Θα σας πω κάτι που δε νομίζω να το έχετε ακούσει αλλού και θα σας το πω απλά και με όσο γίνεται λιγότερα λόγια.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, με το δέος που προκαλεί το αντικομφορμιστικό του στυλ, επείγεται να αντιμετωπίσει την Κίνα, η οποία δεν είναι μόνο ένας πληθυσμιακός γίγαντας, αλλά και μια τεχνολογική υπερδύναμη. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να φέρει η Αμερική με το μέρος της όλο τον υπόλοιπο πλανήτη ή τουλάχιστον τις πιο σημαντικές χώρες του πλανήτη.
Πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι φύση και θέση σύμμαχός τους, οι Αμερικανοί θέλουν επίσης μαζί τους την Ινδία, η οποία πληθυσμιακά είναι πια μεγαλύτερη από την Κίνα. Θέλουν επίσης μαζί τους τη Ρωσία και όσες χώρες επηρεάζει η Ρωσία.
ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ; Θα σας πω κάτι που δε νομίζω να το έχετε ακούσει αλλού και θα σας το πω απλά και με όσο γίνεται λιγότερα λόγια. Ο Ντόναλντ Τραμπ, με το δέος που προκαλεί το αντικομφορμιστικό του στυλ, επείγεται να αντιμετωπίσει την Κίνα, η οποία δεν είναι μόνο ένας πληθυσμιακός γίγαντας, αλλά και μια τεχνολογική υπερδύναμη. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να φέρει η Αμερική με το μέρος της όλο τον υπόλοιπο πλανήτη ή τουλάχιστον τις πιο σημαντικές χώρες του πλανήτη. Πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι φύση και θέση σύμμαχός τους, οι Αμερικανοί θέλουν επίσης μαζί τους την Ινδία, η οποία πληθυσμιακά είναι πια μεγαλύτερη από την Κίνα. Θέλουν επίσης μαζί τους τη Ρωσία και όσες χώρες επηρεάζει η Ρωσία. Ο Τραμπ πιέζει να κλείσει το Ουκρανικό όχι γιατί σκοτώνεται κόσμος και στενοχωριέται, όπως λέει ο ίδιος, αλλά γιατί επείγεται να φέρει κοντά τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία των εκατόν πενήντα εκατομμυρίων κατοίκων δεν θέλει να είναι οικιακή βοηθός της Κίνας των χιλίων πεντακόσιων εκατομμυρίων, η οποία Κίνα έχει ήδη ξεπεράσει τεχνολογικά τη Ρωσία. Ο Πούτιν προτιμά κι αυτός ένα συνασπισμό με τη Δύση. Άλλωστε αυτό επεδίωξε και ο ίδιος στην αρχή της προεδρίας του, αλλά ως ισότιμος, όχι σαν οικιακή βοηθός της Δύσης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπως και ο πόλεμος στη Γάζα, τον οποίο ξεκίνησε ξαφνικά και ανεξήγητα η Χαμάς, όπως επίσης και ο προηγούμενος ατελείωτος πόλεμος στη Συρία, ήταν στην πραγματικότητα μια αναμέτρηση στο πεδίο της μάχης δια αντιπροσώπων, ενώ στο παρασκήνιο ήταν μεταξύ των υπερδυνάμεων. Ο Πούτιν διαπραγματεύτηκε την ισχύ του με τη Δύση σε όλους αυτούς τους πολέμους. Ήταν σαν να έλεγε στους Δυτικούς “δε θα γίνει το δικό σας. Θέλετε δε θέλετε, θα καθίσετε να τα βρούμε”. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιδρά διαφορετικά και ακολουθεί γενικά μια διαφοροποιημένη γραμμή από τους Αμερικανούς στο Ουκρανικό; Διότι στην πραγματικότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή διαπραγματεύεται τη δική της ισχύ μέσα στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό. Δε θέλει να είναι κάτω από τη Ρωσία. Οι Αμερικανοί θεωρούν δεδομένη την Ευρωπαϊκή Ένωση και επείγονται τώρα να τα βρουν με τους Ρώσους, αν δεν τα έχουν ήδη βρει δηλαδή στο παρασκήνιο. Επίσης, επείγονται να κλείσουν και όλα τα άλλα περιφερειακά ζητήματα που προκαλούν ρήγματα στη Δυτική συμμαχία ή δυνητικά και στη νέα συμμαχία που προσπαθούν να φτιάξουν απέναντι στην Κίνα. Τα ελληνοτουρκικά με το Κυπριακό στο φόντο είναι ένα από αυτά τα προβλήματα και κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν να λύσουν και το κυπριακό. Και χωρίς να το αναλύσω σήμερα εδώ, όχι, δεν πιστεύω ότι θα δώσουν την Κύπρο στην Τουρκία,. Διότι την Κύπρο τη θέλουν οι ίδιοι και επίσης η Κύπρος είναι το πιο σίγουρο αποκούμπι για το Ισραήλ. Η Τουρκία θα πάρει αλλού. Ας αφήσουμε τον χρόνο να μιλήσει.
