Απόψε στην Αρχαία Σαλαμίνα ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου ξυπνά, μετά από 41 χρόνια σιωπής, το μεγαλειώδες, ανθρωποκεντρικό και πανανθρώπινο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Ό,τι δάμασε και νίκησε κραταιούς τυράννους και κατακτητές των Ελλήνων κι έλαμψε σαν άσβηστος φάρος μέσα στο σκοτάδι αιώνων, ό,τι κράτησε αδιάσπαστο το μικρό αριθμητικά έθνος μας, παρότι διάσπαρτο στα μήκη και τα πλάτη της Γης κι ό,τι στους σημερινούς δύσκολους καιρούς μάς κάνει υπερήφανους και δυνατούς και δεν τα βάζουμε κάτω, ό,τι εν τέλει μας προσέδωσε την ισχύ να κερδίσουμε τη μάχη της αδυσώπητης ιστορίας και μας κράτησε ζωντανούς μέσα στις χιλιετίες, είναι ακριβώς τούτες οι βαθιές μας ρίζες στον ελληνικό πολιτισμό.
Η επιστροφή του αρχαίου δράματος στη Σαλαμίνα του Τεύκρου, στη Σαλαμίνα των Ελλήνων, είναι συμβολισμός μέγας. Το ρωμαϊκό θέατρο της αρχαίας ελληνικής πόλης, συμβολίζει έτσι κι αλλιώς από μόνο του την πνευματική κατίσχυση των Ελλήνων πάνω στους τότε κατακτητές τους. Στο ίδιο αυτό θέατρο ξετυλίγεται απόψε ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη, για να σαρώσει “σύνορα” κι “οδοφράγματα”, όρους και κανόνες της πεπερασμένης κι ευτελούς ανθρώπινης ιδιοτέλειας, να καταγγείλει ως μη υφιστάμενους τους φραγμούς της ούτω καλούμενης “τάξεως” και “λογικής” της αλόγου ανθρώπινης εξουσίας.
Όσοι θα βρεθούμε απόψε εκεί, είμαι βέβαιος ότι θα νιώσουμε να διαπερνά τις πεπερασμένες μας αισθήσεις και να διεισδύει ως την άδυτη πηγή του υποσυνείδητού μας το ιερό δέος της σύζευξής μας με τη διαιώνια ενέργεια, εκείνη που ανήγαγε τον άνθρωπο σε ποιητή, σε δημιουργό θαυμασίων, σε μέγα.