Την Αμμόχωστο την έδωσαν και την άφησαν στους Τούρκους οι δικοί μας. Όπως και την Κερύνεια και την Μόρφου και την υπόλοιπη κατεχόμενη Κύπρο. Την έδωσαν και την άφησαν. Δεν αρέσει στους διχοτομικούς να λέμε την αλήθεια αλλά ήμασταν μωρά, μεγαλώσαμε, γερνούμε και δεν θα πεθάνουμε μέσα στο ψέμα τους.
Μιλώ τους κρυπτο-διχοτομικούς, που το παίζουν και σούπερ-πατριώτες όταν μιλούν δημόσια, αλλά όταν μιλούν ιδιωτικά παραδέχονται ότι προτιμούν τη διχοτόμηση. Μάλιστα κάποιοι είναι και σούπερ-ευαίσθητοι – όπως την «μούττην του θκυόσμη» ακόμη κι εκείνοι που συζήτησαν «ανεπίσημα» με τους Τούρκους την ιδέα των δύο κρατών.
Αρχίζω να πιστεύω ότι, μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες πλήρωσαν χοντρά για να κάνουν τη δουλειά τους στην Κύπρο. Για να μεθοδεύσουν και να υλοποιήσουν το σχέδιό τους για διχοτόμηση και επανάκτηση του νησιού. Με τα επεισόδια ανάμεσα στις δύο κοινότητες, στη δεκαετία του 1960, με τη δράση της ΕΟΚΑ Β΄και άλλων τρομοκρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με το σχέδιο της προδοσίας του 1974, δηλαδή το πραξικόπημα που έγινε για να ακολουθήσει η τουρκική εισβολή και – επειδή είμαστε στην επέτειο της δεύτερης εισβολής- να σας πω επίσης και για την άρνηση του διχοτομικού κατεστημένου να υπάρξει μια «διπλωματική αποσυμπίεση» στη Γενεύη. Την οποία προσπάθησε να πετύχει ο Κληρίδης, αλλά την αρνήθηκαν οι υπόλοιποι της πολιτικής μας ηγεσίας, περιλαμβανομένου και του Μακάριου, διευκολύνοντας τα μάλα την Τουρκία.
Πολύ λίγοι ξέρουν ότι στη Γενεύη έγιναν συνομιλίες, μετά την εκεχειρία της πρώτης εισβολής. Ότι εκεί τέθηκε θέμα ομοσπονδιακής λύσης και βεβαίως – όπως πάντα- είπαμε ένα βροντερό ΟΧΙ, ακόμα και για να συζητήσουμε. Αυτό εννοώ λέγοντας «αποσυμπίεση»: δέχομαι να το συζητήσω. Ενώ τρία χρόνια αργότερα, δεχτήκαμε την ομοσπονδία, με τη συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς. Στις 13 Αυγούστου του 1974 το ΟΧΙ ακούστηκε σαν μια λεβέντικη, πατριωτική απάντηση, μάλιστα ο τότε διχοτομικός υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, Γεώργιος Μαύρος, είπε ότι «μεταξύ της ατιμώσεως και του πολέμου η Ελλάς προτιμά τον πόλεμο».
Αλλά όταν ξεκίνησε το επόμενο πρωί ο δεύτερος και πολύ πιο βάρβαρος γύρος της τουρκικής εισβολής, η Ελλάς προτίμησε τελικά την ατίμωση (μας) και έμεινε να κοιτά από μακριά τον σκοτωμό, τους βιασμούς και το ξεσπίτωμα 160 χιλιάδων Ελληνοκυπρίων. Τα ωραία λόγια έμειναν λόγια και ο μόνος που εξυπηρετήθηκε ήταν η Τουρκία, η οποία κατέλαβε περισσότερο έδαφος από εκείνο που ήταν στο σχέδιο, για να έχει μετά να δώσει πίσω στις διαπραγματεύσεις.
