Ήταν εξαιρετικά σημαντική η συνάντηση Μπάιντεν-Χριστοδουλίδη στον Λευκό Οίκο. Όσοι την υποβαθμίζουν μιλούν νηπιακή γλώσσα στην πολιτική ανάλυση. Δεν ήταν ούτε εθιμοτυπικής φύσεως αλλά ούτε και τυχαία η στιγμή. Είναι αστείο να στέκονται στο ότι ο Μπάιντεν είναι απερχόμενος, για δύο μήνες ακόμη, πρόεδρος. Μιλά εκ μέρους της μεγαλύτερης υπερδύναμης σήμερα στον κόσμο για θέματα στα οποία η αμερικανική πολιτική δεν θα αλλάξει, ακόμα κι αν εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ.
Όπως είπα αρκετές φόρες τους τελευταίους μήνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες επείγονται να λύσουν το Κυπριακό, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου διακανονισμού των ζωνών επιρροής στην περιοχή μας, ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία, με το τέλος των πολέμων στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Το έχω ξαναπεί, οι δύο αυτοί πόλεμοι δεν είναι άσχετοι μεταξύ τους. Πρόκειται για ένα παζάρεμα, ανάμεσα στη Δύση και στη Ρωσία, για το πώς θα καθοριστούν τα νέα όρια των ζωνών επιρροής στην περιοχή μας αλλά και στην Ουκρανία. Ένα τραγικό παζάρεμα που γίνεται με πόλεμο και αίμα, πάντα με θύματα τους απλούς ανθρώπους, για το ποια πλευρά θα πάει πιο δυνατή στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την ειρήνη.
Οι δύο αυτοί πόλεμοι θα τελειώσουν σύντομα και ο διακανονισμός θεωρώ πως ήδη συζητείται ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις παρασκηνιακά. Μέρος αυτού του διακανονισμού είναι και το Κυπριακό και δεν είναι τυχαία η ξαφνική σπουδή των Ηνωμένων Εθνών να ξεκινήσουν ξανά τις διαπραγματεύσεις, ενώ μαίνονται ακόμα οι πόλεμοι. Μαζί με τα άλλα θέματα που θέλουν να λύσουν στην περιοχή μας, οι Αμερικάνοι θέλουν να τελειώνουν και με τα ελληνοτουρκικά και θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να λύσουν οριστικά το ζήτημα.
Αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνει εις βάρος μας. Αυτός ο μπαμπούλας που ανασύρει κάθε φορά η (κρυπτο)διχοτομική παράταξη, ότι η λύση του Κυπριακού θα είναι υπέρ της Τουρκίας δεν ήταν ποτέ αλήθεια. Ποτέ! Πολύ περισσότερο τώρα, που οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ισραήλ, εμπιστεύονται απόλυτα την Κύπρο και την Ελλάδα, ενώ αντίθετα η Τουρκία παραμένει γι’ αυτούς ένας απρόβλεπτος και μη αξιόπιστος εταίρος. Την θέλουν μεν μαζί τους, αλλά δεν την εμπιστεύονται.
Κανένας, το τονίζω ΚΑΝΕΝΑΣ, δεν θέλει την Τουρκία να ελέγχει την Κύπρο. Ούτε η Δύση ούτε η Ρωσία, ούτε το Ισραήλ. Δεν πρόκειται να υπάρξει λύση στο Κυπριακό που θα επιτρέψει στην Τουρκία να ελέγχει την Κύπρο, την τελευταία πατημασιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης σ’ αυτή εδώ την κρίσιμης σημασίας περιοχή του πλανήτη.
Την Κύπρο την χρειάζονται για τα δικά τους συμφέροντα. Δε θα την χαρίσουν στον Ερντογάν. Ο Έρντογάν θα πάρει ανταλλάγματα αλλού. Πού είναι για την Τουρκία πιο σημαντικά. Και τότε, όταν τα πάρει, σε μια νύχτα θα εξαφανίσει τον Τατάρ, όπως εξαφάνισε πριν από 20 χρόνια ολόκληρο Ραούφ Ντενκτάς, που ήταν στην Τουρκία τότε θρύλος.
Η μόνη λύση που θα εξυπηρετήσει απόλυτα τα τουρκικά συμφέροντα στην Κύπρο είναι η διχοτόμηση, η λύση των δύο κρατών. Είναι η λύση στην οποία μας οδηγεί, μαζί με την Τουρκία και το ντενκτασικό κατεστημένο στα κατεχόμενα, το δικό μας (κρυπτοδιχοτομικό) κατεστημένο σε Κύπρο και Ελλάδα. Ευτυχώς που δεν θέλουν ούτε να την ακούν αυτή τη λύση οι Μεγάλες Δυνάμεις. Για το λόγο που σας είπα πιο πριν. Ευτυχώς! Αλλά αν συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά που είχαμε μέχρι σήμερα, με το διχοτομικό κατεστημένο να καθορίζει τα βήματά μας, μοιραία θα καταλήξουμε στη διχοτόμηση και δεν θα φταίνε οι ξένοι. Εμείς θα φταίμε για όλα.
Να είμαστε έτοιμοι για τη λύση. Να σταματήσουμε να νομίζουμε ότι είμαστε σταθεροί στην κινούμενη άμμο της εκκρεμότητας, που μας τραβά σιγά σιγά στο βυθό. Μπορούμε και πρέπει να αξιοποιήσουμε την γεωπολιτική συγκυρία για μια λύση που θα κάνει την Κύπρο καλύτερη.