Διαβάζοντας τα δημοσιεύματα ότι οι πρώτες αξιοποιήσιμες ποσότητες φυσικούμας  αερίου από το οικόπεδο Αφροδίτη δεν είναι αρκετές για να μας συμφέρει η κατασκευή τερματικού στην Κύπρο, έφεραν στο μυαλό μου σκέψεις που θα αναλύσω αργότερα σήμερα.

Μπαίνω όμως στον πειρασμό να πω το εξής: αφού έχουμε δει στην πράξη ποιες είναι οι διαδικασίες για επιβεβαίωση των ποσοτήτων και της ποιότητας των κοιτασμάτων και πόσο χρονοβόρες είναι αυτές οι διαδικασίες κατάλαβα 3 πράγματα:

1. Γιατί ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, όταν τον ρώτησαν αν ενδιαφέρεται η χώρα του για τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες, απάντησε ότι δεν υπάρχει τίποτα επιβεβαιωμένο αν δεν γίνουν οι κανονικές διαδικασίες…

2. Γιατί η Τρόικα δεν ήθελε να λάβει υπόψη το αέριο στην αξιολόγηση της κυπριακής οικονομίας (έβλεπε την προοπτική αυτή ασαφή και μακροπρόθεσμη)

3. Ότι ο υποψήφιος εκείνος που επέμενε σε προπώληση φυσικού αερίου, απλώς προπωλούσε -στους ψηφοφόρους και μόνο- αέρα κουπανιστό…