Αγαπητοί μου φίλοι των social media, τις τελευταίες 3 ημέρες σας έπρηξα κυριολεκτικά με τις συνεχείς αναφορές μου στις διεργασίες για τους ημικρατικούς οργανισμούς. Πιθανόν κάποιοι από εσάς να νομίσατε ότι έχω κάποιου είδους προσωπικό ενδιαφέρον ή συμφέρον. Καμία σχέση. Ούτε εγώ ούτε κάποιο άλλο πρόσωπο του περιβάλλοντός μου ενδιαφέρθηκαν για κάτι τέτοιο.
Ο λόγος που επέμενα σε τόσο έντονο – σχεδόν ψυχωτικό – βαθμό, είναι επειδή θεωρώ το διορισμό των μελών των ημικρατικών ως ένα κομβικό σημείο στη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, ως μία πράξη ύψιστης πολιτικής ευθύνης, που θα καταδείξει τον τρόπο που αυτός ο πρόεδρος αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην αποκατάσταση των θεσμών και την εξυγίανση του κράτους. Ιδιαίτερα μετά από το ισχυρότατο σοκ της καταστροφής της οικονομίας του τόπου, που έφερε στο φως σοβαρότατα σκάνδαλα και ατασθαλίες του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου.
Το κράτος αυτό διαβρώθηκε από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και οι ημικρατικοί οργανισμοί υπήρξαν βασική εστία μόλυνσης. Σ’ αυτούς (όπως και στην υπόλοιπη δημόσια υπηρεσία και στους δήμους) παίχτηκε κατά κύριο λόγο το παιγνίδι της «μοιρασιάς», της μίζας, του βολέματος και της ευνοιοκρατίας, του ρουφετιού και της αναξιοκρατίας. Με άλλα λόγια εδώ έγινε το πάρτι των κομμάτων, από την τσέπη του αφελούς και καταταλαιπωρημένου αυτού κόσμου.
Ήλπιζα λοιπόν ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα είχε καταλάβει αυτό που ο Αβέρωφ κατάλαβε και διαχειρίστηκε οφείλω να πω πολύ πιο επιδέξια: ότι ο κόσμος είναι αηδιασμένος με τα κόμματα και τους πολιτικούς και ότι παρακολουθεί με εκνευρισμό την απροκάλυπτη και προκλητική παρέμβαση των κομμάτων για διαμοιρασμό των θέσεων στους ημικρατικούς. Διότι είναι σαν να λέει το πολιτικό σύστημα στον κόσμο πολύ απλά: «Κοίτα, ξέρουμε ότι είσαι νευριασμένος μαζί μας αλλά … στα τέτοια μας! Εμείς θα συνεχίσουμε το πάρτι, θα φάμε ότι τρώγεται κι εσύ κοροϊδάρα θα πληρώνεις ξανά και ξανά το λογαριασμό».
Ο Αβέρωφ λοιπόν είπε ότι δεν θα δώσει λίστα… Βεβαίως σύμφωνα με τις πληροφορίες μας τελικά πρότεινε συγκεκριμένα ονόματα, έστω και χωρίς … λίστα. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης από την πλευρά του ωστόσο έδειξε για άλλη μια φορά την … καλοσύνη του προς τα κόμματα και τους ζήτησε κατάλογο!
Και ρωτώ: Από πού κι ως πού να ζητήσει κατάλογο από τα κόμματα; Δεν υπήρχαν άλλοι φορείς και ομάδες, δεν υπήρχαν προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και εμπειρογνώμονες να προτείνουν αυτοί ονόματα; Έπρεπε να προτείνουν πάλι τους δικούς τους τα κόμματα; Έπρεπε δηλαδή οι λύκοι που ρήμαξαν τα πρόβατα να διορίσουν και πάλι τους φύλακες που θα φυλάνε όσα πρόβατα απέμειναν αφάγωτα;
Βεβαίως δεν είμαι αφελής να πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε πρόεδρος δεν θα διόριζε και δικούς του ανθρώπους. Αλλά δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να προκαλέσει με αυτό τον τρόπο τον απλό πολίτη, συνεχίζοντας την παράδοση της κομματοκρατίας, με όσα κακά αυτή κουβαλά στην αμαρτωλή της πλάτη.
Για λόγους αρχής αλλά και για λόγους ουσίας τα κόμματα έπρεπε να είχαν παραμείνει – δημοσίως τουλάχιστον- βουβά και αμέτοχα. Και λυπάμαι πολύ που το λέω, αλλά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη πολιτική του πράξη ο πρόεδρος Αναστασιάδης απέτυχε να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης που του έδειξαν πολλοί από εκείνους που τον ψήφισαν.
Έτσι όπως στήθηκε το όλο σκηνικό ας μην μας θεωρήσει αφελείς να πιστέψουμε στο τέλος ότι αυτοί που επιλέχθηκαν δεν επιβλήθηκαν από τα κόμματα ή ότι δεν θα εξυπηρετήσουν εκείνους που τους πρότειναν για να πάρουν τις θέσεις…
(Σημ.: Αυτή είναι και η τελευταία μου ανάρτηση γι΄ αυτό το θέμα. Ό,τι είχα να πω το είπα)
ΟΧΙ στις κρατικοποιήσεις και ας τρώγωμεν πέτρες! 
