Διαβάζω ότι ο Οργανισμός για τη Συνεργασία και την Ασφάλεια στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) επεξεργάζεται, με τη συνδρομή της Ένωσης Συντακτών Κύπρου, ένα “γλωσσάρι” για να είναι στη διάθεση των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων, αν και εφόσον θέλουν (προαιρετικά) να το χρησιμοποιούν στο πλαίσιο της προσπάθειας για λύση του Κυπριακού και ειρηνική συμβίωση όλων των Κυπρίων στην κοινή μας πατρίδα.
Θα κάτσουν δηλαδή μαζί δημοσιογράφοι κι από τις δύο κοινότητες και θα βρουν κοινό λεξιλόγιο που δεν θα ξεσηκώνει ή δεν θα δίνει αφορμές για εντάσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Θα μου πείτε; Μα θα σταματήσουμε να λέμε την λέξη “εισβολή” ή “κατοχή¨επειδή θα θιγούν οι Τουρκοκύπριοι; Κατ’ αρχάς το “γλωσσάρι” δεν έχει γίνει ακόμη και το να λέμε τι θα περιλαμβάνει ή δεν θα περιλαμβάνει είναι σαν να μαλλώνουν δυο γάιδαροι σε ξένο αχυρώνα. Αλλά και όταν γίνει το “γλωσσάρι”, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα υποχρεώσει είτε δημοσιογράφο είτε οποιονδήποτε άλλον να το χρησιμοποιεί. Σκοπός του είναι να ξέρουμε κι εμείς απ’ εδώ κι εκείνοι απ΄εκεί ποιες λεκτικές αναφορές θίγουν την άλλη κοινότητα και ποιες δεν τη θίγουν, ώστε σε κάθε περίπτωση να αποφασίζουμε αν θα χρησιμοποιήσουμε γλώσσα που δεν προκαλεί ή αν θα λέμε ό,τι γουστάρουμε κι αν τους αρέσει κι αν μην τους αρέσει.
Όπως ήταν φυσικό κι όπως γίνεται πάντα, από τον καιρό που γεννήθηκα και θυμάμαι τον κόσμο γύρω μου σε τούτη τη χώρα, πετάχτηκαν οι γνωστοί κύκλοι να διαμαρτυρηθούν γιατί να γίνει ένα τέτοιο “γλωσσάρι”. Ανακάλυψαν -ως συνήθως- αρχές που θα καταπατηθούν αφόρητα, για λογοκρισία που πάει να επιβληθεί στους δημοσιογράφους, για περιορισμό της ελευθερίας του τύπου, για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες τέτοιες ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ, από εκείνες που εφευρίσκουν όσοι βολεύτηκαν μια χαρά με τη ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ και δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο Κυπριακό.
Είναι οι γνωστοί κύκλοι που, όταν ακούνε να γίνεται οποιασδήποτε μορφής προσπάθεια για προσέγγιση των δύο κοινοτήτων με σκοπό την αλληλοκατανόηση και την συνεννόηση, είναι σαν να τους χτυπάς με το σφυρί πάνω στο κεφάλι. Θέλουν όχι μόνο γεωγραφικό αλλά και ψυχολογικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων, θέλουν συνειδητοποιημένα τη ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα είναι καλύτερα, θα είμαστε πιο ασφαλείς, αν δεν έχουμε μέσα στα πόδια μας τους Τουρκοκύπριους, θα είναι όλα μια χαρά στο νότο, όταν ο βορράς θα έχει γεμίσει με περισσότερους από εμάς Τούρκους υπήκοους κι ο στρατός των 40 χιλιάδων πάνοπλων Τούρκων θα είναι πάντα εκεί να μας σημαδεύει.
Αρνούμαι πλέον να μπαίνω στη διαδικασία να απαντώ στα υποκριτικά ψευδοεπιχειρήματα που κατασκευάζουν κάθε φορά που πολεμούν με λύσσα οτιδήποτε προτείνεται προς τη συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Διότι μπούχτησα να απαντώ με ειλικρίνεια στον οχετό του ψέματος και της υποκρισίας τους. Θέλουν να δώσουν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, για να μας λυπηθεί και να μας αφήσει ήσυχους στην άλλη μισή; Ας το πουν επιτέλους ξεκάθαρα να τελειώνουμε. Ας μην ταλαιπωρούν και τη νοημοσύνη μας κάθε φορά, λες κι είμαστε παλαβοί και δεν ξέρουμε ποιος είναι πραγματικός σκοπός τους.
Αρνούμαι λοιπόν να συνυπογράψω την επιστολή διαμαρτυρίας που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες κάποιοι δημοσιογράφοι, λέγοντας ψέματα ότι το “γλωσσάρι” του ΟΑΣΕ θα περιορίσει τάχα την ελευθερία του τύπου και θα τους επιβάλει λογοκρισία. Θεωρώ γκεμπελικής μορφής μαύρη προπαγάνδα τις αναφορές μιας εφημερίδας σε “παραχάραξη της ιστορίας” και “φίμωση των δημοσιογράφων” και δεν ανέχομαι κανείς να κακοποιεί τη νοημοσύνη μου με τέτοιο βάναυσο τρόπο. Κανένας δεν θα υποδείξει στους δημοσιογράφους τι θα κάνουν και κανένας δεν θα τους επιβάλει λογοκρισία.
Μακάρι την ελευθερία που αισθάνονται σήμερα στην άσκηση του επαγγέλματός τους, να την αξιοποιούσαν πιο πολύ στη διερευνητική δημοσιογραφία παρά στα θέματα ημερολογίου, στις έτοιμες ανακοινώσεις και στις χωρίς ζόρισμα καθημερινές δηλώσεις πολιτικών προσώπων και κρατικών αξιωματούχων. Μακάρι δηλαδή να ασκούσαν στο βαθμό που έπρεπε την τέταρτη εξουσία, σε μια χώρα όπου κινδυνεύουμε να μας πνίξουν τα λύματα της διαπλοκής και της διαφθοράς, με τα ατελείωτα σκάνδαλα και τα ασύλληπτα ποσά δημοσίου χρήματος που κλάπηκαν από τις τσέπες του φορολογούμενου.
Αρνούμαι να συνυπογράψω αυτό το πλήρες υποκρισίας και κρυψίνοιας υπόμνημα και φυσικά εννοείται ότι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, την οποία εκφράζω ελεύθερα, χωρίς να επιτρέπω λογοκρισία από κανέναν, αλλά και χωρίς να υποχρεώνω κανέναν να την ασπαστεί.