Ένα βήμα μπροστά μας είναι οι νάρκες. Αν τις πατήσουμε θα κομματιαστούμε. Οδηγός μας για να τις αποφύγουμε είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Το Κυπριακό θα βρεθεί ξανά και σύντομα μάλιστα στο τραπέζι για λύση κι αυτή τη φορά δεν έχει παρακάτω. Θα λυθεί. Είτε έτσι, είτε αλλιώς. Το «έτσι» είναι η ΜΙΑ χώρα με ΜΙΑ οικονομία. Το «αλλιώς» είναι η διχοτόμηση, οι δύο χώρες, με δύο οικονομίες. Μία χώρα συνεπάγεται κεντρικό έλεγχο της οικονομίας, κεντρικό έλεγχο των επενδύσεων για όλο το νησί και κεντρικό έλεγχο του δημογραφικού, του πληθυσμιακού δηλαδή, ώστε να μην έχουμε ανεξέλεγκτες ροές ξένων, είτε στη μια είτε στην άλλη πολιτεία, που θα αλλάξουν τον δημογραφικό χαρακτήρα της Κύπρου.
Δύο χώρες σημαίνει χωριστές οικονομίες, σημαίνει ότι στην πραγματικότητα θα ανταγωνιζόμαστε την τουρκική αγορά των 90 εκατομμυρίων. Αν σήμερα, που είναι παράνομο καθεστώς, ήδη μας ανταγωνίζονται σε βαθμό που αποτελεί πρόβλημα για τη δική μας οικονομία, αύριο, αν γίνουν νόμιμη, άλλη χώρα, απλώς θα μας κλείσουν. Ή θα μας αγοράσουν ξένοι και θα γίνουμε οι Κύπριοι (Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι) σε κάθε περίπτωση τσιράκια εκεί που ήμασταν στον τόπο μας αφέντες.
Δύο χώρες σημαίνει επίσης ότι εύκολα μπορεί να γίνουν εκεί διπλάσιοι και τριπλάσιοι από εμάς σε πληθυσμό, αφού εμείς δεν θα έχουμε κανένα έλεγχο στη ροή ξένων μεταναστών ή εποίκων, όπως θα έχουμε αν είμαστε μία χώρα. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι σημαίνει η νήσος Κύπρος να έχει 800 χιλιάδες Ελληνοκύπριους και 2 εκατομμύρια Τούρκους.
Η διχοτόμηση θα σημάνει το τέλος του ελληνισμού στην Κύπρο και αν μας οδηγήσει εκεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης, θα κουβαλά στην υστεροφημία του ένα ασήκωτο ιστορικό πταίσμα. Με προβλημάτισε αφάνταστα η κίνηση του κ. Χριστοδουλίδη να αποκαλύψει επίσημα την ανεπίσημη διαβούλευση των Ηνωμένων Εθνών για τριμερή συνάντηση τον Αύγουστο. Ήταν σαν να ήξερε ή σαν να περίμενε αυτό που έγινε αμέσως μετά: το ότι αντέδρασε ο διχοτομιστής Τατάρ και απέρριψε ασυζητητί την τριμερή. Αν ο κ. Χριστοδουλίδης γυρεύει να παίξει επικοινωνιακά παιχνίδια, όπως εκείνα που έπαιξαν άλλοι στο παρελθόν, θα φάμε τα μούτρα μας.
Η ξαφνική πίεση από τον διεθνή παράγοντα να πάμε σε διαπραγματεύσεις για λύση, δεν γίνεται χωρίς την έγκριση της Τουρκίας. Στο πλαίσιο της αναδιάταξης των ζωνών επιρροής, όταν τελειώσει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, ο Ερντογάν επενδύει σε γεωστρατηγικά ανταλλάγματα, που δεν έχουν κατ’ ανάγκη να κάνουν με την Κύπρο. Δεν είναι η Κύπρος ο καημός της Τουρκίας, ξέρει ότι δεν θα του δώσουν την Κύπρο, αλλά ευχαρίστως θα πάρει την Κύπρο, αν του την δώσουμε δώρο ΕΜΕΙΣ.
