Για το ότι βρισκόμαστε ένα βήμα από τη διχοτόμηση δε φταίει μόνο η «τουρκική αδιαλλαξία». Ναι, η Τουρκία πάντα ήθελε και δρομολόγησε τη διχοτόμηση της Κύπρου, επιστρατεύοντας τον Ντενκτάς και την εθνικιστική τουρκοκυπριακή δεξιά. Δυστυχώς όμως είχε και την εξυπηρέτηση ενός βρόμικου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, που επίσης ήθελε τη διχοτόμηση, για να λυμαίνεται ανενόχλητα την εξουσία και το χρήμα που, εδώ και δεκαετίες, κατακλέβει από το υστέρημα του Κυπρίου φορολογούμενου, όπως μαρτυρούν και τα ατελείωτα, αλλεπάλληλα σκάνδαλα.
Η ξεδιάντροπη αυτή κλίκα εξαπάτησε τα θύματά της πουλώντας πατριωτισμό, όπως πολύ σοφά είχε γράψει κάποτε ο στοχαστής Σάμιουελ Τζόνσον, ότι «το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα είναι ο πατριωτισμός».
Εξυπηρετώντας απόλυτα στο παρασκήνιο την πολιτική της διχοτόμησης, στην πραγματικότητα δεν θέλησαν ποτέ να λυθεί το Κυπριακό και όταν ισχυρίζονταν ότι θέλουν λύση, έλεγαν ψέματα. Το μόνο που πρόσεχαν ήταν να μην δώσουν πατήματα να τους πουν προδότες. Αντίθετα εμφανίζονται σαν οι μέγιστοι πατριώτες.
Εκτός από μια μικρή περίοδο επί προεδρίας Βασιλείου και Κληρίδη, η Τουρκία δεν βρέθηκε ποτέ σε δύσκολη θέση, για την εισβολή και κατοχή. Διότι οι ξένοι δεν είναι ηλίθιοι και ξέρουν ότι το Κυπριακό η ψευδοπατριωτική κλίκα της διχοτόμησης το έχει μόνο για εσωτερική κατανάλωση και για να κρύβεται πίσω από την «τουρκική αδιαλλαξία». Σε κάθε πρωτοβουλία έκαναν τα πάντα για να καταρρεύσει, ακόμη κι αν από αυτό θα έβγαινε τελικά κερδισμένη η Τουρκία και ο στόχος της για νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου. Η επωδός ήταν άλλωστε προκάτ και πετυχημένη, αφού είναι ο αγαπημένος μας σανός: “φταίνε οι ξένοι, οι Αγγλοαμερικάνοι, τα Ηνωμένα Έθνη” κτλ. Φταίνε όλοι εκτός από τους κρυπτοδιχοτομικούς που μας οδηγούν στην κκαταστροφή.
Στο ίδιο πλαίσιο ξεπούλησαν και την Αμμόχωστο. Δεν επιδίωξαν ποτέ με ειλικρίνεια την επιστροφή της περίκλειστης πόλης. Αντίθετα έκαναν τα πάντα για να μην επιστραφεί. Με την ανόητη εντύπωση ότι τυχόν άνοιγμα της Αμμοχώστου θα πλήξει οικονομικά συμφέροντα στον νότο. Πίστευαν ότι ποτέ δε θα την άνοιγαν οι Τούρκοι και θα παρέμενε εκεί για πάντα κλειστή.
Η άπληστη, ανάλγητη, προδοτική κλίκα, εξαπάτησε τους εκτοπισμένους, κρατώντας σε εκκρεμότητα εδώ και σχεδόν μισό αιώνα την οικονομική τους αποκατάσταση. Αυτό το θέμα, λένε, θα λυθεί όταν λυθεί το Κυπριακό, αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μη λυθεί. Τώρα που κάποιοι εκτοπισμένοι, μετά από μισό αιώνα, απελπίστηκαν πια, να βλέπουν τους απατεώνες να καλοπερνούν κι αυτοί ακόμα να περιμένουν δικαίωση, κακώς πήγαν και πούλησαν τα ξενοδοχεία τους πάνω στην παραλία της περίκλειστης πόλης, σε Τούρκους ή Τουρκοκύπριους.
Κακώς έπραξαν, το λέω και το τονίζω, γιατί συμβάλλουν κι αυτοί στο να χάσουμε για πάντα τη μισή Κύπρο και την Αμμόχωστο. Αλλά αυτό δικαιούμαστε να το λέμε εμείς, που δεν εκμεταλλευτήκαμε τη διχοτόμηση. Το ότι το λένε και οι απατεώνες, που ξεπούλησαν τη μισή Κύπρο για την τσέπη τους, είναι η μεγαλύτερη ξεδιαντροπιά. Αν είναι δυνατόν να στήνουν στον τοίχο άλλους εκείνοι που σε άλλες εποχές θα έπρεπε να είχαν κυριολεκτικά στηθεί στον τοίχο, έπειτα από δίκη για έσχατη προδοσία.