CONSTANTINOS ODYSSEOS

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2020

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - όπως την είδα πρώτη φορά, αρχές του 2020.
Περιδιάβαση στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με φίλους και με το κινητό μου να καταγράφει εικόνες από το πρώτο μου αυτό ταξίδι στη γεμάτη ιστορικές μνήμες Πόλη, που υπήρξε πρωτεύουσά μας για 1200 χρόνια. Στο βίντεο χρησιμοποίησα τα εξής μουσικά κομμάτια: Arabic / Turkish Music | Istanbul Sunset | Study, Relaxing, Ambience - YouTube 'Εχε γεια, πάντα γεια! - Ξανθίππη Καραθανάση - Δίσκος “Αλησμόνητες Πατρίδες” Κοράσιν ετραγούδαγε - Δόμνα Σαμίου - Δίσκος "Songs About Greeks Far from Home" Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης - Χρόνης Αηδονίδης - Δίσκος "Αηδόνια της Ανατολής" Turkish muezzin's adhan, published on YouTube by Aslan ÖZCAN Classical Ottoman Music published on YouTube. Από Ξένο Τόπο - Üsküdara, Giderken - Κατερίνα Παπαδοπούλου,Meral Azizoglu,Marc Mauillon. Τη Υπερμάχω - Πέτρος Γαϊτάνος - Δίσκος "Οι Σημαντικότεροι Ύμνοι". Φήμη Πατριάρχου Βαρθολομαίου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Απολυτίκιο Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Konyali - ορχηστρικό - δίσκος "Music From Turkey, vol.1". Γκιουλμπαχάρ - Pelin Suer - Cafe Aman Istanbul - Δίσκος "Fasl-ı Rembetiko". Aman katerina mou · Cigdem Aslan - Δϊσκος "Mortissa". Murder On the Orient Express - Sir Richard Rodney Bennett - Music for the Sydney Lumet's 1974.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, 4 April 2020

