50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Την πλήρωσαν με θάνατο, με πόνο και δάκρυ την προδοσία της Κύπρου, οι γονιοί της δικής μου γενιάς, οι παππούδες της δικής σας. Σε λίγες μέρες κλείνουν 50 χρόνια από τότε, όμως εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τους φταίχτες, για τα όσα είδαν τότε τα παιδικά μου μάτια. Χώρια που μας φλόμωσαν στο ψέμα και μας παρουσίασαν ένα παραπλανητικό αφήγημα, όπως τους βόλευε. Κανένας δεν δικάστηκε, κανένας δεν τιμωρήθηκε ποτέ για την συμφορά. Ο Μακάριος ήρθε πίσω στην Κύπρο τον Νοέμβριο του 74 κι όταν αντίκρυσε τις μάνες, τις νεαρές γυναίκες και τα μωρά παιδιά των νεκρών και των αγνοουμένων, όταν είδε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε άθλιες συνθήκες, σε αντίσκηνα μέσα στις λάσπες και τις αρρώστιες, όταν άκουσε το γοερό κλάμα των κοριτσιών, που τα βίασαν οι εισβολείς, έδωσε κλάδον ελαίας, δηλαδή συγχωρέσε τους. Τάχα για την εθνική συμφιλίωση;
Όχι. Ο Μακάριος δεν ήθελε να ανοίξει ο φάκελος «Κύπρος», διότι, εκτός από την Χούντα του Ιωαννίδη και τις τρομοκρατικές ομάδες στην Κύπρο, συνένοχοι για το ότι φτάσαμε στη καταστροφή ήταν και πολλοί άλλοι. Ήταν, χωρίς καμία ιστορική αμφιβολία και ο ίδιος ο Μακάριος, με τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις του από το 1950 που έγινε αρχιεπίσκοπος και εθνάρχης μέχρι τον θάνατό του το 1977, όντας Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά για τον Μακάριο. Υπάρχει όμως ένα σύγγραμμα που γράφτηκε από μια γυναίκα που εκτιμούσε και θαύμαζε τον Μακάριο. Πρόκειται για το ημερολόγιο της Νίτσας Χριστοδούλου, ιδιαιτέρας του Μακαρίου, στο προεδρικό, από το 1960 μέχρι το 1977. Η Χριστοδούλου κατέγραψε στο ημερολόγιό της τις πραγματικές σκέψεις, τις πραγματικές αποφάσεις του Μακαρίου, για σημαντικά γεγονότα που καθόρισαν τη μοίρα αυτού του τόπου. Τα κατέγραψε με αθωότητα, για να μην πω με πολιτική αφέλεια, όντας η ίδια υπέρ του Μακαρίου. Όμως διαβάζοντας το κανείς, με πολιτική σκέψη, θα ανακαλύψει πικρές αλήθειες, που κρύφτηκαν πίσω από μύθους και παραμύθια της Χαλιμάς.
Το ημερολόγιο εξέδωσε το 1981 ο δημοσιογράφος Αλέκος Κωνσταντινίδης, σε βιβλίο με τίτλο «Ένα Προσωπικό Ημερολόγιο». Όμως το βιβλίο απαγορεύτηκε και αποσύρθηκε, διότι εκδόθηκε χωρίς τη σύμφωνο γνώμη της Νίτσας Χριστοδούλου. Βασικά το ημερολόγιο είχε κλαπεί από τους πραξικοπηματίες, όταν μπήκαν στο προεδρικό στις 15 Ιουλίου 1974. Όμως ουδέποτε αμφισβητήθηκε η γνησιότητα ή το περιεχόμενό του. Απαγορεύτηκε για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων και παραμένει μέχρι σήμερα μυστικό σύγγραμμα. Μισό αιώνα μετά, κάποιοι δεν θέλουν να ξέρουμε ποιος ήταν ο πραγματικός Μακάριος, πώς πραγματικά σκεφτόταν και ενεργούσε εκείνος ο άνθρωπος που καθόρισε το μέλλον της Κύπρου. Μέσα από ένα ημερολόγιο που έγραψε μια θαυμάστριά του και όχι κάποιος εχθρός του.
Γιατί άραγε;
Τις επόμενες ημέρες θα πούμε κι άλλα και φυσικά όχι μόνο για τον Μακάριο. Θα πούμε για όλους και για όλα γιατί κάποτε η αλήθεια πρέπει να ακουστεί καθαρά σε τούτο τον τόπο.