Ο εισβολή στην Ουκρανία ήταν ένα τεράστιο σφάλμα του Πούτιν. Όχι μόνο γιατί παραβίασε σαν πειρατής το διεθνές δίκαιο. Αυτό το παραβίασαν στο παρελθόν και οι δυτικοί. Πολύ περισσότερο διότι υπερτίμησε τις δικές του δυνάμεις και υποτίμησε τη δυνατότητα και την έκταση της αντίδρασης της Δύσης.

Για τη Δύση και ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ, η Ρωσία (και πριν η Σοβιετική Ένωση), δεν ήταν ποτέ υπερδύναμη. Άλλωστε για να είναι μια χώρα υπερδύναμη πρέπει πρωτίστως να διεθέτει μια πανίσχυρη οικονομία, που να υπερβαίνει τις ανάγκες αυτής καθεαυτής της χώρας. Η Ρωσία δεν ήταν ποτέ κάτι τέτοιο. Την επικαλούνταν οι Δυτικοί σαν το αντίπαλον δέος, για να δικαιολογούν την ενότητα και ενίσχυση του ΝΑΤΟ και για να διατηρούν και ενίοτε να επεκτείνουν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα. Το μοναδικό πρόβλημα της Δύσης με τη Ρωσία είναι το γεγονός ότι διατηρεί πυρηνικά όπλα.

Οι φιλορώσοι αναλυτές παγκοσμίως και ιδιαίτερα εδώ, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, από την αρχή του πολέμου μέχρι σήμερα, δεν σταμάτησαν ποτέ να δικαιολογούν την παρανομία του Πούτιν, προβάλλοντας ανάλογες παρανομίες της Δύσης και προπαντός δεν έχασαν ούτε για μια στιγμή την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του. Μάλιστα πολλοί εκφράζονται με πικρία και χλευασμό απέναντι στις κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιμένοντας ότι αυτές πλήττουν πρωτίστως τους Ευρωπαίους αντί τους Ρώσους.

Στην Κύπρο ξεκίνησαν με προειδοποιήσεις ότι θα καταστραφεί ο τουρισμός μας και άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν με ρωσικό (νόμιμο ή παράνομο) χρήμα. Μάλιστα ο απερχόμενος πρέσβης της Μόσχας μάς είπε ότι πυροβολούμε το πόδι μας. Αλλά ο τουρισμός μας φέτος άγγιξε το 85% της καλύτερης χρονιάς που είχαμε ποτέ στην ιστορία του κυπριακού τουρισμού, δηλαδή του 2019 κι αν αφήναμε τις μεμψιμοιρίες και τα κλάματα στην άκρη και κάναμε πιο έγκαιρα κινήσεις την περασμένη άνοιξη, πιθανότατα να είχαμε πιάσει και φέτος τα νούμερα του 2019.

Για την Ευρώπη, οι ρωσόφιλοι αναλυτές και “αναλυτές” χαιρεκακούν ότι έρχεται ο χειμώνας και ότι ο Πούτιν θα κάνει τους Ευρωπαίους να νιώσουν στο πετσί τους την παγωνιά, κάνοντας παιχνίδι με το ρωσικό φυσικό αέριο. Θεωρούν δηλαδή τον Πούτιν ατσίδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση κουτόφραγκους. Τι είδαμε όμως να γίνεται ξαφνικά; Ο ουκρανικός στρατός να ανασυντάσσεται και να αντεπιτίθεται κυνηγώντας τους Ρώσους στρατιώτες που τρέχουν πανικοβλημένοι προς τα ρωσικά σύνορα.

Σίγουρα η Ουκρανία δεν είχε από μόνη της τη στρατιωτική ισχύ να αναχαιτίσει τη ρωσική εισβολή και να αντεπιτεθεί. Πίσω της είναι η Δύση. Η οποία, αφού κατάφερε να συντηρήσει τον πόλεμο για τόσους μήνες, υποστηρίζοντας τον ουκρανικό στρατό και αφού εξάντλησε οικονομικά και στρατιωτικά τη Ρωσία, σχεδίασε την ουκρανική αντεπίθεση, πριν έρθει ο χειμώνας. Για να κάνει τον Πούτιν να καταλάβει ότι δεν ελέγχει αυτός το παιχνίδι και ότι, για να τελειώσει εφιαλτικός αυτός ο πόλεμος (εφιαλτικός πλέον και για τον Πούτιν), πρέπει να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση. Προπαντός ότι δεν μπορεί να απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη με το φυσικό αέριο, πολύ απλά διότι δεν τον παίρνει.

Η δική μου θεωρία είναι ότι οι Αμερικάνοι έσυραν τον Πούτιν σ’ αυτό τον πόλεμο για να τον αποδυναμώσουν και να τον απογυμνώσουν, λόγω της προσωπικής ισχύος που είχε αποκτήσει και του αναβαθμισμένου ρόλου που διεκδίκησε για τη Ρωσία. Όμως αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.