Μάνα για όλα τα παιδιά της

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
(Οδοιπορικό στην κατεχόμενη μας πατρίδα)Κάποτε έπρεπε να ξαναπάω στην Κερύνεια, από το δρόμο που πηγαίναμε με τους γονείς μου, όταν ήμουνα μικρός. Από το «πογύριν», που σε φέρνει στη βόρεια ακτογραμμή, πίσω από τον Πενταδάκτυλο, μπαίνοντας από την δυτική του άκρη, εκεί στη Μύρτου κατεβαίνοντας προς τα Πάναγρα. Ακολουθούσαμε εκείνη την ατέλειωτη, μέσα στην παιδική μου ανυπομονησία, διαδρομή καθώς ο άλλος δρόμος, ο σύντομος, περνούσε μέσα από τον τουρκοκυπριακό θύλακα και μόνο σε συγκεκριμένες ώρες το πρωί και το απόγευμα μπορούσαν να περάσουν οι Ελληνοκύπριοι με τα αυτοκίνητά τους σε σειρά, σε κονβόι, όπως το λέγανε και με τη συνοδεία της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος είχε ουσιαστικά διχοτομηθεί από τότε.Μαζί με την Τόνια, τη Μαρία και τον Γιώργο ξεκινήσαμε πρωί πρωί, για να μας φτάσει ο χρόνος. Μπήκαμε από το οδόφραγμα του Άη Δεμέτη και πήγαμε κατευθείαν στον Γερόλακκο για να μπορέσω να βρω τα παλιά μου ίχνη. Γερασμένο το χωριό. Ήταν σχεδόν όπως το άφησαν τότε οι νόμιμοι κάτοικοί του. Ελάχιστα τα καινούρια σπίτια και μόνο ο κεντρικός δρόμος μαρτυρούσε μικρή πρόοδο. Συνεχίσαμε προς τον Άγιο Βασίλειο. Ο δρόμος μοναχικός, πανομοιότυπος με τότε. Αλλά το χωριό δεν υπάρχει πια, δεν μπορείς καν να περάσεις από μέσα, είναι στρατόπεδο. Έπρεπε να γυρίσουμε πίσω και να το παρακάμψουμε παίρνοντας για λίγο τον καινούριο δρόμο. Ξαναβγήκαμε όμως στον παλιό για να βρούμε τη Σκυλούρα, κιτρινισμένη ζωγραφιά του χτες, να ξηραίνεται κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο του χρόνου. Έπειτα ο Κοντεμένος και πιο κάτω ο Ασώματος, άλλα δυο χωριά που έγιναν απ’ άκρη σ’ άκρη στρατόπεδα.Σε απόσταση πιο πέρα, εκεί στην άκρη του Πενταδάκτυλου, στη Μύρτου, έπρεπε οπωσδήποτε να δω το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου κάναμε σταθμό κατακαλόκαιρα, στο πανηγύρι, καθώς επιστρέφαμε στη Λευκωσία απ’ τη θάλασσα της Κερύνειας. Ήταν ένας κόσμος γεμάτος χρώματα και χαμόγελα. Εκεί άκουσα τον πρώτο ποιητάρη της ζωής μου, να απαγγέλλει τραγουδιστά τα βάσανα κάποιας Μαρίας από την Λεμεσό που την παράτησε ο Γιαννής, ο άντρας της, για μια Βασιλική απ’ την Ελλάδα.Μπήκαμε στην αυλή. Τότε, τον Μάη του 2015, δεν είχε ακόμη ξεκινήσει η αναστήλωση και βρήκαμε το μοναστήρι λείψανο. Μόνο τα σχήματα, η εκκλησιά στη μέση με το χαρακτηριστικό καμπαναριό κι το όλο σουλούπι του χώρου γύρω, με τα κελιά των μοναχών και των προσκυνητών ετοιμόρροπα, ήταν ότι επικύρωνε την ζωηρή, αλλοτινή μου μνήμη. Ένιωσα ξαφνικά πως ο κόσμος που ήξερα πέθανε. Ο Άγιος Παντελεήμονας δεν είναι πια εδώ…Κατηφορίσαμε στα Πάναγρα. Ο δρόμος μάς έφερε δίπλα στη θάλασσα, στον μακρύ στενό βράχο, που απλώνεται πάνω από εκατό μέτρα κατά μήκος της παραλίας. Όταν ήμουν μικρός, μου θύμιζε δράκο που κοιμόταν στην ακρογιαλιά. Πιο πέρα, στη Βασίλεια, έψαξα μάταια το περβόλι του θείου μου του Κωστάκη, όπου πηγαίναμε συχνά. Οι μεγάλοι κάθονταν και μιλούσαν με τις ώρες κι εγώ περπατούσα πιο πέρα, προς τη θάλασσα, μαζεύοντας κουζούδες κι άλλα αγγεία, που πετούσε μια μικρή εκεί βιοτεχνία που έφτιανε πήλινα. Έπειτα προχωρήσαμε προς τη Λάπηθο. Την απέραντη πολιτεία του παππού μου, που ξεκινά από τη θάλασσα κι ανεβαίνει ως την κορφή του Πενταδάκτυλου. Στο κοιμητήριο με τους σπασμένους σταυρούς η Μαρία έψαξε τον τάφο της μάνας της. Δεν τον βρήκε. Ανηφορίσαμε και βρήκαμε το σπίτι της. Ήταν εκεί στ’ αριστερά του δρόμου, πάνω σε μια στροφή. Τσακισμένο, χρόνια εγκαταλελειμμένο κι απ’ τους κατοπινούς του ένοικους. Βγάλαμε φωτογραφίες. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν γυρνάς στο σπίτι που γεννήθηκες μισό αιώνα από τότε…Ανηφορίσαμε κι άλλο. Βρήκαμε την εκκλησιά της Αγίας Αναστασιάς. Από εκεί πίστευα ότι θα έβρισκα και το σπίτι της θείας Μαρούλας, που μας έφυγε λίγους μήνες πριν, σαράντα χρόνια πρόσφυγας στην Ανθούπολη. Εκεί ήταν και το πατρικό του παππού. Προσπάθησα πολύ. Δεν τα κατάφερα να βρω το μικρό δίπατο σπίτι με το περιβόλι του πίσω, και το δρομάκι δίπλα να κατηφορίζει μαζί με το κρύο νερό από τις ζωντανές πηγές του Πενταδάκτυλου. Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναπάω με τη μάνα μου. Αυτή σίγουρα θα το βρει.Κατεβήκαμε στην «Αϊρκώτισσα». Τη δική μου θάλασσα, κάτω απ’ το κέντρο του Σπαστρή με την «τουλούμπα» του νερού και το τζουκμπόξ που λάτρευα, άλλοτε με τους Ολύμπιανς κι άλλοτε με τις τρελές «αμφιβολίες» του Μυτιληναίου. Ναι, εδώ το φυσικό τοπίο έμεινε απαράλλακτο, με την ξανθή αμμουδιά, τα βράχια στις άκρες και την θάλασσα που βαθαίνει μόνο όταν την περπατήσεις πολλά μέτρα μέσα. Κοιτώντας την, θυμάμαι όλες τις μέρες, όλες τις ώρες, όλα τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, όλες τις έγχρωμες μου μνήμες απ’ τα ταραγμένα ασπρόμαυρα late sixties και early seventies αυτής της δύσμοιρης χώρας. Η στεριά πίσω μας όμως καμία σχέση. Ο Σπαστρής σβήστηκε σαν εικόνα με κιμωλία σε μαυροπίνακα και το αθώο, άπλετο τοπίο της παιδικής μου ανεμελιάς, διασώθηκε μόνο στα κάδρα της πεισματάρας μου μνήμης.Το λιμανάκι της Κερύνειας, γραφικό, αναλλοίωτο, σαν τοπίο μεσαιωνικό με επισκέπτες απ’ το μέλλον. Τόσο δικό μου και τόσο ξένο. Όπως και να ‘χει όμως, οπωσδήποτε το θέλω. Ναι, μου είναι εντελώς αδιανόητο τούτη η πόλη να αποκοπεί για πάντα απ’ την ιστορική της συνέπεια. Η Κερύνεια θα παραμείνει ως μια από τις 6 πόλεις της Κύπρου. Της μίας και μοναδικής Κύπρου. Αυτό είναι όρκος!Δεξιά πάνω στον Πενταδάκτυλο, το Κάρμι και το Πέλλαπαϊς κι έπειτα, στο δρόμο προς την Ακανθού, το Καζάφανι, ο Άγιος Επίκτητος, Άγιος Αμβρόσιος, Καλογραία, τα πιο όμορφά μας χωριά. Ανάμεσά τους όμως, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δεν ξέρω κι εγώ πόσα τελικά μετρήσαμε καινούρια χωριά, τουριστικά, που βρίσκαμε στο δρόμο μας το ένα μετά το άλλο.Έξω απ’ την Ακανθού εγκαταλείψαμε την μάγισσα βόρεια θάλασσα της Κύπρου, που μας συντρόφευε ώρα πολλή, σ’ όλα εκείνα τα χιλιόμετρα από την Κερύνεια. Στρίψαμε νότια. Πήραμε το δρόμο που τέμνει τον Πενταδάκτυλο και περνά από την άλλη, στην πεδιάδα της Μεσαρκάς. Καθώς διασχίζαμε το βουνό, ο τόπος θύμιζε Τρόοδος. Πηχτό πράσινο και πεύκα που μυρίζουν, όπως η ψυχή μας, Κύπρο. Κάτω η Μεσαρκά αχανής καθώς τις άκρες του ορίζοντα τις λεύκαινε το πούσι. Πηγαίναμε όμως σωστά: Λευκόνοικο, Περιστερωνοπηγή, Πραστειό, Γαϊδουράς, Στύλλοι, Έγκωμη, Αμμόχωστος. Το μνημείο με το τεράστιο κεφάλι του Αττατούρκ στην κορυφή και τον χυτό μπρούτζο να σχηματίζει μορφές εκεί στο ραουνατμπάουντ της εκτός των τειχών πόλης, μου προκάλεσε πρέπει να πω ναυτία. Καλύτερα να μην το βρίσκαμε φάτσα κάρτα μπροστά μας στο τέλος αυτού του προσκυνήματος. Ας είναι όμως. Το πείσμα είναι πολλές φορές καρπός της πίκρας και σε τούτη την ιστορία το πείσμα να σώσουμε την πατρίδα μας είναι την ίδια στιγμή κι η μόνη μας ελπίδα να τα καταφέρουμε.Οι τόποι που γυρίσαμε, δείχνοντας ταυτότητες στο έμπα και στο έβγα, είναι δικοί μας. Καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα με κάνει ποτέ να συμβιβαστώ με τη διχοτόμηση. Αντίθετα, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, για να ξαναγίνει η Κύπρος μου, η πατρίδα μου απ’ τον Απόστολο Ανδρέα ως τον Ακάμα, μια χώρα, μάνα για όλα τα παιδιά της.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, 16 December 2017

