Ο ποινικός ανακριτής, που διερεύνησε τις καταγγελίες της διευθύντριας τον φυλακών, Αριστοτέλους, για ισχυριζόμενες πράξεις του αστυνόμου Κατσουνωτού, έδωσε το πόρισμά του στον Γενικό Εισαγγελέα, Σαββίδη, πριν από σχεδόν τρεις μήνες. Υποθέτω ότι ο Αιμιλιανίδης έγραψε το πόρισμα στα κινέζικα και ως εκ τούτου στην Εισαγγελία αναγκάστηκαν να μετακαλέσουν μεταφραστές από το Πεκίνο, οι οποίοι προφανώς ήρθαν με βάρκα. Χρειάστηκε λοιπόν να περάσει όλος αυτός ο καιρός, εντελώς άδικα, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να διαβάσει ο Γενικός Εισαγγελέας το πόρισμα. Αφού ξέραμε όλοι από το πρώτο δευτερόλεπτο (κι όταν λέω όλοι, εννοώ ΟΛΟΙ, ακόμα και οι κότες) ότι, άσχετα με τι λέει το πόρισμα, ο κ. Κατσουνωτός δεν έπρεπε να διωχθεί. Για τους γνωστούς λόγους “δημοσίου συμφέροντος”.

Διότι πάντα, ούτως ή άλλως δηλαδή κι ας φύγουμε από την συγκεκριμένη υπόθεση, ανεξαρτήτως του αν λέγεται Κατσουνωτός ή Κορτωτός, ή Ττάππος, ή Καρκανίκαβλος, ή Ψηλόκωλος ή Χαμηλόκωλος, δεν έχει σημασία για ποιο πράγμα καταγγέλλεται κάποιος και αν ισχύουν οι κατηγορίες ή αν είναι εντελώς άδικες και ψεύτικες. Το “δημόσιο συμφέρον” στην Κύπρο απαιτεί να μη διώκεται κάποιος ο οποίος κατέχει πολιτικό, πολιτειακό ή δημόσιο αξίωμα ή είναι συγγενής, κουμπάρος, κολλητός, γνωστός ή γλείφτης σημαντικού πολιτικού προσώπου, αν είναι πιστό κομματόσκυλο, αν είναι, τέλος πάντων, ένας από τους εκλεκτούς, από τους “απ’ έσω” του συστήματος.

Στην Κύπρο διώκεσαι μόνο αν είσαι ένας απλός πολίτης, ένας τυχαίος ιθαγενής. Διότι δεν βλάπτεται το “δημόσιο συμφέρον” αν θα πας εσύ φυλακή. Ποιος είσαι εσύ άλλωστε και ποιος χέστηκε για σένα; Αν, όμως, ανήκεις στους εκλεκτούς, κάνε ό,τι γουστάρεις. Στην Κύπρο το “δημόσιο συμφέρον” δεν θα επιτρέψει να τιμωρηθείς, διότι μετά θα χαλάσει η πιάτσα, θα πληγεί η παράδοση, θα δημιουργηθεί ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο και μπορεί στο μέλλον να κινδυνέψει να πάει φυλακή και κανένας που φταίει.

Μπορεί να με πείτε υπερβολικό, διότι θα μου θυμίσετε ότι κάποιοι από τους “εκλεκτούς” πήγαν όντως φυλακή, τότε, στην πρώτη θητεία του Αναστασιάδη. Τότε που καταδικάστηκαν για μερικά χρόνια και πήγαν για μερικές εβδομάδες. Να σας θυμίσω όμως κι εγώ ότι ήταν μια πολύ δύσκολη φάση τότε. Η οικονομία είχε καταρρεύσει, ο κόσμος ήταν δυστυχισμένος και εξοργισμένος, ζητούσε τιμωρίες. Έπρεπε λοιπόν τότε, όλοι εμείς, οι λυσασμένοι ιθαγενείς, να ξεγελαστούμε, να νομίσουμε ότι το “δημόσιο συμφέρον” σημαίνει “το συμφέρον του δήμου”, δηλαδή των πολιτών και όχι ό,τι συμφέρει στο σύστημα τους. Πήγαν λοιπόν τότε λίγοι για λίγο καιρό για να μην πάνε πολλοί για πολύ καιρό.

Όμως το “δημόσιο συμφέρον” στην Κύπρο έχει συγκεκριμένη έννοια, την οποία οφείλετε, κύριοι ιθαγενείς, να την γνωρίζετε. Όπως οφείλει να τη γνωρίζει καλύτερα από όλους και ο εκάστοτε Γενικός Εισαγγελέας, ο οποίος, πάνω από το Σύνταγμα, πάνω από τους νόμους, πάνω από πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, πρέπει να βάζει το “δημόσιο συμφέρον”. Το “δημόσιο συμφέρον” που καθιστά την Κυπριακή Δημοκρατία της Μπανάνας, μια ξεχωριστή χώρα πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Χώρα “με νάμιν”, που λέμε!

Δεν επιτρέπεται ο Γενικός Εισαγγελέας να αγνοήσει το “δημόσιο συμφέρον” και να πάψει η Κύπρος να είναι Κύπρος, να κινδυνέψει, ας πούμε, να γίνει Σουηδία. Δεν μπορεί να γίνει Σουηδία, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να γίνει Σουηδία η Κύπρος, ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ! Γι’ αυτό λέγεται “δημόσιο συμφέρον” διότι πρέπει να γίνεται αυτό που συμφέρει, ώστε να μην αλλάξει ποτέ η κουλτούρα του συστήματος. Να συνεχίσουμε να λέμε “This is Cyprus”και να ξέρουμε όλοι τι εννοούμε!

(Διαβάστε επίσης: ΑΠΟ ΤΗΝ RUE DU SUQUET ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΑΝΙΑ Ή ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ)