Είναι παρήγορο το ότι συμφώνησαν προσωρινή παύση στον πόλεμο των νοσοκομείων και των σκοτωμένων παιδιών, τον πόλεμο της ντροπής, που παρακολουθεί με τηλεοπτικό ενδιαφέρον αλλά και με την ελάχιστη δυνατή ενσυναίσθηση ολόκληρη η ανθρωπότητα εδώ και ενάμιση μήνα. Έναν πόλεμο, στον οποίο ο ανθρώπινος παράγοντας αποδεικνύεται για άλλη μια φορά αμελητέα ποσότητα.
Θέλω να μιλήσω για τους Παλαιστίνιους. Είναι ένας από πιο αδικημένους λαούς στην σύγχρονη ιστορία. Ένας λαός που υφίσταται εδώ και έναν αιώνα κανονικό διωγμό, από εχθρούς και φίλους, οι οποίοι παίζουν με αυτούς τους ανθρώπους ένα βρόμικο, απάνθρωπο παιχνίδι αδίστακτων συμφερόντων.
Ας δούμε, για παράδειγμα, από αυτό που γίνεται τώρα. Πώς ξεκίνησε; Γιατί ξεκίνησε; Ποιος ήταν ο σκοπός της αιφνιδιαστικής επίθεσης που έκανε η Χαμάς εναντίον αθώων ανθρώπων στις 7 Οκτωβρίου; Θυμάστε τις πρώτες δηλώσεις των ηγετών της ισλαμοφασιστικής οργάνωσης, ότι ξεκινούν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ισραήλ. Μα όταν ξεκινάς ένα πόλεμο, τον ξεκινάς για να σκοτωθεί και να ξεσπιτωθεί ο δικός σου λαός; Αυτός ήταν ο σκοπός; Ρωτώ διότι αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα. Εκτός από εκείνα που κατάφερε να κάνει η Χαμάς τις πρώτες ΩΡΕΣ, τι άλλο κατάφερε να κάνει εδώ και ενάμισι μήνα που μαίνεται ο πόλεμος; Το μόνο που ακούμε κάθε μέρα είναι ποια νοσοκομεία και άλλες περιοχές βομβάρδισε ο Ισραήλ και πόσους ανθρώπους σκότωσε.
Η Χαμάς, που ξεκίνησε τον πόλεμο, τι κάνει; Τι επιτυχίες έχει σημειώσει στο πολεμικό πεδίο; Μα δεν είναι πολύ λογικό αυτό το ερώτημα; Με βάση ποια λογική ξεκίνησαν αυτόν τον πόλεμο; Ποιο ήταν το σχέδιο και με ποιες δυνάμεις πίστευαν ότι θα νικήσουν τον Ισραήλ, όπως έλεγαν την πρώτη μέρα; Ποιο πλάνο είχαν στο μυαλό τους, είτε για να καταφέρουν να διεισδύσουν στρατιωτικά στον Ισραήλ ή έστω για να προστατέψουν την Γάζα και τους Παλαιστίνιους από την αντεπίθεση του Ισραήλ; Τι σχέδιο ήταν αυτό που πήγε τόσο λάθος και ποιος θα πληρώσει το τίμημα για το ότι έδωσαν στον Ισραήλ τη νομιμοποίηση να εισβάλει και να συμβεί όλη αυτή η καταστροφή και το θανατικό; Κανένας;
Θέλετε να σας πω ένα πιθανό σενάριο, που μπορεί να το πείτε και θεωρία συνωμοσίας αλλά κάνει νόημα; Η Χαμάς ακολούθησε οδηγίες άλλων για να κάνει την επίθεση. Άλλων, οι οποίοι μπορεί να της υποσχέθηκαν βοήθεια στον πόλεμο και τελικά δεν έκαναν τίποτα. Γιατί να γίνει αυτό; Κάποιοι είπαν ότι το Ιράν δεν ήθελε να προχωρήσει ο Ισραήλ σε περαιτέρω προσέγγιση με την Σαουδική Αραβία, όπως έκανε και με άλλες αραβικές χώρες τα τελευταία χρόνια.
