Αν ακούσει κανείς ομιλίες του Μακαρίου στα χρόνια μετά την εισβολή, θα διαπιστώσει κάτι που θα τον κάνει να ανατριχιάσει… Ότι ακριβώς τα ίδια που έλεγε ο Μακάριος πριν από σχεδόν 40 χρόνια, λέει σήμερα ο Νικόλας, ο Λιλλήκας, ο Ομήρου και άλλοι πολιτικοί. Λες και δεν πέρασε μια μέρα. Λες και η πολιτική του Μακροχρόνιου αγώνα έφερε αποτελέσματα κι έχουν να λένε “Ορίστε τι πετύχαμε με τον Μακροχρόνιο”! Σαν να έφυγε έστω και ένας από τους 40 χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες που μας σημαδεύουν νύχτα μέρα, λες κι απελευθερώθηκε έστω και μια παθκιά σκλαβωμένης ελληνικής γης. Τόσο πολύ τους ενδιαφέρει το Κυπριακό που δεν ασχολήθηκαν καν με την … ανανέωση κάπως των επιχειρημάτων. Λες κι η φαντασία τους στέρεψε στην ευφάνταστη ιδέα του Μακροχρόνιου.

Βρεθήκαμε μπροστά σε 4 (τέσσερις) πρωτοβουλίες για λύση από το 1974 μέχρι σήμερα. Το 1978 και το 1983 που τις απέρριψε ο Σπύρος Κυπριανού, το 1993, που την απέρριψε ο Κληρίδης (με πίεση του συγκυβερνώντος ΔΗΚΟ) και το 2004 που την απέρριψε η Ελληνική Κοινότητα έπειτα από προτροπή του Τάσσου. Είχαμε λοιπόν 4 πρωτοβουλίες και 4 ΟΧΙ… Αλλά, σύμφωνα με τον Νικόλα και άλλους, το Κυπριακό βρίσκεται εδώ που βρίσκεται λόγω της πολιτικής του καλού παιδιού. Σε ποια περίπτωση ήμασταν τα “καλά παιδιά” δεν κατάλαβα ακόμη εκτός αν εννοεί ότι τα καλά παιδιά λένε ΟΧΙ… Εν πάση περιπτώσει πρέπει να θυμίσω ότι τα καλύτερα παιδιά, δηλαδή εκείνα που υπέγραψαν τις 3 συμφωνίες κορυφής για λύση Ομοσπονδίας ήταν οι Μακάριος, Σπύρος Κυπριανού και Τάσσος Παπαδόπουλος…

Πάντως οφείλω να πω ότι τις 3 πρώτες πρωτοβουλίες για λύση του Κυπριακού τις απέρριψε και ο Ντενκτάς ο οποίος πάντοτε ήθελε τη διχοτόμηση και ήξερε πολύ καλά ότι με το να απορρίπτει θα οδηγηθούμε κάποια στιγμή εκεί. Πράγματι όλα αυτά τα 40 χρόνια η Κύπρος παρέμεινε διχοτομημένη και το κατεχόμενό της μέρος εκτουρκίζεται συστηματικά. Άρα ο Ντενκτάς είχε δίκιο από την πλευρά του. Οι δικοί μας πατριώτες δεν ξέρω σε τι δικαιώθηκαν μέχρι σήμερα…