Μετά τη χτεσινή τεράστια σε όγκο πορεία διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών προς το προεδρικό μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης θα πρέπει να καλέσει στο γραφείο του τον Υπουργό Παιδείας κ. Χαμπιαούρη και να του ζητήσει ευγενικά να παραδώσει το χαρτοφυλάκιό του.

Μέχρι χτες, τόσο ο Υπουργός Παιδείας όσο και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, αναφέρονταν στις ηγεσίες των εκπαιδευτικών οργανώσεων ως αντίδικούς τους. Από χτες το απόγευμα το αφήγημα αυτό κατέρρευσε. Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στην κυβέρνηση και το σύνολο των εκπαιδευτικών, για τους οποίους ο κ. Χαμπιαούρης είναι και επισήμως πλέον “persona non graτa”.  Είναι δηλαδή ανεπιθύμητος στον κυριότερό του εταίρο στη δημόσια εκπαίδευση, που είναι ο εκπαιδευτικός κόσμος.

Ο εξορθολογισμός στην παιδεία είναι αναγκαίος και πρέπει να γίνει. Αυτό το παραδέχονται και οι εκπαιδευτικές οργανώσεις. Τη σημαντικότατη αυτή δουλειά ωστόσο δεν μπορεί να την κάνει ο κ. Χαμπιαούρης. Όχι μόνο γιατί έχει απωλέσει εντελώς την αξιοπιστία του έναντι των εκπαιδευτικών αλλά και γιατί απέδειξε στην πράξη ότι δεν διαθέτει επαρκείς δεξιότητες.

Αυτός προκάλεσε το χάος. Η διαπραγμάτευση θα ήταν μεν δύσκολη αλλά αν στη θέση του Χαμπιαούρη ήταν άλλος, που ήξερε να διαχειριστεί επιδέξια τον διάλογο με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις, θα μπορούσε να φέρει αισίως εις πέρας αυτή τη δύσκολη αποστολή. Η προσέγγισή του ήταν από το πρώτο πρώτο δευτερόλεπτο επιθετική, υπερφίαλη, ετσιθελική, αυθαίρετη ως προς τις διαδικασίες, πρόχειρη ως προς το περιεχόμενο και εκβιαστική ως προς τα χρονοδιαγράμματα. Για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα έδωσε στις οργανώσεις τελεσίγραφο δύο ημερών και μόλις αυτό έληξε, έστειλε τις αποφάσεις του για έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο, δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα.

Στη συνέχεια, κάλεσε τις οργανώσεις ξανά σε διάλογο, τονίζοντας ωστόσο ότι οι ειλημμένες αποφάσεις δεν επρόκειτο να αναιρεθούν. Ήταν δηλαδή ένα κάλεσμα του τύπου “ελάτε να κουβεντιάσουμε, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξουν αυτά που αποφάσισα”.  Στην ουσία δεν ήθελε διάλογο, απλά προσπάθησε να παίξει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, με στόχο να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των εκπαιδευτικών, για να μπορέσει να επιβάλει σε χρόνο αστραπή και ετσιθελικά τον “εξορθολογισμό”, χωρίς να τηρήσει καμία θεσμοθετημένη διαδικασία.

Ατυχώς για τον κ. Χαμπιαούρη και δυστυχώς για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο Υπουργός τα έκανε μαντάρα. Το επικοινωνιακό παιχνίδι τού γύρισε μπούμερανγκ κι έτσι αναγκάστηκε να παρέμβει ο Πρόεδρος, για να επαναφέρει το διάλογο στις ράγες. Ο κ. Χαμπιαούρης ωστόσο απέτυχε και μετά την παρέμβαση του Προέδρου να επιφέρει αποτέλεσμα. Βασικά δεν έκανε ούτε αυτή τη φορά κάτι το ουσιαστικό. Απλά συνέχισε το επικοινωνιακό παιχνίδι, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη αγανάκτιση στον εκπαιδευτικό κόσμο.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναγκάστηκε να παρέμβει για δεύτερη φορά. Προσπάθησε μάλιστα να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση ο ίδιος, αυθημερόν, με τις οργανώσεις, ώστε να μην την αναθέσει ξανά στον Υπουργό, που αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά.  Δυστυχώς όμως ήταν τόσο αρνητικό το κλίμα που είχε δημιουργήσει ο κ. Χαμπιαούρης, μαζί με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο και τον Γενικό Ελεγκτή, που ήταν αδύνατον να επιτύχει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αυτό που ήθελε.  Διότι οι επικεφαλής των εκπαιδευτικών οργανώσεων δεν μπορούσαν να δεσμεύσουν έναν εξοργισμένο και βαθύτατα προσβεβλημένο εκπαιδευτικό κόσμο.

