Ο Αλεξέι Ναβάλνι δεν είναι ήταν εγκληματίας. Ήταν πολιτικός που ήθελε μια δημοκρατική Ρωσία, καλύτερη για τον λαό της, γι’ αυτό και ήταν αντίπαλος του αδίστακτου δικτάτορα που κυβερνά σήμερα τη χώρα.

Παρά το γεγονός ότι ο Ναβάλνι ήταν ο πιο ισχυρός ηγέτης της αντιπολίτευσης, τον συνέλαβαν και τον σκότωσαν σαν σκύλο. Τώρα αρνούνται να δώσουν τη σορό του για να κάνει η οικογένειά του κηδεία. Κοροϊδεύουν τη μάνα του που πήγε στη Σιβηρία και βρήκε κλειστό το νεκροτομείο, ενώ της έλεγα πριν ότι ήταν ανοικτό και ο γιος της ήταν εκεί. Όσους τόλμησαν να βγουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτό το νέο έγκλημα, τους έβαλε φυλακή.

Ο Πούτιν κάνει όλα αυτά τα αισχρά και απάνθρωπα μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας, χωρίς να κωλώνει, γιατί ξέρει ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη θα του βρουν δίκιο ακόμα κι αν σκοτώσει τη μάνα που τον γέννησε. Ξέρει ότι κι ο Χίτλερ τότε έχαιρε της ίδιας εκτίμησης διεθνώς, την ώρα που σκότωνε μαζικά πολιτικούς αντιπάλους μαζί με Εβραίους, Ρομά, Πολωνούς, Ρώσους, Έλληνες, παραπληγικούς και ομοφυλόφιλους. Ήταν κι εκείνος αγαπητός όπως είναι σήμερα ο Πούτιν κι όσα έλεγε ήταν για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους εμπνευσμένα λόγια ενός μεγάλου ηγέτη, που τόλμησε να τα βάλει με τη Δύση.

Αν ζούσε σήμερα ο Χίτλερ θα ήταν γεμάτα τα κοινωνικά δίκτυα με αποσπάσματα από τις ομιλίες του και τον πειστικότατο τρόπο που μιλούσε. Θα τα ανέβαζαν όλοι αυτοί που ανεβάζουν σήμερα τα βίντεο με τα σοφά λόγια του Πούτιν.