Είμαι βέβαιος ότι ο Ερντογάν παρασκηνιακά έχει δώσει ήδη πράσινο φως στα Ηνωμένα Έθνηκαι και θα στείλει στις διαπραγματεύσεις εκείνον που θα κάνει ό,τι του λέει ο ΙΔΙΟΣ, ο Ερντογάν. Άρα ο Χριστοδουλίδης θα είναι σαν έχει απεναντί του τον Ερντογάν. Με τον Ερντογάν θα διαπραγματευτεί, με τον Ερντογάν θα παίξει το επικοινωνιακό παιχνίδι, αν αυτός είναι ο σκοπός του. Αν νομίζει ότι μπορεί να κερδίσει τον Ερντογάν στο blame game, για να αποφύγει την ουσία, πολύ φοβάμαι ότι η ζημιά που θα πάθουμε θα είναι μη αναστρέψιμη.
Διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες ότι η Τουρκία είναι δυσαρεστημένη με τον Τατάρ και πήγε στην Άγκυρα να συναντήσει τον Τούρκο ΥΠΕΞ ο λεγόμενος πρωθυπουργός των κατεχομένων. Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Το πώς καταλήξαμε με το Σχέδιο Ανάν. Κάτι που ελάχιστοι θυμάστε είναι ότι ο Ραούφ Ντενκτάς, μια πολιτική προσωπικότητα που προκαλούσε σεβασμό στην Τουρκία, ήταν εναντίον του Σχεδίου Ανάν και το απέρριψε τον Μάρτιο του 2003. Τότε τα Ηνωμένα Έθνη κατακεραύνωσαν την τουρική πλευρά. Δεν τήρησαν τις λεγόμενες ίσες αποστάσεις. Τους έστησαν στον τοίχο.
Ο τότε δικός μας ηγέτης, Τάσσος Παπαδόπουλος, έπαιξε επικοινωνιακό παιχνίδι. Έκανε δημόσιες δηλώσεις και έστειλε δύο επιστολές στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ότι θέλει το Σχέδιο Ανάν πίσω στο τραπέζι. Ο Ανάν ζήτησε δέσμευση και από τον Τάσσο και από τον Ντενκτάς για χρονοδιάγραμμα και επιδιαιτησία. Ο Ντενκτάς υπακούοντας στον Ερντογάν, δέχτηκε. Ο Τάσος δέχτηκε κι αυτός. Όμως ήταν φανερό ότι επένδυε στην αδιαλλαξία του Ντενκτάς. Ήταν βέβαιος ότι ο Ντενκτάς θα το απέρριπτε ξανά.
Όταν όμως ο Ντενκτάς, που δεν ήθελε με τίποτα το Σχέδιο Ανάν, προφασίστηκε τον άρρωστο, για να κωλυσιεργήσει, ο Ερντογάν τον έστειλε σπίτι του. Έβαλε στη θέση του τον τότε λεγόμενο πρωθυπουργό, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και η τουρκική πλευρά είπε ΝΑΙ. Εμείς είπαμε ΟΧΙ. Η ευθύνη έφυγε από τους ώμους της τουρκικής πλευράς, η Τουρκία πήρε χρονοδιάγραμμα για ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ψευδοκράτος αναβαθμίστηκε, με τον κανονισμό για εμπόριο μέσω της πράσινης γραμμής κι από τότε άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία στον τουρισμό και σε άλλους τομείς της οικονομίας, με αποτέλεσμα σήμερα να μας ανταγωνίζεται.
Αν τότε ο Ερντογάν έστειλε στο σπίτι του έναν ολόκληρο Ραούφ Ντενκτάς, τον Τατάρ, αν θέλει να τον απομακρύνει, απλώς θα φταρνιστεί και θα τον πάρει ο άνεμος.
Θέλω να ελπίζω ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει πλήρη συναίσθηση του πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και ότι θα αξιοποιήσει τη στήριξη ισχυρών δυνάμεων για να βρεθεί η καλύτερη λύση προς το συμφέρον των Κυπρίων και όχι της Τουρκίας. Για να έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας πατρίδα και ελπίδα για το μέλλον.