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται...
Όταν κάναμε αυτή την κουβέντα, το 2004, η γιαγιά ήταν 100 χρονών ή κάπου εκεί. Η ίδια δεν ήξερε πότε ακριβώς γεννήθηκε... Παρόλα αυτά κρατούσε μέχρι το τέλος της ζωής της ένα θησαυροφυλάκιο από αναμνήσεις, γλυκές και πικρές μιας πολύ δύσκολης ζωής, σε ένα κόσμο που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πώς βίωνε τις καθημερινές του στιγμές.Μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια της Λευκωσίας σαν ψυχοκόρη, σαν «αναγιωτή» όπως λέγαν τότε, κάτι σαν υπηρέτρια από τα πρώιμα παιδικά της χρόνια. Η γιαγιά Ροδού, περιγράφει με μια αφοπλιστική απλότητα, πώς ήταν τότε η Κύπρος, πριν από 100 χρόνια, η Κύπρος της φτώχειας αλλά και της ανθρωπιάς... Ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα περνούν «ειρήσθω εν παρόδω» μέσα από την αφήγησή της, όπως η γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη στον Αγρό, όταν αυτή, παιδί τότε, έπλυνε τα σεντόνια της γέννας.Με μια σπάνια διαύγεια πνεύματος και εκπληκτική ικανότητα απομνημόνευσης απαγγέλλει μεγάλα ποιήματα, που τα αποτύπωσε από τότε μες στο μυαλό της, ακούγοντας άλλους να τα λένε, αφού η ίδια δεν ήξερε ούτε να γράψει ούτε να διαβάσει... Καθώς τη θυμάμαι μέσα από τις παιδικές μου μνήμες αλλά και βλέποντας ξανά αυτό το βίντεο, ξέρω ότι οφείλω σ' αυτή τη γυναίκα πολλά, για το ποιος και πώς είμαι σαν άνθρωπος... Αιωνία της μνήμη.
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Wednesday, 15 October 2014

