Αν ήταν πρόεδρος ο Νικόλας θα έβαζε βέτο στη Γαλλία να ξεπλοκάρει ένα κεφάλαιο που εκείνη είχε μπλοκαρισμένο. Άσχετα αν δεκάδες άλλα κεφάλαια είναι ανοικτά από τον Δεκέμβριο του 2004, όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπέγραψε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα και χωρίς φυσικά η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Συνέρχονται, που λέτε, οι ηγέτες των 28 χωρών της Ε.Ε. για να βρουν πρακτικούς τρόπους να βοηθήσουν την Ελλάδα, που βουλιάζει κάτω από το βάρος του προσφυγικού. Ο πρόεδρος της Κύπρου Νικόλας Παπαδόπουλος καθιστά σαφές ότι η Κύπρος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει εις βάρος της Κύπρου. Ότι η Κύπρος δεν θα ξεμπλοκάρει κανένα από τα τουρκικά κεφάλαια ένταξης που κρατά μπλοκαρισμένα, αν δεν εφαρμόσει η Τουρκία τις τουρκογενείς υποχρεώσεις της, αναγνωρίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. 

Οι 27 ηγέτες αποφασίζουν ότι θα στηρίξουν και την Κύπρο. Ότι δεν θα ανοίξει κανένα τουρκικό κεφάλαιο που κρατά η χώρα μας μπλοκαρισμένο. Για να βρεθεί όμως λύση και να βοηθηθεί η Ελλάδα, η Γαλλία αποφασίζει να ξεμπλοκάρει το κεφάλαιο 33, που κρατούσε η ίδια μπλοκαρισμένο. Η Τουρκία, που τα ήθελε όλα, υποχρεώνεται να συμβιβαστεί με το ένα αυτό κεφάλαιο, αφού ξέρει ότι μέσα στη σημερινή γεωπολιτική συγκυρία, δεν την παίρνει να κάνει νταηλίκια, διότι βρίσκεται ήδη σε πρωτόγνωρη γι’ αυτήν απομόνωση. 

Εκεί λοιπόν που βρέθηκε η χρυσή τομή για να βοηθηθεί η Ελλάδα, χωρίς να επηρεαστούν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου, ο πρόεδρος Νικόλας Παπαδόπουλος θέτει βέτο για το άνοιγμα του κεφαλαίου 33. Όλοι μένουν με το στόμα ανοικτό.

-Μα κύριε Παπαδόπουλε, αυτό το κεφάλαιο δεν το είχατε μπλοκαρισμένο. 

-Δεν με κόφτει. Το μπλοκάρω τώρα. 

-Μα όλοι οι υπόλοιποι σας στηρίξαμε, δεν σας αναγκάσαμε να ανοίξετε δικά σας κεφάλαια. Γιατί θέτετε νέο ζήτημα ξαφνικά; Δεν καταλαβαίνετε ότι θα ναυαγήσουν όλα; 

-Δεν με κόφτει, βρείτε εσείς μια λύση που θα μου αρέσει.

-Δεν σκέφτεστε ότι αυτό που κάνετε είναι πρώτιστα εις βάρος της Ελλάδας;

-Όχι δεν με κόφτει.

Παίρνει λοιπόν το αεροπλάνο και επιστρέφει στην Κύπρο, αφήνοντας τους Ευρωπαίους να … ψάχνονται τι θα κάνουν με τους Κύπριους και τον Ελληνικό λαό να τον … “ευγνωμονεί”, αφού θα συνεχίσει να περιθάλπει χιλιάδες πρόσφυγες που ατάκτως θα φτάνουν με σαπιοκάραβα στα ελληνικά νησιά. 

Διότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν δέχεται να ανοίξει η Γαλλία το κεφάλαιο που εκείνη έχει μπλοκαρισμένο. Άσχετα αν δεκάδες άλλα τουρκικά κεφάλαια είναι ανοικτά και προχωρούν, από τον Δεκέμβριο του 2004, που ο τότε πρόεδρος της Κύπρου, Τάσσος Παπαδόπουλος, συνυπέγραψε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα και χωρίς φυσικά η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία (μάλιστα λίγο καιρό πριν είχε δεχτεί την αναβάθμιση του ψευδοκράτους, συνυπογράφοντας τον κανονισμό για εμπόριο τουρκοκυπριακών προϊόντων μέσω της πράσινης γραμμής, με σφραγίδες του τουρκοκυπριακού εμπορικού επιμελητηρίου και όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας, με άλλα λόγια αποδέχθηκε εμμέσως την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας).

(Σημ.: Ο κάθε πολιτικός αυτοπροσδιορίζει το προφίλ του ανάλογα με το πού τοποθετεί τον πήχη της σοβαρότητας του.)

Θα πιεστεί αφόρητα ο πρόεδρος Αναστασιάδης να ξεμπλοκάρει ενταξιακά κεφάλαια της Τουρκίας στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, λένε οι ειδήσεις.  Οι συνθήκες θυμίζουν πολύ το αντίστοιχο συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2004. Τότε πρόεδρος ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος κι επρόκειτο να αποφασιστεί αν θα ξεκινούσαν ενταξιακές διαπραγματεύσεις Ε.Ε. – Τουρκίας.

