Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ζητώντας δικαιοσύνη για τους νεκρούς του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, πριν από δύο χρόνια. Ποιο όμως είναι ή θα έπρεπε να είναι το ουσιαστικό ζητούμενο, πέρα από τη δικαιολογημένη απαίτηση να δικαστούν οι ανεύθυνοι που ευθύνονται για την τραγωδία; Η κάθαρση από τον καρκίνο της διαφθοράς. Της διαφθοράς, σε κάθε της μορφή και σε κάθε επίπεδο. Της διαφθοράς που λέγεται ρουσφέτι, μέσον και γλείψιμο της εξουσίας στο επίπεδο της κοινωνίας, των απλών πολιτών, μέχρι τη διαπλοκή, τον χρηματισμό και την κατάχρηση εξουσίας στη σφαίρα του πολιτικού συστήματος.
Η διαφθορά καταλύει το ευνομούμενο κράτος και το υποκαθιστά με ένα ανθρωποβόρο σύστημα, που δεν νοιάζεται για το καλό του απλού πολίτη, ούτε για το αν θα πάει μπροστά η χώρα. Εξυπηρετεί συμφεροντα και σκοπιμότητες, αντί τις αξίες και το κοινωνικό κράτος. Καταργεί την αξιοκρατία και επιβάλλει την αναξιοκρατία, το νεποτισμό και την ευνοιοκρατία. Αντί οι αξιότεροι, αναλαμβάνουν άσχετοι που είναι ευνοούμενοι της εξουσίας και του συστήματος.
Μια διεφθαρμένη χώρα δεν πάει μπροστά κι ο λαός της δεν απολαμβάνει αυτά που δικαιούται. Τα νέμονται άλλοι κι ο λαός ζει τραγωδίες, όπως πριν από 2 χρόνια στα Τέμπη, όπου σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, η άλλη, πριν από 20 χρόνια στον Γραμματικό, όταν έπεσε το αεροπλάνο της « Ήλιος» και σκοτώθηκαν 121 άνθρωποι και πολλές άλλες τραγωδίες.
Η απαίτηση να καθαρίσουμε από τη διαφθορά, δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Είναι αδήριτη ανάγκη, για να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Αλλιώς θα ζούμε διαρκώς τραγωδίες. Που δεν οφείλονται σε τραγική συγκυρία αλλά σε ανικανότητα και ανευθυνότητα.