Αλλά επειδή οι κρυπτο-διχοτομικοί δεν τολμούν να πουν την αλήθεια και μας κοιμίζουν με παραμύθια, ώσπου να φέρει από μόνος του ο χρόνος τη διχοτόμηση, στο τέλος θα της αφήσουν της Τουρκίας όλο το έδαφος της πατρίδας μας, που κατέλαβε με τη βία το 1974. ΟΛΟ! Δεν θέλουν πίσω ΤΙΠΟΤΑ. Δεν θέλουν πίσω την Αμμόχωστο, την Λύση, την Βατυλή, την Άχνα, την Ζώδια, την Κατωκοπιά τη Μόρφου και μέρος της Καρπασίας, δηλαδή τις περιοχές που όλα τα σχέδια λύσης του Κυπριακού τις είχαν για να περάσουν κάτω από τη διοίκηση της Ελληνοκυπριακής Πολιτείας, της ΜΙΑΣ, ομοσπονδιακής χώρας.
Δεν θέλουν πίσω αυτό το έδαφος που ανήκει στους 110 χιλιάδες από τους 160 χιλιάδες εκτοπισμένους, δηλαδή στα δύο τρίτα. Τάχα μου τα θέλουν όλα πίσω, «απελευθέρωση η μόνη λύση», αλλά δεν λεν πώς θα γίνει η απελευθέρωση, εκείνοι που δεν πήγαν ΚΑΝ στρατό! Και στο μεταξύ, αφού δεν ξέρουν και δεν λένε πώς θα γίνει η απελευθέρωση, η κατεχόμενη Κύπρος γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο Τουρκία και η Τουρκία προετοιμάζει μέσω αυτού του ανεξέλεγκτου από εμάς προγεφυρώματος, τον μελλοντικό πλήρη έλεγχο της Κύπρου.
Εμείς θέλουμε μία χώρα, στην οποία όλο το έδαφος της Κύπρου θα είναι έδαφος της ΜΙΑΣ κοινής πατρίδας. Η Κερύνεια θα είναι ΕΔΑΦΟΣ της ΜΙΑΣ Κύπρου, όχι μιας άλλης, τουρκικής χώρας. Μία χώρα, με έλεγχο στις πολιτογραφήσεις, ώστε να μην αλλάξει η αναλογία του πληθυσμού, μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και με ΕΝΙΑΙΑ οικονομία, ώστε να υπάρχει κεντρικός έλεγχος, να μην ανταγωνίζεται η μία πολιτεία την άλλη αλλά να συναγωνίζονται με ισορροπημένη πολιτική προς όφελος ΟΛΩΝ των Κυπρίων. Μάλλον δεν το ξέρετε, αλλά αυτά και πολλά άλλα (όπως π.χ. οι επιστροφές ή αποζημιώσεις των περιουσιών των εκτοπισμένων) συμφωνήθηκαν κατ’ αρχήν στις λεγόμενες συγκλίσεις, γι’ αυτό και λένε όλοι ότι στο Κραν-Μοντανά ήμασταν μισό βήμα πριν από τη λύση. Μετά από το Κραν-Μοντανά επιστέφουμε
Οι διχοτομικοί, με μια απλοϊκή – για να μην πω χαζή- αντίληψη των πραγμάτων, προτιμούν τη διχοτόμηση, «για να μην τους έχουμε μέσα στα πόδια μας» («τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά»). Δεν καταλαβαίνουν ότι αν αναγνωριστεί επίσημα ως μια άλλη χώρα το ψευδοκράτος, θα έχει τη δυνατότητα η Τουρκία, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ εμείς, να κάνει αυτό το επίσημο πια καθεστώς μεγαλύτερο σε πληθυσμό και ισχυρότερο οικονομικά από εμάς. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι θα πάθεις όταν δίπλα από το μαγαζί σου, που πουλάς ρούχα, έρθει και ανοίξει ένα mall. Τα λέω έτσι, απλά έως απλοϊκά, γιατί το πράγμα άρχισε να φαίνεται, το ψευδοκράτος έχει στήσει σοβαρές υποδομές και ήδη μας ανταγωνίζεται όντας ακόμα παράνομο. Φαντάσου να γίνει νόμιμο. Αλλά οι διχοτομικοί αδυνατούν να καταλάβουν ότι μας οδηγούν στον γκρεμό.
Στο επόμενο βίντεο, στις 16 Αυγούστου θα σας εξηγήσω πώς έδωσαν την Αμμόχωστο στην Τουρκία και αρνήθηκαν να την πάρουν πίσω, πουλώντας πάλι ένα σωρό δήθεν πατριωτικά ψέματα και μείναμε με το «χώμα που περπάτησα» και «θαλασσινός ο κόρφος σου κι ανθοί στις αμασχάλες»…