Ο Τραμπ πιέζει να κλείσει το Ουκρανικό όχι γιατί σκοτώνεται κόσμος και στενοχωριέται, όπως λέει ο ίδιος, αλλά γιατί επείγεται να φέρει κοντά τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία των εκατόν πενήντα εκατομμυρίων κατοίκων δεν θέλει να είναι οικιακή βοηθός της Κίνας των χιλίων πεντακόσιων εκατομμυρίων, η οποία Κίνα έχει ήδη ξεπεράσει τεχνολογικά τη Ρωσία.
Ο Πούτιν προτιμά κι αυτός ένα συνασπισμό με τη Δύση. Άλλωστε αυτό επεδίωξε και ο ίδιος στην αρχή της προεδρίας του, αλλά ως ισότιμος, όχι σαν οικιακή βοηθός της Δύσης.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπως και ο πόλεμος στη Γάζα, τον οποίο ξεκίνησε ξαφνικά και ανεξήγητα η Χαμάς, όπως επίσης και ο προηγούμενος ατελείωτος πόλεμος στη Συρία, ήταν στην πραγματικότητα μια αναμέτρηση στο πεδίο της μάχης δια αντιπροσώπων, ενώ στο παρασκήνιο ήταν μεταξύ των υπερδυνάμεων.
Ο Πούτιν διαπραγματεύτηκε την ισχύ του με τη Δύση σε όλους αυτούς τους πολέμους. Ήταν σαν να έλεγε στους Δυτικούς “δε θα γίνει το δικό σας. Θέλετε δε θέλετε, θα καθίσετε να τα βρούμε”.
Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιδρά διαφορετικά και ακολουθεί γενικά μια διαφοροποιημένη γραμμή από τους Αμερικανούς στο Ουκρανικό; Διότι στην πραγματικότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή διαπραγματεύεται τη δική της ισχύ μέσα στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό. Δε θέλει να είναι κάτω από τη Ρωσία.
Οι Αμερικανοί θεωρούν δεδομένη την Ευρωπαϊκή Ένωση και επείγονται τώρα να τα βρουν με τους Ρώσους, αν δεν τα έχουν ήδη βρει δηλαδή στο παρασκήνιο. Επίσης, επείγονται να κλείσουν και όλα τα άλλα περιφερειακά ζητήματα που προκαλούν ρήγματα στη Δυτική συμμαχία ή δυνητικά και στη νέα συμμαχία που προσπαθούν να φτιάξουν απέναντι στην Κίνα.
Τα ελληνοτουρκικά με το Κυπριακό στο φόντο είναι ένα από αυτά τα προβλήματα και κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν να λύσουν και το κυπριακό. Και χωρίς να το αναλύσω σήμερα εδώ, όχι, δεν πιστεύω ότι θα δώσουν την Κύπρο στην Τουρκία,. Διότι την Κύπρο τη θέλουν οι ίδιοι και επίσης η Κύπρος είναι το πιο σίγουρο αποκούμπι για το Ισραήλ. Η Τουρκία θα πάρει αλλού.