Η επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων τρίτη παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, πρέπει να είναι επιτέλους καταλυτική, ώστε να αποκατασταθεί και το τρωθέν κύρος του θεσμού. Η παρέμβαση αυτή θα πρέπει να αφορά τα εξής:

1. Αποδοχή της εισήγησης της πλειοψηφίας των κομμάτων για αναστολή των κυβερνητικών αποφάσεων και έναρξη θεσμοθετημένου διαλόγου, για εφαρμογή μέτρων εξορθολογισμού της δημόσιας εκπαίδευσης, μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
2. Η αντικατάσταση του Υπουργου Παιδείας με άλλο πρόσωπο, ικανό να διεξάγει τον συγκεκριμένο διάλογο για τον εξορθολογισμό αλλά και γενικότερα να διαθέτει εκείνες τις διοικητικές δεξιότητες και την προσωπικότητα που θα τον καταστήσουν παραγωγικό και αποτελεσματικό, στη συνεργασία του με όλους τους εταίρους στο δημόσιο σχολείο.

Οι πιο πάνω κινήσεις πρέπει να γίνουν από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη αμέσως και χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, διότι τα σχολεία ανοίγουν σε λίγες ημέρες και, χωρίς τη συνεργασία των εκπαιδευτικών, ομαλή λειτουργία τους δεν πρόκειται να υπάρξει, όσο κι αν κομπάζουν περί του αντιθέτου οι κύριοι Χαμπιαούρης και Προδρόμου.

Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης, εκφράζει με έναν τραγελαφικά συμβολικό τρόπο το χάσμα γενεών στην Κύπρο. Καθώς ο ίδιος, εν ριπή οφθαλμού και χωρίς να έχει συγκαλέσει συλλογικά όργανα, αποφασίζει σε όλες τις περιπτώσεις ότι οι θέσεις του Υπουργού Παιδείας είναι ορθές και μη αμφισβητήσιμες, οι μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης συντάσσονται με τους καθηγητές. Τόση πειθώ διαθέτει ο κ. Νικηφόρου, που στο τέλος έβαλε τα παιδιά να τσακώνονται με τους γονείς τους.

Όντας όμως ο  Κυριάκος Νικηφόρου Εθελοντής Πενταετούς Υπηρεσίας (Ε.Π.Υ.) στην Εθνική Φρουρά, δηλαδή κρατικός υπάλληλος, οφείλει να διευκρινίσει δημοσίως κατά πόσον οι ώρες που διαθέτει σε συσκέψεις και συνεντεύξεις στα ΜΜΕ,  ή συνοδεύοντας τον κύριο Χαμπιαούρη, με την υπουργική λιμουζίνα, στις επισκέψεις του στα σχολεία (όπως μαθαίνουμε από εκπαιδευτικούς που τους είδαν μαζί), είναι ώρες που αφαιρούνται από την κανονική του άδεια ή από τον μισθό που του πληρώνουμε οι φορολογούμενοι.

