Tag: ποίημα

Ταξίδι…

  Να σου μαζέψω χρώματα, κι αποτυπώματα στις άκρες των δαχτύλων, απ’ τις αφές που θέλησες, γέλια, τραγούδια, προσευχές, κήπους απέραντους μ’ ολα τ’ αρώματα, μ’ όλους τους κόσμου τους καρπούς, γαλάζιες θάλασσες κι όλο το φως, άπλετο φως ποτέ να μη βρεθείς μες στο σκοτάδι. Πάντα σε τρόμαζε Και με πεθαίνει τούτη η έγνοια.   Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά μαζί σου στο ταξίδι θα ‘παιρνες Μα το… συνέχεια… Ταξίδι…

Ήσουν εκεί…

Ήσουν εκεί Μέσα στο φως Πλέκοντας δέσμες χρώματα Κι ήταν λυμένα τα μαλλιά σου μες στο θάμπος. Χρόνια μέσα στις φλέβες μου πέτρα Το δάκρυ σου Με την αλμύρα της λευκής γραμμής Που χάραξαν στην όψη σου βροχές αγρύπνιας Νύχτες αναύγητες στα νοτισμένα μάτια σου Λόγια σταγόνες Στης σιωπής τις μακρινές νεφέλες. Έτσι όπως έφυγες Μ’ άδεια τα χέρια σου χωρίς αφές Στεγνά τα χείλια σου χωρίς συγνώμες Ήσουν εκεί… συνέχεια… Ήσουν εκεί…

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πώς μου ήρθε κι έγραψα αυτό το ποίημα;Ήταν Χριστούγεννα κι έβρεχε πολύ εκείνο το βράδυ, καθώς οδηγούσα στην πόλη. Οι καθαριστήρες σάρωναν στο παρμπρίζ χιλιάδες αστραφτερές σταγόνες διαθλώμενου φωτός απ’ τον διάκοσμο της λεωφόρου. Άνθρωποι με συγκρουόμενες ομπρέλες παρήλαυναν σε γρήγορη κίνηση στο πεζοδρόμιο, ένας μεσήλικας με μια δέσμη μπαλόνια δεμένα στο δεξί του χέρι είχε φρηζάρει κάτω από ένα τυχαίο μπαλκόνι κοιτώντας τον ουρανό, δυο έφηβοι φιλιόνταν μέσα στη… συνέχεια… ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