Πεζοπορία στο Τρόοδος avec nos chiens

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΤΡΟΟΔΟΣ AVEC NOS CHIENS.
Πεζοπορία και κάμπιγκ στο Τρόοδος, με τον Σκούπη, τον Ντέξτερ και τη Νόβα, σε ... ριάλιτι επιβίωσης!
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Sunday, 4 February 2018

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαγικές στιγμές στον τελικό του EURO 2004

Απαγγέλλοντας τη μαγική ποίηση του Νικου Καββαδία

“Fata Morgana” και άλλα 9 ποιήματα του Νίκου Καββαδία, σε απαγγελία Κωνσταντίνου Οδυσσέως.

PERSONAL BLOG

Ψάξε στη σελίδα μου:

Αναζήτηση για:

Άρθρα ανά μήνα

COVID-19

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΥΡΙΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Posted on: Jul 9th, 2020
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ... Posted on: Jun 20th, 2020
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΠΙΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ Posted on: Jun 19th, 2020
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΦΟΒΙΚΑ ΜΥΑΛΑ Posted on: Jun 18th, 2020
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ! Posted on: Jun 18th, 2020

Σύνολο άρθρων: 37

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ Posted on: Apr 8th, 2020
Όχι, δεν βεβηλώθηκε στα κατεχόμενα... Posted on: Sep 17th, 2015
Και φύσηξε ο Θεός των Ορθοδόξων μια σκόνη... Posted on: Sep 9th, 2015
Ψυχές στα σαγόνια της θάλασσας... Posted on: Apr 18th, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015

Σύνολο άρθρων: 34

Περισσότερα

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ! Posted on: Jul 10th, 2020
ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! Posted on: Jul 3rd, 2020
ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Posted on: Jun 30th, 2020
Η ΚΑΣΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ... Posted on: Jun 28th, 2020
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ "ΑΓΓΡΙΣΜΑΤΑ" ΤΟΥ; Posted on: Jun 26th, 2020

Σύνολο άρθρων: 683

Περισσότερα

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Ο ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΟΙ ΒΑΡΩΣΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ Posted on: Jun 24th, 2020
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ "Ν" Posted on: Jun 15th, 2020
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Posted on: Jun 9th, 2020
ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΕ Posted on: May 26th, 2020
ΚΙΝΗΣΗ ΟΥΣΙΑΣ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΒΕΓΓΑΛΙΚΟ; Posted on: Dec 6th, 2019

