Author: Constantinos Odysseos

Το άρθρο αυτό το έγραψα τον Αύγουστο του 2012, δηλαδή 6 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2013 και τη μεγάλη οικονομική κρίση του ιδίου έτους. Από τότε μέχρι σήμερα έγραψα δεκάδες άρθρα για τον καρκίνο της διαφθοράς που κατατρώει ο σώμα της Κύπρου, αλλά το συμπέρασμα είναι πως “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”. «Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν». (Το ήθος όλης της πολιτείας είναι… συνέχεια… Η ΚΥΠΡΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ ΗΓΕΤΗ

Το πρόσωπό της το χαράκωσε βαθιά ο χρόνος. Τα μάτια της κοιτάζουν μακριά σαν να κοιτάνε πέρα απ’ τις παραστάσεις των ανθρώπων. Σπάνια την έχω δει να χαμογελά από τότε… και τις σπάνιες εκείνες φορές ήταν το χαμόγελό της μισό, τσακισμένο, καθώς τ’ ανέβασε στα χείλη της από βαθύ πηγάδι θλίψης. Έλα, βγάλε μας μια φωτογραφία με την αδερφή μας, λέει ο πεθερός μου. Στέκονται όλοι γύρω της. Είναι αμήχανοι οι τέσσερις μα εκείνη… συνέχεια… Η ΘΕΩΡΑ

  Ενόψει των εκλογών, αρχίσαμε πάλι να καλούμε στη γη το πνεύμα του Μακαρίου. Δεν τον αφήνουμε να κοιμηθεί στην ησυχία του. Τριάντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, ακόμα κάποιοι μιλούν για συνένωση των μακαριακών δυνάμεων! Ελπίζω να μην συνενωθούν και οι … γριβικές δυνάμεις και να αρχίσουμε να βάζουμε μπόμπες ο ένας του άλλου! Ποια ήταν η πολιτική του Μακαρίου και πού οδήγησε τον τόπο μας, ελάχιστοι έχουν… συνέχεια… Η πολιτική του … φλου!

Όταν οι άλλες χώρες της Ευρώπης τρόμαζαν μπροστά στο φοβερό τέρας της κρίσης χρέους, που μεγάλωνε με ασύλληπτους ρυθμούς, ο πρόεδρος Χριστόφιας έβαζε το γνωστό χωρκάτικο του γινάτι και για τρία ολόκληρα χρόνια αρνιόταν να συναντήσει τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, λόγω έλλειψης χρόνου!! Όταν όμως ήθελε να κάνει ρουσφέτι υπέρ του Βγενόπουλου και άλλων, έβρισκε το χρόνο να τον πάρει τηλέφωνο για να τον μαλώσει. Εννοείται ότι απαιτούμε να… συνέχεια… Το γινάτι του χωρκάτη βγάζει μάτι (το δικό μας εννοείται)…

Βγήκαμε από το δρόμο δεξιά καθώς επιστρέφαμε σχεδόν βράδυ στη Λευκωσία. Οι τέντες των εμπόρων, οι λάμπες ασετιλίνης, τα γελαστά πρόσωπα, ένας ποιητάρης τραγουδούσε μια λυπητερή ιστορία… Κοιτάζω τη φωτογραφία και με κόπο ανακαλώ στη μνήμη μου το ίδιο το μοναστήρι, που για μένα ήταν τότε δευτερευούσης σημασίας, μέσα στους ήχους και τα χρώματα του πανηγυριού. Ο Άγιος Παντελεήμονας της Μύρτου… σαν να ‘ταν χθες. Πότε πέρασαν κιόλας 40 χρόνια…… συνέχεια… Στο πανηγύρι της Μύρτου…

Πολλές φορές, κάτω από τον αδυσώπητο ετούτο ήλιο του κυπριώτικου καλοκαιριού, πατώντας τα γυμνά μου πόδια στην άμμο που καίει σ’ αυτές τις άλλες θάλασσες τα μεσημέρια, ο συνειρμός με ταξιδεύει πίσω στην Αηρκώτισσα της Λαπήθου, σε εκείνη την αμέριμνη γαλάζια θάλασσα των παιδικών μου χρόνων. Χρόνια και χρόνια μες στον ύπνο μου οδοιπορούσα, από το σπίτι μου μίλια μακρυά σε κείνο το μικρό ακρογιάλι, που δεν το πάτησα ποτέ… συνέχεια… Ιφιγένεια εν Κυρηνεία…

-Θυμάσαι, γιε μου, που μας έλεγες ότι κάτι κακό συμβαίνει κι εμείς δεν σου δίναμε σημασία; Έμεινε από τότε μέσα στο νου μου και δεν το ξεχνώ! Η γειτόνισσα μας στην Πάνω Λακατάμια, η κυρά Φροσού, μεγάλη πια σήμερα στην ηλικία, θυμάται εκείνο το μαύρο πρωί της Δευτέρας, 15 του Ιούλη του ‘74, που ανήσυχος πήγα και τη βρήκα για να της πω ότι κάτι συμβαίνει, αφού η μάνα μου… συνέχεια… ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΤΟΥΤΗ Η ΜΝΗΜΗ

Κολλήσαμε στα υπέροχα συνθήματα, στη μαγκιά που τρώει περήφανα καρπαζιές, στα “λόγια και τα χρόνια τα χαμένα”… Όχι, λέει, σε λύσεις που ξεπουλάνε την πατρίδα και τα μάτια μας πλημμυρίζουν με πατριωτικά δάκρυα συγκίνησης. Όταν την ίδια στιγμή η μισή μας πατρίδα βρίσκεται κάτω από την μπότα 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών, όταν οι έποικοι αυξάνονται και πληθύνονται, όταν η γη μας στα κατεχόμενα γίνεται ξενοδοχεία και τουριστικά συγκροτήματα ή ξεπουλιέται… συνέχεια… Κολλήσαμε στα υπέροχα συνθήματα…