Τους ακούω να μιλούν με την ίδια ξύλινη, “σπαστική” γλώσσα για το κυπριακό, όπως ακριβώς και τότε που ήμουν ακόμα παιδί του δημοτικού σκολειού.  Τα ίδια συνθήματα, τα ίδια επιχειρήματα ότι δεν πρέπει να βιαστούμε να λύσουμε το Κυπριακό, ότι δηλαδή δεν πρέπει να βιαστούμε να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας από την Τουρκία. Ακριβώς όπως και πριν από 40 χρόνια… Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα!

Αλλά, γενικά το λέω, σιχάθηκα πια με την πολιτική μπαγαποντιά, που κρύβουν τα μεγάλα, κούφια «πατριωτικά» συνθήματα. Καλά είχε πει εκείνος ο Άγγλος συγγραφέας πριν από 200 χρόνια, ότι «πατριωτισμός είναι το καταφύγιο του κάθε μασκαρά».

Μπούχτισα λοιπόν με τα χοντροκομμένα χωριάτικα ψέματα, ανθρώπων που έχουν πάνω από κάθε αξία στον κόσμο, το προσωπικό τους συμφέρον. Είδα κι έπαθα τόσα χρόνια κι όμως στο τέλος λέω «δόξα τω Θεώ» γιατί εγώ ήμουν κι από τους τυχερούς. Έχει κόσμο που έχασε παιδιά, έχασε μάνα και πατέρα, έχασε ξαφνικά όλο του το βιος, απ’ τις αποκοτιές τους, που ρήμαξαν ετούτο το δυστυχισμένο τον τόπο.

Εύκολα τα ρίξανε πάνω στους ξένους. Είναι το τέλειο άλλοθι τελικά να έχεις ένα εχθρό σαν την Τουρκία. Να του τα φορτώνεις όλα, από το πρώτο ως το τελευταίο και να τη βγάζεις καθαρή, όχι μονάχα για όσα έκανες πάνω στην καμπούρα του κορόιδου λαουτζίκου, αλλά πολύ περισσότερο για όσα θα κάνεις από δω και μπρος.

Αλλά μετά από τόσα χρόνια έχω μάθει πια και τον τρόπο που σκέφτονται και το πώς με δουλεύουνε ψιλό γαζί, πάντα επενδύοντας είτε στον πατριωτισμό είτε στο φόβο μου. Ποιο το κέρδος τους; Μα τι άλλο; Το έχουμε δει με τα μάτια μας και το έχουμε λουστεί με το κατάντημα στα οικονομικά μας:  το «μοιράσιν» στο φαΐ της εξουσίας! Αυτό είναι το μόνο τους κίνητρο κι όχι το πώς θα υπηρετήσουν με φρονιμάδα κι ευθύνη τη χώρα. Θέλει και παπά να σου το πει ότι γκρεμιστήκαμε γιατί μας έφαγε ο σκόρος;

Δεν ξέρω να σου πω αν θα φτιάξουν τα πράματα από δω και μπρος, μετά την κατραπακιά. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η εποχή που κάναμε τους έξυπνους στους ξένους, τελείωσε. Το χαστούκι που μας έριξαν για να συνέλθουμε πάνω στην ανάγκη μας, δεν είναι το τελευταίο. Εξήντα χρόνια τώρα, από το ‘50 μέχρι σήμερα, τους παιδεύουμε με το Κυπριακό, χωρίς ακόμα εμείς οι ίδιοι να έχουμε αποφασίσει τι στην ευχή θέλουμε. Κάποια στιγμή και σύντομα, θα μας τελειώσει κι αυτό το πανηγύρι.

Μόνο η Τουρκία ξέρει πολύ καλά τι θέλει σε τούτο το νησί και το ‘πε ξεκάθαρα από το ’55: Διχοτόμηση. Κι από τότε βαλθήκαμε να κάνουμε πράξη την επιθυμία της. Δες το πράμα καθαρά, δεν είναι δύσκολο αν το δουλέψεις μες το νου σου. Πόσες φορές της δώσαμε την αφορμή να βαθύνει το χάσμα που χωρίζει την Κύπρο στα δυο, από το ‘60 μέχρι σήμερα και πώς ήταν τότε η Κύπρος και πώς είναι σήμερα: Μια ανάσα πριν τη διχοτόμηση.

