεμιστικές οργανώσεις.