Αυτό που είπε ο Ν. Παπαδόπουλος, ότι θα κάνει την οικονομία ξανά όπως ήταν επί Τάσσου Παπαδοπουλου, ήταν απειλή ή μας το έριξε έτσι για πλάκα; Ας του κάποιος να μην το ξαναπεί, γιατί κινδυνεύουμε να μας έρθει ταμπλάς!
Θυμάστε ότι στο τέλος της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου είπαμε το νερό νεράκι επειδή η τότε κυβέρνηση ακύρωσε την εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης, που θα έλυναν οριστικά το οξύτατο πρόβλημα λειψυδρίας και την αφόρητη ταλαιπωρία από τις συνεχείς διακοπές στην παροχή του νερού; Θυμάστε ότι, μέχρι να ξαναγίνουν από την αρχή οι διαδικασίες για να εγκατασταθούν οι αφαλατώσεις, η επόμενη κυβέρνηση, Χριστόφια, κουβαλούσε νερό με τα δεξαμενόπλοια της “Ocean Tankers” για να μην πεθάνουμε από τη δίψα; Γιατί η κυβέρνηση Παπαδόπουλου ακύρωσε τις αφαλατώσεις, θυμάστε; Επειδή τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής τους έβρεξε πολύ και γέμισαν τα φράγματα. Μήπως νόμισαν ότι εκεί τελείωσε για πάντα το πρόβλημα με την ανομβρία στην Κύπρο κι ότι η Κύπρος έγινε … τροπική χώρα, όπου βρέχει κάθε μέρα κι έτσι δεν υπήρχε πια η ανάγκη να γίνουν οι αφαλατώσεις;
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί σταμάτησε τις αφαλατώσεις η κυβέρνηση Παπαδόπουλου είναι πολύ απλή: Ήθελε να κάνει οικονομία. Στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης Παπαδόπουλου δεν ξεκίνησε ούτε κι ένα έργο υποδομής, ούτε ένα πεζοδρόμιο, ούτε μια πέτρα πάνω σε πέτρα και στην Εθνική Φρουρά άρματα και οχήματα ακινητοποιήθηκαν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών ενώ δεν αγοράζονταν ούτε καν σφαίρες για τα πιστόλια.
Δεν θέλω να αδικήσω τον αείμνηστο τότε πρόεδρο. Ίσως να ήθελε να ενισχύσει ραγδαία την οικονομία, για να μας βάλει στην Ευρωζώνη. Θυμάστε ότι τότε του ήρθε γάντι η φούσκα με τις τιμές των ακινήτων, που έβαλε στα ταμεία του κράτους δεκάδες εκατομμύρια, έκανε και τη φορολογική αμνηστία, χάρισε δηλαδή μεγάλο ποσοστό φόρων σε εκατομμυριούχους για να επαναπατρίσουν αδήλωτα κεφάλαια που είχαν βγάλει στο εξωτερικό κι έτσι ο στόχος επιτεύχθηκε.
Όμως κι εγώ, άμα θέλω να κάνω οικονομία για να χτίσω κανούριο σπίτι, μπορεί να διακόψω τις σπουδές των παιδιών μου, να κόψω τις εξόδους και το χατζιλίκι τους και να αναγκάσω όλη την οικογένεια να τρώει μόνο μια φορά την ημέρα και το φαγητό μας να είναι λουφκιά με τα λάχανα. Μάλιστα, αν τους κόψω τελείως το φαϊ, σίγουρα θα φυλάξω ακόμη πιο πολλά λεφτά. Αν μου έρθει καπάκι και καμιά κληρονομιά από κάποια θεία στην Αμερική, ε ναι, θα καταφέρω στο τέλος να χτίσω κι ολόκληρη οκέλα με τα λεφτά που θα έχω μαζέψει κι αν είμαστε ακόμα ζωντανοί και δεν έχουμε πεθάνει από την πείνα ή από τη δίψα (όπως κινδυνέψαμε να πεθάνουμε όταν μας τελείωσε το νερό επί Παπαδόπουλου) θα μπορέσουμε να μπούμε μέσα στην οκέλα μας και να ζήσουμε εκεί.
Η διακυβέρνηση Παπαδόπουλου ενίσχυσε την οικονομία απλά κόβωντας ή μη πραγματοποιώντας κοινωφελή έργα κι χωρίς πάντως να νοικοκυρέψει το σπάταλο κράτος, με αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις. Το αδηφάγο σύστημα παρέμεινε εκεί ζωντανό και άτρωτο και συνέχισε να κατατρώει τα σωθικά αυτού του λαού, όπως επί ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων ανεξαιρέτως.
Το μόνο έργο που σχεδιάστηκε αλλά (ευτυχώς) δεν υλοποιήθηκε επί διακυβέρνησης Παπαδόπουλου, ήταν η εγκατάσταση πλωτής μονάδας μεταφοράς στην Κύπρο φυσικού αερίου. Επρόκειτο για ένα πείραμα, που θα στοίχιζε στις τσέπες μας μερικά δισεκατομμύρια ευρώ κι ήταν πείραμα επειδή πουθενά στον κόσμο δεν είχε λειτουργήσει κάτι τέτοιο. Η Κύπρος, δηλαδή εμείς, θα γινόμασταν τα πρώτα πειραματόζωα. Αν το σύστημα λειτουργούσε, καλώς. Αν δεν λειτουργούσε, θα μας έμενε η μούζη που λέμε… Εμάς των φορολογούμενων φυσικά, διότι φαντάζομαι ότι κάποιοι θα βολεύονταν μια χαρά με τις “προμήθειες” που θα πλήρωνε ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο πρότζεκτ. Τελικά τη γλυτώσαμε φτηνά διότι πήγε το θέμα στη βουλή όταν το ΑΚΕΛ είχε ήδη αποχωρήσει από την κυβέρνηση και ψήφισε εναντίον αυτού του έργου.
Η οικονομία ωστόσο που πραγματικά και θεαματικά ενισχύθηκε επί διακυβέρνησης Παπαδόπουλου ήταν η οικονομία του ψευδοκράτους. Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 κι ο κανονισμός για το εμπόριο της ούτω καλούμενης “ΤΔΒΚ” (με δικές της σφραγίδες ποιότητος) μέσω της πράσινης γραμμής, το 2004, ήταν δυο αποφασιστικά βήματα που αναβάθμισαν σημαντικά το ψευδοκράτος κι άλλαξαν εντελώς τη ζωή των Τουρκοκυπρίων.
Θυμάστε τον πρώτο καιρό που άνοιξαν τα οδοφράγματα, οι Τουρκοκύπριοι έρχονταν απ’ εδώ με κάτι σαραβάλες. Τώρα έρχονται με λιμουζίνες που τις βλέπεις και πέφτουν τα ματόφυλλά σου. Τότε πήγαινες στα κατεχόμενα κι έβλεπες φτώχεια και παλιόσπιτα. Πριν το τέλος της πενταετίας Παπαδόπουλου έβλεπες ήδη στα κατεχόμενα έναν οικοδομικό οργασμό, μια άνευ προηγουμένου ανάπτυξη, με τουριστικές και άλλες υποδομές, αμέτρητα νέα κτίρια, την επαρχία Κερύνειας ολοκαίνουρια χτισμένη απ’ άκρη σ’ άκρη. Κι είναι πραγματικά μέγα ιστορικό λάθος και αδικία το γεγονός ότι το ψευδοκράτος δεν έχει ακόμη ανακηρύξει τον αείμνηστο τότε πρόεδρο μέγα ευεργέτη του.
