Ας εξετάσουμε λίγο αυτό το νέο φρούτο – είδος λωτού πρέπει να είναι είναι- που πλασάρεται τώρα τελευταία: την αλλαγή στρατηγικής στο Κυπριακό. Επειδή, λέει, αποδείχτηκε ότι για 41 χρόνια επιμένουμε σε μια λανθασμένη βάση λύσης.
-Συγνώμη, τι είπατε; Δεν άκουσα! “Επιμένουμε;” Ποιοι επιμένουμε; Σε τι επιμένουμε; Και πώς επιμένουμε;
Τα μικρά κόμματα που παπαγαλίζουν σχεδόν καθημερινά το φρούτο της “νέας στρατηγικής”, ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο που, από το 1974 μέχρι σήμερα, υπονομεύει και τορπιλίζει κάθε πρωτοβουλία για λύση του Κυπριακού. Σε παράλληλη τροχιά με την Τουρκία και σιγοντάροντας την αδιαλλαξία της. Σε τι λύση “επέμεναν” τόσα χρόνια αυτοί και τολμούν να λένε “επιμένουμε”;
Ρωτάνε όμως: “Τι έκαναν οι πρόεδροι που ήθελαν πολύ τη λύση; Γιατί δεν τα κατάφεραν αυτοί;” Καλό ερώτημα! Βλέπετε, στις σοφιστείες έχουν ξεπεράσει και τους αρχαίους! Μα τους αφήσανε σε χλωρό κλαρί να κάνουν το οτιδήποτε; Δεν γινότανε πάντα αυτό ακριβώς που γίνεται και ΤΩΡΑ;
Αφού κάθε φορά που πάει να γίνει κάτι, αυτοί ανησυχούν, προειδοποιούν, επισημαίνουν, δαιμονοποιούν, καταδικάζουν, αφορίζουν, καταριούνται, βροντοφωνάζουν, τσιριλλούν, νικαλιούνται, πέφτουν χαμαί και φύρνουνται… και μόνο όταν η πρωτοβουλία ναυαγεί, “πνάζει” η ψυχή τους. Και τρέχουν μετά σε εθνικά μνημόσυνα κι αντικατοχικές εκδηλώσεις, για να βγάλουν ωραίους λόγους, ύμνους και θρήνους για την κατεχόμενη γη μας, χωρίς να παραλείπουν βεβαίως να καταδικάζουν και να κατακεραυνώνουν την Τουρκία, αυτοϊκανοποιούμενοι με την ρητορική τους δεινότητα.
Μπορεί να … δέρνουν την Τουρκία αλύπητα στα …λόγια αλλά η Τουρκία μένει πάντα εδώ. Για 41 χρόνια τώρα, με το στρατό και τους εποίκους της, να εκτουρκίζει αργά και μεθοδικά την κατεχόμενη γη μας και να στήνει τις υποδομές προετοιμαζόμενη για την αυριανή αναγνώριση ή αναβάθμιση του ψευδοκράτους, με σκοπό να μας καταπιεί πληθυσμιακά και οικονομικά στις επόμενες δεκαετίες.
Η Τουρκία έκανε ό,τι μπορούσε μέχρι σήμερα για να μην λυθεί το Κυπριακό. Το ίδιο έκαναν όμως και όσοι σήμερα ζητούν “νέα στρατηγική”. Η Τουρκία ξέρουμε τι επιδιώκει με αυτή την πολιτική: δύο κράτη στην Κύπρο (διχοτόμηση). Οι δικοί μας δεν κατάλαβα τι θέλουν. Πολύ περισσότερο που δεν κάνουν και τον κόπο να μας πούνε! Διότι μιλούν για “νέα στρατηγική” χωρίς να λένε ποια λύση επιδιώκουν. Αλλά όποιος διαθέτει στοιχειώδη νου, βλέπει ξεκάθαρα ότι κατά κεί πάμε, σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα: στη διχοτόμηση.