Ο Παπαδόπουλος είχε θέσει ενστάσεις και ζητούσε ανταλλάγματα. Το βράδυ της παραμονής της συνόδου οι πληροφορίες από τις Βρυξέλες μιλούσαν για σημαντικές υποχωρήσεις της Τουρκίας. Ωστόσο λίγο πριν από τη σύνοδο συνέβη το πατατράκ. Η Τουρκία δεν είχε κάνει καμία απολύτως παραχώρηση. Δεν αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν άνοιξε λιμάνια και αεροδρόμια, δεν έκανε καμία απολύτως χειρονομία καλής θέλησης, πέρα από μία πολύ αόριστη δήλωση ότι θα υπέγραφε αργότερα το πρωτόκολλο της Άγκυρας (που περιλάμβανε τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της).

Όπως αποκάλυψε ο ιστότοπος Wikileaks, ο Τάσσος αιφνιδιάστηκε από το απόλυτο τίποτα που του πρόσφερε η Τουρκία και εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις. Τότε τον πλησίασε ο τότε Γάλλος πρόεδρος Σιράκ και του είπε:  ”Τάσσο, κοίτα. Ο Τόνυ (Μπλερ), ο Γκέρχαρντ (Σρέντερ) κι εγώ πιστεύουμε πως αυτή θα ήταν μια καλή λύση. Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Ξέρω πως συμφωνείς.” Ο Σιράκ φέρεται τότε να σηκώθηκε και να έτεινε το χέρι του στον Παπαδόπουλο λεγοντας ”πάμε τώρα στη συνάντηση”. Με αυτά τα λόγια, ο Σιράκ οδήγησε τον ελαφρώς σαστισμένο Παπαδόπουλο πίσω στη συνάντηση». Έπειτα από αυτό η Κύπρος συναίνεσε στην έναρξη των διαπραγματεύσεων και στην πορεία μπλόκαρε κάποια κεφάλαια (όπως έπραξαν και άλλες χώρες) επικαλούμενη το γεγονός ότι (μέχρι σήμερα) η Τουρκία δεν έχει ακόμη υπογράψει το πρωτόκολλο της Άγκυρας.

Σήμερα ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα υποστεί τεράστιες πιέσεις για να ξεμπλοκάρει τα κεφάλαια, όπως εδώ και μήνες υπόσχονται στην Τουρκία κάποιες ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες. Ο όρος που θέτει η δική μας πλευρά είναι εύλογος: να τηρήσει η Τουρκία τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της. Η τουρκική κυβέρνηση ωστόσο θα επιμένει πως μόνο με λύση του Κυπριακού μπορεί να αναγνωρίσει την Κύπρο, επιχείρημα που στη ρεαλπολιτίκ των ισχυρών “πιάνει τόπο”. Η δική μας απάντηση θα είναι ότι, εν τοιαύτη περιπτώσει, η Τουρκία θα πρέπει επιτέλους να κάνει αποφασιστικά βήματα για λύση του Κυπριακού το συντομότερο, ώστε να μην υπάρχει λόγος να κρατά η Κύπρος μπλοκαρισμένα τα κεφάλαια.

Αν ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, επιμένουν (όπως και το 2004) ότι πρέπει να ξεμπλοκάρουμε τα κεφάλαια, τότε ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα πρέπει να ζητήσει ανταλλάγματα ως προς το Κυπριακό. Αν επιμείνει μόνο στην υπογραφή του πρωτοκόλλου της Άγκυρας, δεν θα πάρει αυτό που θέλει και πολύ πιθανόν να φύγει από τις Βρυξέλες με βαριά ήττα, παρόμοια με εκείνη του Eurogroup του 2013. Η Τουρκία θα καταφέρει να πάρει αυτό που θέλει κι εμείς θα μείνουμε χωρίς όπλα. Τα ανταλλάγματά μας πρέπει να αφορούν συγκεκριμένες κινήσεις (βλέπε υποχωρήσεις) της Τουρκίας, σε θέσεις της που παραβιάζουν τις δικές μας κόκκινες γραμμές κι έχουν προς το παρόν μπλοκάρει τη διαδικασία των συνομιλιών. Μια τέτοια προσέγγιση της δικής μας πλευράς θα ακουστεί στα αυτιά των Ευρωπαίων πολύ πιο ρεαλιστική και εφικτή από του να επιμένουμε να αναγνωρίσει η Τουρκία την Κυπριακή Δημοκρατία πριν τη λύση.

Έχοντας πίσω μας την τραυματική εμπειρία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τον Δεκεμέβρη του 2004 αλλά και την φρικτή εμπειρία στο Eurogroup, τον Μάρτη του 2013, εύχομαι ο πρόεδρος Αναστασιάδης να έχει πάει αυτή τη φορά στις Βρυξέλες αρκούντως προετοιμασμένος, αποφασιστικός και με ατράνταχτη επιχειρηματολογία. Μπορεί η παρούσα σύνοδος του Ε.Ε. να αναβάλει το ξεμπλοκάρισμα των τουρκικών κεφαλαίων για πιο εύθετο χρόνο. Μπορεί ωστόσο να αποτελέσει και τον καταλύτη για σημαντικές εξελίξεις στο κυπριακό, στο αμέσως επόμενο διάστημα.