Αριθμός άρθρων: 313

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Posted on: May 2nd, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015
Τα κροταλίζοντα δαιμόνια της σοφίτας... Posted on: Jan 15th, 2015
Απουσία... Posted on: Jun 11th, 2014
Χρόνια μετά... Posted on: Apr 4th, 2014

Σύνολο άρθρων: 20

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

2 ημέρες πριν

ΠΡΑΞΗ ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, στην Κωνσταντινούπολη, χτίστηκε στα χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από το 532 ως το 537, υπό την επίβλεψη των πολιτικών μηχανικών Ανθέμιου και Ισίδωρου, επί βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α'.

Το 1453, όταν ο Μωάμεθ Β' κατέλαβε την Πόλη, προσπάθησε να το παίξει καλός με τους Χριστιανούς, ανακηρύσσοντας τον οικουμενικό πατριάρχη (που διόρισε ο ίδιος) σε "εθνάρχη" των Ρωμιών. Όμως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος ήταν μια θρασύτατη πράξη ληστείας, σφτερισμού και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, που καταμαρτυρούσε τις πραγματικές προθέσεις του κατακτητή. Το 1935, επί Κεμάλ Ατατούρκ, ο ναός μετατράπηκε σε μουσείο και αργότερα τέθηκε υπό την εποπτεία της Ουνέσκο.

Για πάνω από χίλια χρόνια η Αγία Σοφία υπήρξε χριστιανικός ναός. Η αισχρή απόφαση του ερντογανικού καθεστώτος να τον μετατρέψει αυθαίρετα και καταχρηστικά ξανά σε τέμενος δεν αλλάζει μια πικρή για τους ληστές πραγματικότητα: ότι θα χρειαστούν άλλα 400 χρόνια για να ξεπεράσει ο σφετερισμός, σε χρονική διάρκεια, την αυθεντική, ιστορική καταβολή του χριστιανικού ναού. Κι αυτό κανένας Ερντογάν ή άλλος κλέφτης και σφετεριστής δεν μπορεί να το αλλάξει. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ! | CONSTANTINOS ODYSSEOS

2 ημέρες πριν

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!

«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ» – Ουμπέρτο Έκο.

Η πραγματικότητα της εποχής που ζούμε είναι πιο εφιαλτική από τα μυθιστορήματα του Τζωρτζ Όργουελ ή του Αντώνη Σαμαράκη. Διότι τα κοινωνικά δίκτυα ανήγαγαν την απόλυτη ηλιθιότητα σε σχολή σκέψης κι εξίσωσαν την ελαφρότητα της βλακείας με την βαρύτητα της λογικής, με αποτέλεσμα οι ανόητοι, που πριν μιλούσαν και γελούσες, τώρα να διεκδικούν λόγο και ρόλο.

Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις αυτά που γράφουν και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι αυτό που κατάλαβες. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι που βλέπεις από κάτω εκατοντάδες “LIKE” από το πλήθος των ομοίων τους. Η βλακεία γίνεται κράτος.

Μία από τις μεγαλύτερες βλακείες που διαβάζουμε εσχάτως, προέρχεται από τη σχολή της συνωμοσιολογίας. Από αυτούς που βλέπουν πίσω από τα πάντα σιωνιστές, μασώνους, σκοτεινές δυνάμεις που δρουν υπόγεια, τέρατα τύπου Μπιλ Γκέιτς, που θεωρούν ότι τα δισεκατομμύρια δολάρια που έδωσε για εμβόλια, προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές, τα έδωσε αντιθέτως για να δηλητηριάζει τους ανθρώπους, για να μειώνεται ο πληθυσμός της γης, που πιστεύουν ότι θα μας βάλουν όλους εμβόλια με μικροτσιπ για να ξέρουν όλες της κινήσεις της Μαρικούς που τα Λεύκαρα και της Τταλλούς που το Πιρόι. Από αυτούς που θεωρούν ότι οι μασώνοι, οι σιωνιστές Εβραίοι, οι Ιλλουμινάτι, η λέσχη Μπίλντελρμπεργκ, οι Ροφκέλερ, ο Κίσινγκερ και κάμποσα άλλα «σκυλιά» προσπαθούν να επιβάλουν τη «Νέα Τάξη» της παγκοσμιοποίησης. Από αυτούς που λένε και κάμποσες άλλες θεωρίες, ατεκμηρίωτες, βασισμένοι μονίμως σε fake news, κατασκευασμένα από ανισόρροπους, που διαψεύδονται από τα ίδια τα γεγονότα κι από την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά αυτοί επιμένουν.

