Πέθανε ο Κάρτερ, 100 χρονών και θυμήθηκαν κάποιοι πως τότε, το 1977, που έγινε πρόεδρος της Αμερικής, εδώ χτυπούσαμε καμπάνες και πολλοί πρόσφυγες ετοίμαζαν βαλίτσες για επιστροφή. Υπήρξε ένα κλίμα ευφορίας, το οποίο καλλιέργησε κι ο ίδιος ο Μακάριος, πολιτικά ανώριμος πάντα, μέχρι το τέλος της ζωής του. Πίστευαν οι αφελείς δικοί μας πολιτικοί ότι θα υποχρέωνε την Τουρκία να φύγει από την Κύπρο. Δεν ήξεραν ούτε την αλφαβήτα της ρεαλπολιτίκ.
Ο Κάρτερ ήθελε να λύσει το Κυπριακό, για να φύγει ένα μεγάλο αγκάθι που επηρέαζε τη συνοχή του ΝΑΤΟ, στην νοτιοανατολική του πτέρυγα. Επίσης ήθελε να τερματιστεί το εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, που είχε επιβάλει το αμερικανικό Κογκρέσο, όταν έκανε η Τουρκία την εισβολή στην Κύπρο.
Τότε ο Κάρτερ όρισε ειδικό αντιπρόσωπο για το Κυπριακό, τον Κλίφορντ, που ξεκίνησε επαφές. Λίγους μήνες αργότερα μας προτάθηκε το Αμερικανο-βρετανικο-καναδικό σχέδιο λύσης του Κυπριακού, ως βάση για διαπραγμάτευση. Το σχέδιο προέβλεπε, ως χειρονομία καλής θέλησης, να δοθεί η περίκλειστη Αμμόχωστος στα Ηνωμένα Έθνη για ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των νόμιμων κατοίκων της. Τότε, 3 μόλις χρόνια μετά την εισβολή. Να πάνε πίσω οι Βαρωσιώτες πίσω, ΧΩΡΙΣ να ήταν υποχρεωτικό να καταλήξουμε σε συμφωνία πάνω στο σχέδιο. Θα μπορούσαμε στο τέλος να λέγαμε όχι.
Αλλά το είπαμε από την αρχή. Δεν δεχτήκαμε καν να συζητήσουμε και φυσικά αφήσαμε το Βαρώσι μισό αιώνα τώρα στα χέρια του τουρκικού στρατού. Το εμπάργκο σταμάτησε χωρίς η Τουρκία να κάνει την παραμικρή παραχώρηση. Γιατί την έβγαλαν (όπως πάντα) από τη δύσκολη θέση οι δικοί μας και φυσικά η Τουρκία απέρριψε την επιστροφή της Αμμοχώστου, ώστε να μην υπάρχει δική της δέσμευση σε τυχόν μελλοντική διαπραγμάτευση του Κυπριακού.
Ο Κάρτερ λοιπόν, για τα συμφέροντα των ΗΠΑ βεβαίως, προσπάθησε να λύσει το Κυπριακό και μας έδωσε το Βαρώσι στο πιάτο. Εμείς όμως του είπαμε ένα ηχηρό όχι. Για τη μεγάλη του εκείνη …επιτυχία, ο τότε πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού τιμήθηκε με το να δοθεί το όνομά του σε στάδια και στις μεγαλύτερες λεωφόρους των πόλεων μας, μετά από τις λεωφόρους Μακαρίου και Γρίβα Διγενή.