Του να συζητάμε εμείς οι τιποτένιοι για το πώς ακριβώς σκοτώθηκε ο Γρηγόρης Αυξεντίου μέσα στο κρυσφήγετό του, δεν μπορώ να καταλάβω τη σκοπιμότητα. Δεν αρκεί το ότι αρνήθηκε να παραδοθεί και έμεινε μέσα να πεθάνει; Δεν αρκεί η θυσία του για την πατρίδα; Τι το σκαλίζουμε;
Αλλά πιο πολύ “μου τη δίνουν” τα κόμματα. Που εκπροσωπούν το κατεστημένο εκείνο που σύλησε και εξακολουθεί να μαγαρίζει τη μνήμη των ηρώων μας, προς όφελος μιας εκλεκτής ελίτ του κατεστημένου. Οι σημερινοί πολιτικοί, αν και δεν είναι εκείνοι που έφτιαξαν το σύστημα νομής της εξουσίας, είναι πάντως φύσει και θέσει επίγονοι, κληρονόμοι και φορείς του. Όφειλαν λοιπόν πρωτίστως να ζητήσουν συγγνώμη από τους ήρωές μας και όχι να επιμένουν να εκμεταλλεύονται τη μνήμη τους για μικροκομματικά και προσωπικά οφέλη. Όφειλαν να ζητήσουν κι από τον Γρηγόρη Αυξεντίου συγγνώμη, για το ότι το χωριό του, η Λύση, είναι εδώ και 51 χρόνια σκλαβωμένη από τον τουρκικό στρατό και η πολιτική μας ηγεσία δεν κατάφερε ακόμα να την ελευθερώσει, όπως ούτε και την υπόλοιπη κατεχόμενή μας πατρίδα.