Ανάλογες διευκρινίσεις οφείλει να δώσει και ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γονέων Δημοτικής Εκπαίδευσης Μορφάκης Σολομωνίδης, ο οποίος ήταν επίσης κρατικός λειτουργός, καθότι ήταν αστυνομικός, αποσπασμένος στη νομική υπηρεσία, για να οδηγεί το αυτοκίνητο του Γενικού Εισαγγελέα. Μόλις πριν από λίγες ημέρες εκατέλειψε την δημόσια υπηρεσία, αφού προσελήφθη από τον φίλο του κυρίου Χαμπιαούρη, πρόεδρο της ΕΔΕΚ, Μαρίνο Σιζόπουλο, στη θέση του Διευθυντή της ΕΔΕΚ.

Ο τέως σωφέρ του Γενικού Εισαγγελέα ήταν πάντως ο πρώτος που βγήκε να στηρίξει τον κ. Χαμπιαούρη τον περασμένο Μάιο, όταν ο υπουργός προκάλεσε και πάλι σύγκρουση και χάος στη δημόσια εκπαίδευση, εμπλέκοντας χωρίς κανένα λόγο το δημοτικό σχολείο του Αλεθρικού στον θλιβερότατο θάνατο ενός δεκάχρονου παιδιού. Στην προσπάθεια του κ. Χαμπιαούρη τότε να πουλήσει φιγούρα από τηλεοράσεως, εκμεταλλευόμενος άκομψα και ανοίκεια ένα τόσο τραγικό περιστατικό, ο κ. Μορφάκης βρέθηκε αμέσως στο πλευρό του.

Ήταν μάλιστα και ο πρώτος – αν θυμάστε- που έθεσε θέμα γιατί οι δάσκαλοι που εκλέγονται στην ηγεσία της ΠΟΕΔ να μην είναι στα σχολεία, την ίδια ώρα που ο ίδιος, όντας σωφέρ του Γενικού Εισαγγελέα, ασχολείτο από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως με την υπεράσπιση του κ. Χαμπιαούρη. Στο ερώτημα αν η προσπάθεια του κ. Χαμπιαούρη για διάλυση των εκπαιδευτικών οργανώσεων ήταν φαεινή ιδέα του κ. Μορφάκη ή αν ο κ. Μορφάκης ήταν δασκαλεμένος από τον κ. Χαμπιαούρη να θέσει πρώτος το θέμα, ο καθένας ας το απαντήσει με τη δική του κρίση.

Ως πολίτης πάντως αγανακτώ με την κουτοπονηριά του τραγελαφικού συστήματος εξουσίας σ’ αυτή την Μπανανία. Διότι η κουτοπονηριά κατά κανόνα καταλήγει σε … ατύχημα, που δυστυχώς το πληρώνουμε στο τέλος εμείς, οι πολίτες, κάτι που βεβαίως έγινε πολλές φορές μέχρι σήμερα.  Αν ο κ. Χαμπιαούρης νομίζει ότι τα κουτοπόνηρα “λόμπι” αντισταθμίζουν την απουσία διοικητικών ικανοτήτων, πλανάται πλάνην οικτράν. Όταν δεν κάνεις για υπουργός, δεν κάνεις. Τελεία!

Όσο για τον πρόεδρο Αναστασιάδη, τον έχω προειδοποιήσει και θα τον προειδοποιώ σε κάθε μου άρθρο για το θέμα. Ο κ. Χαμπιαούρης και όποιος άλλος μαζί με αυτόν επινόησαν την ανόητη, υπερφίαλη στρατηγική, της ετσιθελικής επιβολής ενός πρόχειρου, ούτω καλούμενου “εξορθολογισμού” στην εκπαίδευση, χωρίς να προηγηθεί θεσμοθετημένος διάλογος, θα τον βάλουν σε πολύ μεγάλους μπελάδες.

Βασίστηκαν στον Νικηφόρου και τον Μορφάκη και σε μια κοινή γνώμη που διάκειται αρνητικά έναντι κάθε προσπάθειας των εκπαιδευτικών να προασπίσουν τα κεκτημένα τους. Όσο όμως κι αν η κοινή γνώμη δεν βλέπει με καλό μάτι τα ωφελήματα των εκπαιδευτικών, την ίδια στιγμή έχει πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει στην Κύπρο.

