Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από το ΔΗΚΟ να ασχοληθεί σοβαρά με το Κυπριακό. Η Κεντρική Επιτροπή, που συνεδριάζει την Τετάρτη, έχει το απόλυτο κατασταστικό και δημοκρατικό δικαίωμα να εγκρίνει την θέση του Νικόλα Παπαδόπουλου και να αποποιηθεί την συμμετοχή του κόμματος στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Με τον τρόπο αυτό θα δοθεί η ευκαιρία στο κόμμα να υιοθετήσει μια νέα φιλοσοφία, στη βάση του υπαρξισμού, με στοιχεία από τον ρομαντισμό και τη λυρική ρητορική του κ. Ομήρου αλλά κι από τον επαναστατικό υπερρεαλισμό του κ. Λιλλήκα. Με την επανατοποθέτηση αυτή, το ΔΗΚΟ θα μπορέσει να διευρύνει το θεωρητικό υπόβαθρο του μακροχρόνιου αγώνα ο οποίος μπορεί να μην κατάφερε, στα 40 χρόνια της δράσης του, να ανατρέψει τα κατοχικά, διχοτομικά δεδομένα, αλλά υπήρξε μια άνετη και αποτελεσματική πλατφόρμα εξυπηρέτησης των αναγκών της καθεστηκυίας τάξεως.
Σε τελική ανάλυση, σε ένα έργο δεν υπάρχουν μόνο οι πρωταγωνιστές, υπάρχουν και οι κομπάρσοι. Μάλιστα κάποιοι κομπαρσικοί ρόλοι έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Όπως π.χ. τα γεροντάκια στο θεωρείο του Μάππετ Σωου. Οι παλαιότεροι τα θυμούνται να παρεμβαίνουν σε … άκυρα σημεία του σώου και να σχολιάζουν περιπαιχτικά τους πρωταγωνιστές, καγχάζοντας! Είχαν μπορώ να πω πολύ χάζι!
Οπότε, δεν έχει σημασία αν το ΔΗΚΟ αποφασίσει να παίζει τον κομπάρσο, φτάνει να τον παίζει καλά.
