Για να μην ζείτε με τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί με τα παραμύθια της η πολιτική μας ηγεσία από το 1974, την τελική λύση του Κυπριακού μας την είπε χτες το Ερσίν Τατάρ, στις δηλώσεις του με τον Ερντογάν: είναι η διχοτόμηση της Κύπρου σε δύο ανεξάρτητες χώρες, που θα συνεργάζονται μεταξύ τους.
Είναι ακριβώς η ίδια η λύση που περιέγραψε στον “Φιλελεύθερο”, την 1η Απριλίου 2014, ο ακαδημαϊκός και πολιτικός Άγγελος Συρίγος, ο οποίος, ενάμιση χρόνο μετά από τη συνέντευξη εκείνη, προσκλήθηκε και είπε τον επιμνημόσυνο λόγο στο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλο, ενώ λίγα χρόνια αργότερα έγραψε και τον πρόλογο σε βιβλίο του σημερινού ΠτΔ, Νίκου Χριστοδουλίδη, για το Κυπριακό.
Είναι η λύση την οποία συζητούσε παρασκηνιακά ο Νίκος Αναστασιάδης, ύστερα από το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά, σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών αυτήκοων μαρτύρων, ανάμεσα στους οποίους ήταν κι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’.
Είναι η λύση που επεδίωξε η χούντα του Ιωαννίδη το 1974, όταν έκανε το πραξικόπημα, για να δώσει την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει, καθώς η διχοτομική σχολή σκέψης αποτελούσε πάντα ένα ισχυρό ρεύμα μέσα ελληνική πολιτική ηγεσία. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο θεμελιωτής της σχολής του ούτω καλούμενου «μακροχρόνιου αγώνα», που θα έριχνε στάχτη στα μάτια των Ελληνοκυπρίων και κυρίως των εκτοπισμένων και θα οδηγούσε σε βάθος χρόνου στη διχοτόμηση, ήταν ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κύπρο στα τέλη της δεκαετίας του 1970, Μιχάλης Δούντας (με το γνωστό «δόγμα Δούντα»).
Είναι η λύση που πάντα επεδίωκε η Τουρκία, ώστε να μετατρέψει σε βάθος χρόνου την Κύπρο σε τουρκικό νησί, με αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού και ενίσχυση της οικονομίας του δικού της κράτους πάνω στην Κύπρο, σε βάθος χρόνου να γίνει το τουρκοκυπριακό κράτος ισχυρότερο από το ελληνοκυπριακό.
Εναι η λύση που ήθελε το ντεκτασικό κατεστημένο στην Τουρκοκυπριακή Κοινότητα, επειδή φοβόταν ότι, με οποιαδήποτε άλλη λύση, η Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία θα απορροφούσε και θα αφομοίωνε τους Τουρκοκύπριους. Αυτό τον φόβο τον εξέφρασε πολλές φορές το Ραούφ Ντενκτάς και τον επαναλαμβάνει συχνά μέχρι σήμερα ο εθνικιστής συνέταιρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Είναι η λύση που επιδιώκει ύπουλα το διεφθαρμένο ελληνοκυπριακό κατεστημένο, που έχει στήσει τους μηχανισμούς νομής της εξουσίας, που λυμαίνεται το δημόσιο χρήμα κι έχει χτίσει περιουσίες και πολιτικές καριέρες πάνω στην ανώμαλη κατάσταση του άλυτου Κυπριακού. Είναι αυτοί που έχουν υπονομεύσει με λύσσα όλες τις πρωτοβουλίες για λύση ομοσπονδίας, δηλητηριάζοντας τη κοινή γνώμη με τερατολογίες. Αυτοί ισχυρίζονται στις αναλύσεις τους και στις δημόσιες συζητήσεις ότι η Τουρκία τάχα δε θέλει διχοτόμηση, προσπαθώντας με αυτό τον κουτοπόνηρο τρόπο να ωραιοποιήσουν στο μυαλό μας τη λύση-έκτρωμα στην οποία μας οδηγούν. Αυτοί που τεχνηέντως διοχετεύσαν στην κουρασμένη και απογοητευμένη με το Κυπριακό κοινή γνώμη το σλόγκαν «τζείνοι πο’τζει τζι εμείς πο’δα».
Αυτοί, οι δικοί μας, έδωσαν στην Τουρκία ό,τι ήθελε στην Κύπρο. Της εξυπηρέτησαν άψογα τη στρατηγική της διχοτόμησης, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω αν το έκαναν από αφέλεια ή απληστία ή αν τελικά κάποιοι από αυτούς ήταν και πράκτορες της Τουρκίας. Έχουμε δει τόσες πολλές βρομιές στη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου, που τίποτε πια δε μπορεί να μας εκπλήξει. Μας οδηγούν στη διχοτόμηση, χωρίς να το τολμούν να το πουν ξεκάθαρα, διότι ξέρουν ότι θα τους πούμε προδότες.
Μας οδηγούν στη διχοτόμηση και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς η Τουρκία να υποχρεωθεί να δώσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Το παραπάνω έδαφος, που κατέλαβε το 1974 για να το δώσει στις διαπραγματεύσεις, με αντάλλαγμα τη διχοτόμηση, θα της το χαρίσουν. Θα της χαρίσουν το έδαφος που ήταν για να δοθεί ξανά στον έλεγχο της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση όλα τα σχέδια λύσης του Κυπριακού. Θα της χαρίσουν την Καρπασία, τη Μόρφου, τη Ζώδια την Κατοκοπιά, τη Λύση, τη Βατυλή, την Άχνα, την Αμμόχωστο.
Αν αυτό δεν είναι προδοσία, τότε τι σημαίνει η λέξη προδοσία;