«Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» – Κατά Ματθαίον (κε΄ 31 – 46)

Στην παραβολή της τελικής κρίσης, ο Ιησούς ήταν πολύ ξεκάθαρος ως προς το ποιοι θα κερδίσουν την αιώνια ζωή και ποιοι την αιώνια κόλαση. Μιλώντας στους δίκαιους και στους άδικους, ο Θεός θα πει πως αυτός ο ίδιος ήταν ο εκείνος που πεινούσε, που διψούσε, ήταν ο ξένος που γύρευε καταφύγιο, ο γυμνός που ζητούσε ένα ρούχο να βάλει πάνω του, ο άρρωστος που ήθελε φροντίδα, ο απομονωμένος στη φυλακή. Όσοι έχουν στηρίξει τέτοιους ανθρώπους, είναι δίκαιοι. Όσοι τους έδιωξαν είναι άδικοι.

Στα λόγια αυτά του Ιησού βασίστηκαν τα πασχαλινά μηνύματα του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πάπα της Ρώμης, που ήταν μηνύματα αγάπης προς τον άνθρωπο και ιδίως προς τους κατατρεγμένους.

Αντίθετα, ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου την ημέρα της Ανάστασης, δηλαδή την ημέρα που συμβολίζει την απόλυτη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, επέλεξε να στείλει ένα μήνυμα μίσους και να στρέψει το ποίμνιό του ενάντια σε μια κατηγορία ανθρώπων, τους οποίους χαρακτήρισε «λαθρομετανάστες», για να τους διαχωρίσει από τους «καλούς πρόσφυγες».

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει πρόβλημα με τον μεγάλο αριθμό μεταναστών στην Κύπρο, γιατί το ποσοστό έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο μετανάστευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως αυτό είναι θέμα του κράτους, που πρέπει να το διαχειριστεί και σε συνεννόηση με την Ε.Ε. και να το αντιμετωπίσει στη βάση του πραγματικού εθνικού μας συμφέροντος.

Δεν είναι θέμα αυτό του εκπροσώπου του Ιησού Χριστού. Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς γίνεται ο εκπρόσωπος του Θεού να διαστρέφει το λόγο του Θεού και να λέει ακριβώς το αντίθετο. Δεν έχει υπόψη του αυτά που έγραψε στο ευαγγέλιό του ο Ματθαίος; Δεν ανησυχεί μήπως … είναι αλήθεια; Τα πήρε στην πλάκα τα λόγια του Ιησού; Μα ήταν απόλυτα ξεκάθαρος ο Θεάνθρωπος γι’ αυτούς που, ανάμεσα σε άλλα, έδιωξαν τους ξένους που ζητούσαν καταφύγιο: «Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.»

Βέβαια είναι γνωστό ότι στην Κύπρο διαθέτουμε περισσή εξυπνάδα, ώστε να φέρνουμε το καθετί στα μέτρα μας. Άλλωστε και το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου που χωράει και τους κοντούς και τους ψηλούς, στην Κύπρο βρίσκεται. Έτσι λοιπόν ο μακαριότατος διαχώρισε τους καλούς από τους κακούς πρόσφυγες, έκανε αυτός δηλαδή την κρίση, για να βγάλει τον Θεό από τον κόπο να το κάνει Εκείνος και αποφάσισε να περιλάβει στην εγκύκλιό του ρητορική μίσους εναντίον αυτών τους οποίους έκρινε σαν κακούς.

Αντιλαμβάνομαι ότι το έκανε με βάση «το δίκαιο της ανάγκης». Άλλο εφεύρημα αυτό του πανέξυπνου Κυπραίου, «το δίκαιο της ανάγκης». Από το 1963 μέχρι σήμερα (60 χρόνια δηλαδή), όλα προσαρμόζονται «στο δίκαιο της ανάγκης». Είμαστε η μόνη χώρα στον πλανήτη της οποίας το Σύνταγμα δεν εφαρμόζεται στην ολότητά του και έρχεται να κλείνει τις συνταγματικές τρύπες «το δίκαιο της ανάγκης».

Κανόνες δεοντολογίας, πολιτικής ορθότητας, ήθους, ευνομίας κτλ κτλ, παραμερίζονται από «το δίκαιο της ανάγκης». Όπου θέλει να κάνει τα δικά του το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, ισχύει «το δίκαιο της ανάγκης». Γι’ αυτό και είμαστε αυτή η υπέροχη χώρα που είμαστε.

Έτσι λοιπόν και ο αρχιερέας που εμφανίζεται εκπρόσωπος του Ιησού αλλά μιλάει για τους (βάρβαρους) ξένους σαν εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, επικαλούμενος «την ανάγκη να ζήσουμε στη γη των πατέρων μας» (ω, τι ωραία που τα λέει όμως ε!) μας έδωσε συμβουλές πώς να πάμε (με βάση τα λόγια του Χριστού) στην αιώνια κόλαση.