Μια λοιπόν από τις θεωρίες αυτών των περίεργων είναι ότι ο ανισόρροπος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι ο αρχηγός των ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και πολεμά με λύσα τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ.

Ποιος; Ο Τραμπ! Αυτός που έγινε δισεκατομμυριούχος με τις γνωστές κομπίνες και κυρίως κλέβοντας το φόρο (κλέβοντας δηλαδή τις τσέπες εκείνων που τον λατρεύουν και τον ψηφίζουν). Ένας δηλαδή κοινός κομπιναδόρος και απατεώνας. Αυτός που υποτιμά τις γυναίκες και θεωρεί ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον ο κώλος τους παρά οι απόψεις τους. Αυτός με τις επιφανειακές γνώσεις, που δεν τον ενδιαφέρει στην πραγματικότητα τίποτε άλλο παρά ο εαυτός του και ό,τι τον ευχαριστεί προσωπικά.

Μια ματιά στη διαχρονική του συμπεριφορά, είναι αρκούντως αποκαλυπτική της προβληματικής του ψυχοσύνθεσης. Αυτός δεν έγινε πρόεδρος επειδή είχε πολιτικές αναζητήσεις ή ανησυχίες ή για να αλλάξει τον κόσμο, όπως πιστεύουν οι …ψεκασμένοι. Έγινε από κόμπλεξ. Πλουσιόπαιδο με έπαρση, αναζητούσε πάντα την προβολή. Τον είδαμε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά σόου, σειρές, ταινίες (Home Alone 2), αγώνες μποξ. Και τι δεν έκανε για μερικά δευτερόλεπτα προβολής. Μέχρι και δικό του σόου στην τηλεόραση ανέλαβε κάποια στιγμή. Ο ορισμός της παροιμίας «εγώ με τον παρά μου γα*ώ και την κυρά μου».

Δείτε την έπαρσή του όταν μιλά. Είναι ξερόλας. Για οποιοδήποτε θέμα ερωτηθεί να απαντήσει αρχίζει πάντα με το ΕΓΩ! «Εγώ ξέρω καλύτερα από τον καθένα γι’ αυτό το θέμα, γι’ αυτή τη χώρα, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, γι’ αυτά τα ζώα, γι’ αυτή την ασθένεια, γι’ αυτούς τους χιμπατζήδες, γι’ αυτά τα μυρμήγκια, για τον ουρανό, τα αστέρια, τις θάλασσες, τους ωκεανούς, τον άνεμο, την άπνοια…». Για όποιο θέμα του μιλήσουν, ξέρει καλύτερα από όλους. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εγωπαθούς προσωπικότητας με πολλά συμπλέγματα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ως σόουμαν είναι πολύ καλός. Θα ήταν ο ιδανικός για να κάνει ένα late night show. Ως εκεί όμως. Ούτε κατά διάνοια κατάλληλος για πρόεδρος χώρας και δη των ΗΠΑ.

