Το περασμένο Σάββατο, 29 Ιουλίου,  ο ΥΠΕΞ Γιαννάκης Κασουλίδης, με την (αταίριαστη για ένα σοβαρό πολιτικό πρόσωπο με υπουργικό αξίωμα) προχειρολογία που χαρακτηρίζει συχνά τις δηλώσεις του, έδωσε αφορμή στα κόμματα του λεγόμενου “Ενδιάμεσου” να απευθυνθούν ξανά στην πρόθυμη πελατεία των χρησίμων ηλιθίων. Προς εκείνους δηλαδή που αγοράζουν ό,τι ψέμα τους πουλάνε, όσο χοντρό, όσο ανόητο κι αν είναι αυτό, εφόσον ερεθίζει μαζοχιστικά τον μηδενισμό, την μεμψιμοιρία και την ηττοπάθειά του alter ego τους.

O Κασουλίδης είπε λοιπόν κάτι για τα έσοδα από το φυσικό αέριο, με ένα τρόπο που κανένας δεν κατάλαβε ακριβώς τι ήθελε να πει. Αυτό πάντως που ήθελε να πει είναι το εξής:

Από τα συνολικά έσοδα του Ομοσπονδιακού (κεντρικού) Κράτους, ένα ποσοστό 6% θα πηγαίνει σε κονδύλια για έργα υποδομών (δρόμους, γέφυρες, πλατείες, φράχτες, πεζοδρόμια κτλ κτλ). Συμφωνήθηκε λοιπόν ότι στα πρώτα χρόνια εφαρμογής της λύσης, από αυτό το κονδύλι τα 5/6 θα πηγαίνουν για έργα υποδομής της τουρκοκυπριακής πολιτείας, ώστε να μπορέσουν να φτάσουν κι εκεί τα επίπεδα των δικών μας υποδομών. Με άλλα λόγια μόνο ένα ποσοστό 5% των γενικών εσόδων της ομοσπονδίας (κι όχι των εσόδων από το φυσικό αέριο) θα πηγαίνει, για καθορισμένο χρονικό διάστημα, για έργα προς όφελος των ΤΚ.

Επειδή όμως η δήλωση του Κασουλίδη ήταν μπερδευτική, αμέσως έπιασε δουλειά το επιτελείο του Νικόλα Παπαδόπουλου και ο ίδιος ο υποψήφιος πρόεδρος προσωπικά, παρόλο που εκείνος ήξερε πολύ καλά ποια είναι η αλήθεια και μάλιστα είχε παραδεχτεί ότι “αυτό είναι λογικό”, όταν ενημερώθηκε για το θέμα αυτό από τον διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Παρόλο λοιπόν που ο Νικόλας Παπαδόπουλος ήξερε την αλήθεια, προτίμησε να πει στο λαό το ψέμα ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη προχώρησε σε “συμφωνία παραχώρησης στους τουρκοκύπριους των 5/6 των εσόδων από το φυσικό αέριο”. Αυτό γράφτηκε επί λέξει στην ανακοίνωση του ΔΗΚΟ ημερομηνίας 30 Ιουλίου 2017, στην οποία περιλαμβάνονταν επίσης και πολλά άλλα τερατώδη ψέματα, που δεν είναι της ώρας να σχολιάσω.

Παρά την ολοφάνερη ανοησία της πιο πάνω διαστρέβλωσης, οι χρήσιμοι ηλίθιοι τσίμπησαν αμέσως και γέμισαν τα κοινωνικά δίχτυα με σχόλια και βρισιές, που αναδεινύουν το μέγεθος του προβλήματος της ηλιθιότητας σε τούτο τον τόπο.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα σε τούτο τον τόπο (μεγαλύτερο κι από το Κυπριακό) είναι η απουσία ήθους. Το πολιτικό κατεστημένο που μας κυβερνά από το 1960 μέχρι σήμερα έχει άπειρες φορές εξαπατήσει αυτό τον αφελή λαό, οδηγώντας τον σε ήττες και καταστροφές, σε αίμα, πόνο και δάκρυα.

Αυτό το κατεστημένο ουδέποτε σεβάστηκε με οποιοδήποτε τρόπο τον κυπριακό λαό. Αντίθετα τον χειρίστηκε πάντοτε σαν ηλίθιο. Είναι λοιπόν αβάσταχτη δυστυχία να βλέπουμε ότι αυτή η νοοτροπία όχι μόνο δεν αλλάζει προς το καλύτερο αλλά αντίθετα υποτροπιάζει ραγδαία προς το χειρότερο, καθώς πολιτικοί της νεότερης γενιάς διεκδικούν τη ψήφο μας συνεχίζοντας να μας ταϊζουν κουτόχορτο. Καμία ελπίδα για μια καλύτερη Κύπρο δεν προκύπτει μέσα από αυτή τη θλιβερή διαπίστωση.