Χρόνια μέσα στις φλέβες μου πέτρα
Το δάκρυ σου
Με την αλμύρα της λευκής γραμμής
Που χάραξαν στην όψη σου βροχές αγρύπνιας
Νύχτες αναύγητες στα νοτισμένα μάτια σου
Λόγια σταγόνες
Στης σιωπής τις μακρινές νεφέλες.

Έτσι όπως έφυγες
Μ’ άδεια τα χέρια σου χωρίς αφές
Στεγνά τα χείλια σου χωρίς συγνώμες
Ήσουν εκεί
Μέσα στο φως
Πλέκοντας δέσμες χρώματα.

Χέρια δεν είχα να σ’ αγγίξω
Κι ούτε φωνή
Δεμένος σε κατάρτι βούλιαζα
Μες στο βυθό που σώπαινε
Σε διαθλάσεις γύρω μου λευκού φωτός.

Κι έπειτα τίποτα
Μόνο οι γραμμές
Που σχηματίζονται στους τοίχους
Απ’ τις γρίλιες.

Τα βήματα σου μάκραιναν
Κι ήταν απέξω μια βροχή
Που θα ‘σβησε τ’ αχνάρια σου
Άλλη μια νύχτα…