Αυτός λοιπόν ο τύπος, που δεν ξέρει πόσα λεφτά έχει βγάλει από τις κομπίνες του, που κατάφερε να γίνει υποψήφιος του ενός από τα δύο ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ κόμματα των ΗΠΑ, του ΡΕΜΠΟΥΠΛΙΚΑΝΙΚΟΥ κόμματος είναι, λένε οι “ψεκασμένοι”, ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ! Από πότε το ρεμπουπλικανικό κόμμα κι οι μηχανισμοί του έγιναν αντισυστημικοί και επέτρεψαν στον Τραμπ να προωθηθεί και να εκλεγεί, μόνο αυτοί οι ατσίδες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Συνεπώς, αφού είναι αντισυστημικός, δικαιούται και να λέει ότι θέλει. Ό,τι μαλακία ξεστομίσει (και ξεστομίζει πολλές) είναι εντάξει, διότι είναι ο σούπερμαν που πολεμά εναντίον των κακών: Του Μπιλ Γκέιτς, του Ομπάμα, της Κλίντον (α, την ξέχασα αυτήν), των Ροφκέλλερ, των σιωνιστών, του κόμη Δράκουλα, του Δρακουμέλ, της Κρουέλας, της μάγισσας Φούρκας και πολλών άλλων. Ο ορθολογισμός, η κοινή λογική θα έλεγα καλύτερα, όπως και η επιστήμη, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Σε αντίθεση με τους οπαδούς του Τραμπ που πιστεύουν πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι “Στρατιώτης του Φωτός”, που πολεμά τις σκοτεινές δυνάμεις για να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, ο συντάκτης αυτού του άρθρου θεωρεί τον Τραμπ έναν αριβίστα, επικίνδυνο για την ανθρωπότητα. Αυτό! Τελεία! Δεν είναι ούτε με τους Κλίντον, ούτε με τον Κίσινγκερ, ούτε με το Δημοκρατικό Κόμμα, ούτε με τους μασώνους, ούτε με τους σιωνιστές, ούτε με τη “Νέα Τάξη”. Ο συντάκτης αυτού του άρθρου θέλει έναν κόσμο καλύτερο κι από αυτόν που “οραματίζεται” ο Τραμπ κι από εκείνον που έφτιαξαν οι αντίπαλοί του, οι οποίοι σίγουρα είναι το ίδιο συστημικοί με τον “Στρατιώτη του Φωτός”. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ Ο χρήστης είναι σε μια εκδήλωση στην τοποθεσία Visual Artists Cyprus | Εικαστικοί Καλλιτέχνες (Κύπρου) - ΕΙ.ΚΑ.

3 ημέρες πριν

Με φόντο πίνακα της Ελένης Οδυσσέως στο Open Studio at Phytorio, Visual Artists Association. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΥΡΙΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ | CONSTANTINOS ODYSSEOS

4 ημέρες πριν

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΥΡΙΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ

Η αναζωπύρωση της COVID-19 παγκοσμίως, αναζωπύρωσε όπως ήταν φυσικό και τις μαζοχιστικές φαντασιώσεις. Επιστρέφουμε πάλι στην ταινία τρόμου και αγωνίας των πρώτων ημερών. Επανέφεραν μαλακίες τύπου ότι ο ιός κυκλοφορεί στον αέρα και κολλά όποιον περάσει από εκεί ή ότι τρυπά τους πνεύμονες και μένεις με την τρύπα για πάντα.

Τώρα ανακάλυψαν ότι επηρεάζει και τον εγκέφαλο. Εχτές το βράδυ ένας δημοσιογράφος του CNN, ο οποίος αρρώστησε από τον κορωνοϊό, έλεγε σε ένα ρεπορτάζ ότι πάει να βγει από την πόρτα και κουτουλά τον τοίχο ή ότι πάει να πιάσει το πηρούνι από το τραπέζι και πιάνει το άλατι διότι ξέχασε τι πήγαινε να πιάσει. Πάει να πιάσει ένα πράγμα και πιάνει άλλο! Ελπίζω να μην κατουρά σε δημόσιες τουαλέτες, διότι φοβάμαι θα φάει ξύλο…

Αν πάει καιρό ακόμη η COVID-19, θα μας πουν ότι ευθύνεται για την αγαμησία του λευκού καρχαρία κι ότι, λόγω της πανδημίας, θεάθηκαν πιγκουίνοι στα Πλατάνια να ψήνουν σούβλα, φώκιες να αποβιβάζονται από αεροπλάνο με ταξιδιωτικές βαλίτσες στο Cape Town, σαύρες να καπνίζουν πούρα στην Αβάνα τραγουδώντας το “Comadante Che Guevara”.

Είναι προφανές ότι ο κορωνοϊός SARS-COV-2 είναι πολύ χειρότερος από ότι πιστεύουν οι (σοβαροί) επιστήμονες. Είναι ίσως η πιο ύπουλη αρρώστια των τελευταίων 100 χρόνων. Διότι χτυπά πολύ χειρότερα εκείνους που δεν τον κολλάνε παρά εκείνους που τον κολλάνε. Διότι εκείνοι που τον κολλάνε, αν δεν έχουν άλλες σοβαρές αρρώστιες, είτε δε θα το καταλάβουν ότι αρρώστησαν είτε δε θα χρειαστούν καν γιατρό και μόνο ένας στους δέκα μπορεί να μπει στο νοσοκομείο ή στην εντατική.