Στο ξαναλέω και σκέψου το.  Ήταν όλα τυχαία;  Ήταν όλες παγίδες στις οποίες πήγαμε «αθώοι» εμείς και πέσαμε μέσα; Μην είσαι αφελής! Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν οι επιτήδειοι. Άσε τον κοσμάκη που πίστευε σε ιδανικά και εθνικά ιδεώδη και πήγε προδομένος, θύμα των εκείνων, που τους παραμυθιάζανε με τα ωραία πατριωτικά συνθήματα, τότε για την ένωση κι έπειτα «για τα καλύτερες λύσεις που υπάρχουν αλλά δεν τις διεκδικήσαμε» τάχατες!

Υπήρχε σχέδιο για τη διχοτόμηση. Όχι μόνο τούρκικο αλλά και με δικούς μας να συμφωνούν μ’ αυτό. Θέλεις και παπά να σου το πει ότι το πραξικόπημα γι’ αυτό το σκοπό έγινε; Για να μπει η Τουρκία, να πιάσει με τα όπλα ένα κομμάτι και να κλείσουμε το θέμα έτσι, μ’ αυτό τον …βίαιο τρόπο, αφού κανένας δικός μας δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεστομίσει δημόσια τη λέξη διχοτόμηση, κάτω από άλλες συνθήκες;

Θέλεις και παπά να σου το πει ότι όλοι αυτοί που ανησυχούν και προειδοποιούν κάθε φορά που βλέπουν με τα κιάλια από μακριά να έρχεται νέα πρωτοβουλία για λύση, στην πραγματικότητα θέλουν να αφήσουν το χρόνο να φέρει από μόνος του τη διχοτόμηση, διότι δεν τολμούν να την προφέρουν στο λαό;

Είναι κανείς άνθρωπος με κοινό μυαλό που δεν βλέπει πως κάθε νέο σχέδιο που έρχεται είναι χειρότερο από τα προηγούμενα, διότι ο χρόνος στοιβάζει συνεχώς ολοένα και περισσότερες πέτρες πάνω στον τοίχο που μοίρασε στα δυο την πατρίδα μας κι ότι σιγά σιγά αυτός ο τοίχος ψηλώνει μέχρι να γίνει (επιτέλους) «τόσο ψηλός, ώστε να μην μπορούν μήτε τα πουλιά να περνούν από πάνω» – όπως λένε στις ιδιωτικές τους κουβέντες αυτοί οι πατριώτες που ανησυχούν για τη λύση;

Αυτοί είναι όλοι εκείνοι που πέρασαν μια χαρά τόσα χρόνια, με την κατάσταση. Έφαγαν, ήπιαν και διασκέδασαν με την ψυχή τους, στέλλοντας πάντα σ’ εμάς το λογαριασμό. Δεν θέλουν λύση, απλά διότι προτιμούν να συνεχίσουν το πάρτι. Αυτό που δεν τους κόφτει, αλλά εσένα πρέπει να σε κόφτει, είναι ότι με τη διχοτόμηση η Κύπρος θα πάψει να είναι δική μας. Η Τουρκία θα συνεχίσει να φέρνει έποικους μέχρι να τους κάνει διπλάσιους και τριπλάσιους από εμάς. Και τότε θα απαιτήσει να διαφεντέψει ολόκληρη την Κύπρο. Θα μου πεις, αυτοί που έχουν στο νου τους τη διχοτόμηση, τι θα κάνουν τότε; Μάντεψε… σε ποια άλλη όμορφη και ειρηνική χώρα θα συνεχίσουν τη ζωούλα τους, με τα λεφτά που μάζεψαν από το πάρτι…