Ξέρει η κοινή γνώμη γιατί κλήθηκε ο μέσος πολίτης να πληρώσει με αίμα την οικονομική κατάστροφή, όταν άλλοι έβγαζαν τα λεφτά τους έξω, χωρίς να τους ελέγχει κανείς. Ξέρει γιατί έχασαν χιλιάδες άνθρωποι τις δουλειές τους και δεκάδες χιλιάδες άλλοι είδαν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται. Ξέρει γιατί δεκάδες χιλιάδες οικογένειες δεν τα βγάζουν πέρα, γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε καν τα είδη πρώτης ανάγκης,  γιατί καταφεύγουν στα κοινωνικά παντοπωλεία, γιατί βλέπουν τα παιδιά τους να φεύγουν για να βρουν δουλειά στα ξένα, γιατί οι γέροντες γονιοί τους μόλις που μετά βίας καταφέρνουν να ζουν, με συντάξεις πείνας.

Ξέρει η κοινή γνώμη ποιοι έσυραν αυτο το λαό στη δυστυχία. Είδε ελάχιστους από αυτούς να φυλακίζονται ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουν πάνω στην καμπούρα μας τις καταχρήσεις. Εκείνοι μάλιστα οι ελάχιστοι που τιμωρήθηκαν, άρχισαν να ήδη να βγαίνουν από τη φυλακή, πριν καν εκτίσουν τη μισή τους ποινή. Ακούει η κοινή γνώμη τι αίσχη γίνονταν στον Συνεργατισμό, όταν ανέλαβε τη διαχείρισή του η παρούσα διακυβέρνηση, ΜΕΤΑ από την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας κι όταν έξω ο κόσμος δυστυχούσε.

Ξέρει η κοινή γνώμη πως, μπορεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη να βελτίωσε τους δείκτες της οικονομίας, κάτω από την εποπτεία της Τρόικας και βάζοντας πάλι τον απλό φορολογούμενο να πληρώσει το λογαριασμό άλλων, αλλά εκείνους τους  “άλλους”, δηλαδή το βρόμικο σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς, δεν τους αγγίζει. Αντίθετα  “αξιοποιεί” το σύστημα καταλλήλως.

Γιαυτό και η κοινή γνώμη είναι αυτή τη στιγμή ένα μείγμα από εκρηκτικά κλεισμένα σε στιβαγμένα κιβώτια, που ωστόσο κουφοβράζει. Απέξω νομίζεις πως δεν συμβαίνει τίποτα, πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Μπορείς να τα βάλεις και μέσα στην αυλή σου, λένε στον Αναστασιάδη οι “έξυπνοι” του περιβάλλοντός του.  Εντάξει, έχουν φουσκώσει λίγο τα κιβώτια, αλλά  δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Τους ρίχνουμε από πάνω και νερό!

Μια τυχαία σπίθα να πεταχτεί, όπως π.χ. μια συγκέντρωση έξω από το προεδρικό που παραδόξως υπήρξε πολύ μεγαλύτερη από ότι υπολόγιζαν, που υπήρξε πολύ πιο μαχητική, μια σπίθα που ξέφυγε και πέρασε μέσα σε ένα από τα διογκωμένα κιβώτια της καταπιεσμένης λαϊκής οργής και θα τότε θα δούμε στον ουρανό ένα μανιτάρι πολύ μεγαλύτερο, ένα ωστικό κύμα πολύ πιο σαρωτικό, από εκείνο που μας έτυχε στο Μαρί, πριν από εφτά χρόνια.

Αν και αυτή μου η πολιτική εκτίμηση ηχεί πιο πολύ σαν προφητεία, καλώ τον κ. Αναστασιάδη να την λάβει πολύ σοβαρά υπόψη, πριν αναγκαστεί να τρέχει αλλόφρων, μαζεύοντας συντρίμια που δεν θα μαζεύονται.