Εκείνοι όμως που δεν τον έχουν κολλήσει, αλλά έχει επηρεάσει τον εγκέφαλό τους, πολύ φοβάμαι ότι δε θα γιάνουν ποτέ. Άδικος κόπος να προσπαθείς να τους βοηθήσεις.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ! Μην αμελείτε την προσωπική σας υγιεινή, πλύσιμο χεριών με σαπούνι, συχνή χρήση απολυμαντικού και τήρηση αποστάσεων. Αγκαλιές και φιλιά ας περιμένουν μέχρι να δούμε τι θα γίνει με αυτό τον μπελά. Γάντια μην ξαναβάλετε, ήταν από την αρχή μια ανοησία, για την οποία κανένας δεν είπε “σόρι είμαι μαλάκας που σας υποχρέωσα να τα φοράτε”. Όσο για τη μάσκα παίζεται ακόμη… Άλλοι λένε έτσι κι άλλοι γιουβέτσι. Θα δούμε. Όμως τα μέτρα υγιεινής είναι must! Συνεχίστε τα οπωσδήποτε! Είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της COVID-19. Όλα τα άλλα αρρωστημένα που λένε, προκαλούν προβλήματα ένα εκατομμύριο φορές χειρότερα από τον κορωνοϊό. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! | CONSTANTINOS ODYSSEOS

1 εβδομάδα πριν

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!

Οποία αυταπάτη! Πιστέψατε πτωχοί μου καλλιτέχνες ότι είναι τόπος η Κύπρος για να εκφράσετε το ταλέντο σας! Πιστέψατε ότι θα μπορούσατε να υπηρετήσετε την τέχνη στην χώρα των Φοινίκων!

Στη χώρα των συναλλαγών κάθε μορφής. Που ανήγαγε σε τέχνη το αλισβερίσι και το παζαρλίκι. Στη χώρα του ρουσφετιού, της μίζας, της κατάχρησης εξουσίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς, του “φάτε να φάμεν τωρά που ήβραμεν”, σε τούτη τη χώρα της ιδιοτέλειας και της απληστίας, της ρηχότητας, της αμορφωσιάς, όπου η κυβερνώσα μετριότητα, με το χωρκατιλλίκκι που κουβαλά στο DNA της, ανήγαγε την κουτοπονηριά σε πολιτικοκοινωνικό αφήγημα και μας δουλεύει ψιλό γαζί. Σε τούτη τη χώρα βρήκατε κι εσείς να γίνετε καλλιτέχνες; Και περιμένετε στήριξη;

Σηκωθείτε μάναμου φύετε που δαμέσα! Έννεν τόπος τούτος να δημιουργήσετε. Πόσα χρόνια εν να αντέξετε, να φυτεύκετε τα φκιόρα σας μες στο κόπριν τζαι να περιμένετε τζείνους που στοιβάζουν το κόπρι να τα μυρίσουν τζαι να εκτιμήσουν το άρωμα τους; Ο νους τους τζι ο ανανούς τους εν πας στην πούγκαν τους τζαι στο πότε εν να την γεμώσουν ριάλια, πόσον μέλιν εν να συνάξουν που μες στο βάζον της εξουσίας. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ!

Φύετε που την Κύπρον! Δεν έσιει τούτος το τόπος μέλλον, διότι δεν έσιει ΟΡΑΜΑ. Φύετε, όπως φεύκουν ούλλοι οι καλοί! Διότι όσοι καλοί μείνετε, εν να σας κόψουν τα φτερά σας τζαι θα σας πετάξουν μέσα στα αλώνια να σας φαν οι μαυροκόρωνοι. Αλλά πριν φύγετε, σας παρακαλώ, ένας καλός γλύπτης να φιλοτεχνήσει το μοναδικό έργο τέχνης που θα μπορούσε να εκφράσει τη νοοτροπία αυτής της χώρας. Να το στήσουμε στη μέση της πλατείας Ελευθερίας, αν και όταν επιτέλους αυτή κάποτε εγκαινιαστεί:

Ένα τεράστιο ΒΥΖΙ! Το ΒΥΖΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ που, για το χρήμα, το πουλάμε ακόμη και στον Διάβολο, μαζί με την ψυχή μας. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com