Σκεφτείτε όμως και ένα άλλο σενάριο: Ποιος ήταν ο φόβος της Δύσης και πιο πολύ των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος; Μήπως μπουν μέσα και άλλοι, χώρες ή οργανώσεις, με αποτέλεσμα ο πόλεμος να γενικευθεί. Αυτή η έγνοια των Αμερικανών ήταν πολύ φανερή από τις πρώτες ώρες. Ποια είναι η χώρα εκείνη που θα μπορούσε να αποτρέψει τη γενίκευση του πολέμου, καλώντας τους φίλους της, εκείνους που ελέγχει τέλος πάντων, να κάτσουν φρόνιμα; Μήπως η Ρωσία; Μήπως ο Πούτιν ήθελε να δείξει πόση δύναμη έχει και πόσο εύκολα μπορεί να τινάξει στον αέρα την «Pax Americana» και πόσο τελικά τον χρειάζονται οι Δυτικοί και συνεπώς θα πρέπει να βρεθεί μια λύση στον πόλεμο στην Ουκρανία, που να εξυπηρετεί τα ρωσικά συμφέροντα; Επαναλαμβάνω: Θεωρία συνομωσίας, αλλά σκεφτείτε το. Αλλιώς, απαντήστε εσείς πιο σοβαρά από εμένα γιατί ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο η Χαμάς, που εξελίχτηκε σε καταστροφή για τους Παλαιστίνιους;
Το ξαναλέω: Οι Παλαιστίνιοι είναι ένας από τους πιο αδικημένους λαούς της σύγχρονης ιστορίας. Διωγμένος από εχθρούς, προδομένος από φίλους. Οι αδελφοί Άραβες κοιτάνε ο καθένας τα δικά του συμφέροντα και τους άφησαν μόνους, χωρίς ουσιαστική ή αποτελεσματική στήριξη.
Ο Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι υπάρχει από το 1948 ως κράτος αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα και με ισχυρούς συμμάχους, για να ακολουθήσει μια σκληρή, επεκτατική πολιτική απέναντι στους Παλαιστινίους. Όσο και αν προσπαθεί ο Ισραήλ να νομιμοποιήσει τη συμπεριφορά του, λόγω των επιθέσεων που δέχεται από ακραίες ομάδες, όπως η Χαμάς, η διείσδυσή του στη Δυτική όχθη με διάσπαρτους οικισμούς εξτρεμιστών εποίκων, ήταν πράξη επιθετική και σκόπιμη, για να επεκτείνει το έδαφός του στις περιοχές που το αρχικό σχέδιο του ΟΗΕ προέβλεπε ως περιοχές του Παλαιστινιακού κράτους.
Ο Ισραήλ είναι διχασμένος, ανάμεσα στους μετριοπαθείς Ισραηλινούς που θέλουν πολιτική διευθέτηση με τους Παλαιστίνιους και επιτέλους ειρήνη και στους σκληροπυρηνικούς που νομίζουν ότι θα μπορέσουν να επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου τα νόμιμα και μη «θέλω» του Ισραήλ. Οι σκληροπυρηνικοί και οι ακραίοι, άλλο που δε θέλουν να δρουν εναντίον του Ισραήλ ομάδες όπως η Χαμάς. Άλλο που δε θέλουν, γιατί ξέρουν πώς κάθε φορά που χτυπά η Χαμάς, λύνει τα χέρια του Ισραήλ για να συνεχίζει την επεκτατική του πολιτική. Ο σκοπός τους είναι να αποτρέψουν την αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης και να απλώσουν την κυριαρχία του Ισραήλ σε ολόκληρο το έδαφος της Παλαιστίνης.
Πάνω κάτω αντίστοιχα είναι τα ποσοστά ανάμεσα στους Παλαιστίνιους. Η εξτρεμιστική, ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς υποστηρίζεται σχεδόν από το 40% των Παλαιστινίων και ελέγχει την Λωρίδα της Γάζας, ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή ελέγχει ουσιαστικά μόνο τη Δυτική Όχθη και βρίσκεται σε μια κατάσταση σχεδόν ομηρίας, κάτω από τη βαριά ανάσα του Ισραήλ. Τόσο η Δυτική Όχθη όσο και η Λωρίδα της Γάζας είναι οι περιοχές που ανήκουν στο Κράτος της Παλαιστίνης, το οποίο εκπροσωπεί η Παλαιστινιακή Αρχή και αναγνωρίζεται από 138 χώρες. Όμως δεν είναι μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στον οποίο συμμετέχουν 193 χώρες. Έχει καθεστώς παρατηρητή στα Ηνωμένα Έθνη.
Με βάση όλα αυτά που έχω πει, ξέρω πως δεν είναι εύκολο να κυριαρχήσει η μετριοπάθεια και η λογική. Το αίμα εδώ και έναν αιώνα έχει γίνει φουρτουνιασμένος ωκεανός μέσα στις φλέβες των ανθρώπων και θρέφει την εκδίκηση. Όμως η λύση του Παλαιστινιακού δεν μπορεί να είναι άλλη από την αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης ως κανονικού κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών. Είναι η λύση που δεν θέλουν οι ακραίοι στα δύο στρατόπεδα. Είναι η λύση που πολεμούν οι ακραίοι στα δύο στρατόπεδα. Όμως ενόσω το Παλαιστινιακό παραμένει ενεργό ηφαίστειο, οι άνθρωποι και στις δύο περιοχές δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως θα την ήθελαν και ιδιαίτερα οι Παλαιστίνιοι θα παραμένουν αιχμάλωτοι στην ίδια τους την πατρίδα.