Για πέμπτη συνεχόμενη μέρα μηδέν κρούσματα. Αν βγάλουμε τα εισερχόμενα από το εξωτερικό, πάνε σχεδόν δυο βδομάδες που δεν έχουμε.
Έγραψα πριν λίγο μια ανάρτηση, αλλά την έσβησα κι ας με συγχωρέσουν εκείνοι που πρόλαβαν και τη διάβασαν και δήλωσαν ότι τους αρέσει. Είναι αλήθεια ότι αντέδρασα και κάπως παρορμητικά και με … εκδικητική διάθεση:
Απέναντι στην κυβέρνηση και τη βουλή αυτής της χώρας, που αναίτια, τιμωρητικά, αλαζονικά, αυθαίρετα και με απύθμενο θράσος, αύξησαν τις ποινές. για παραβίαση των μέτρων για τον κορωνιό, την ώρα που τα κρούσματα μειώθηκαν στο μηδέν.
Απέναντι σε όλους εκέινους που μας τα έπρηξαν και συμπαθάτε με για την έκφραση αλλά ναι, μας τα έπρηξαν όλο αυτό τον καιρό, από τις αρχές Μαρτίου μέχρι και πριν λίγες ημέρες, που εμφανίζονταν εκείνα τα λίγα (εισαγόμενα) κρούσματα. Κυρίως κάτι επιδημιολόγους (όχι τον Κωστρίκη και τον Καραγιάννη) αλλά κι άλλους, υπουργούς, υπηρεσιακούς, επίσημους, ανεπίσημους, λυτούς και δεμένους που σκίζονταν στα ραδιόφωνα την Τρίτη, μετά το τιρήμερο του “κατακλυσμού”, διότι πήγαμε στις παραλίες και στα εστιατόρια και περάσαμε καλά (και δεν αναφέρομαι στο ΝAVA, που έδωσε τελικά στην κυβέρνηση το πάτημα που αναζητούσε για να αυξήσει τις ποινές).
Απέναντι σε εκείνους που δεν μπορούσαν να διαβάζουν στις αναρτήσεις μου αισιόδοξα μηνύματα του τύπου “πάμε καλά ρε παθκιά, μην αγχώνεστε, θα περάσει” ή “μην ακούτε όλους αυτούς που παρουσιάζουν τα πράγματα μαύρα, γιατί δεν είναι μαύρα”. Όχι, ήταν λες και τους κοπανούσα τους το κεφάλι με το σφυρί.
Μα ξέρετε; Δεν έγραψα ποτέ να σταματήσουμε τα μέτρα προσωπικής προστασίας και κοινωνικής προσέγγισης, αντίθετα έγραφα και συνεχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ, ειδικά τώρα που άνοιξε η κυβέρνηση τα αεροδρόμια και τα οδοφράγματα. Ήμουν όμως ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ότι, για το καλοκαίρι τουλάχιστον, τα καταφέραμε με τον κορωνοϊό, όχι γιατί είμαι επιστήμονας ή ειδικός, αλλά γιατί είχα αυτιά να ΑΚΟΥΩ και μυαλό να ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ όσα μας έλεγαν οι Κωστρίκης και Καραγιάννης. Βασικά έγραφα τι ΕΚΕΙΝΟΙ είχαν πει πριν από εμένα. ΌΧΙ! Ούτε αυτά ήθελαν να γράφω. Έρχονταν κάτω από τις αναρτήσεις μου για να κακίσουν. Ένας μου έγραφε ότι θα έχω μεγάλη ευθύνη για τα εκατοντάδες κρούσματα που έρχονται (ναι, έτσι μου έγραφε. Ήλπιζε ο άνθρωπος ότι θα έρχονταν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ κρούσματα!) Άλλος μου έγραφε ότι είμαι ένας από αυτούς που καταστρέφουν την Κύπρο! Ναι, έγινα ΟΛΕΤΗΡΑΣ του κυπριακού ελληνισμού, επειδή δεν ήθελα να τρομοκρατώ τον κυπριακό ελληνισμό!
Ναι, λοιπόν το παραδέχομαι ότι θέλησα να τους σαρκάσω όλους αυτούς εκδικητικά. Αλλά όχι. Τελικά τους λυπάμαι! Διότι στην πραγματικότητα είναι δυστυχισμένοι, διότι δεν βρίσκουν τρόπο να διαχειριστούν τις φοβίες τους. Εμείς, που προτιμούμε να καταφεύγουμε στο φως, έχουμε πολλές πηγές να αντλούμε ελπίδα κι είμαστε σίγουρα πολύ πιο ήρεμοι και πολύ πιο ευτυχισμένοι από αυτούς.