Αγαπητέ μου πρόεδρε Αναστασιάδη,
Σήμερα τηλεφώνησες πρωί πρωί στον Ρομπάι και στον Μπαρόζο – πριν δουν τον Ερτογάν – για να τους εξηγήσεις ξανά γιατί πρέπει να συμφωνήσουμε με τους Τουρκοκύπριους σε κοινό ανακοινωθέν, πριν πάμε σε συνομιλίες.
Παρόλα αυτά, στις δηλώσεις που έκαναν οι δύο αυτοί κορυφαίοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. μετά τη συνάντησή τους με τον Τούρκο πρωθυπουργό, δεν είπαν ούτε και μία λέξη για κοινό ανακοινωθέν. Παρά μόνο τόνισαν και οι δύο ότι πρέπει να λυθεί το Κυπριακό επειγόντως…
Δεν ξέρω τι δεν κατάλαβαν από αυτά που τους είπες, αλλά στην πολιτική σημειολογία η απουσία αναφοράς στο κοινό ανακοινωθέν σημαίνει πολλά… Φοβάμαι μήπως δεν καταφέρνουμε να πείσουμε… Φοβάμαι μήπως τελικά μείνουμε εκτεθειμένοι… κι αναγκαστείς να τα μαζέψεις, για να μην βρεθούμε και κατηγορούμενοι στο τέλος.
Φοβάμαι ακόμα ότι στο τέλος θα δικαιωθεί το ΑΚΕΛ που έλεγε ότι όλα αυτά που ζητούμε και δεν τα δέχεται τώρα ο Έρογλου, ήταν μέσα στις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ, που πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων, ενώ αν τα απαιτούσαμε θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση ο Έρογλου…
Εύχομαι πραγματικά να ξέρεις κάτι που εμείς δεν ξέρουμε. Να είχες μελετήσει καλά τα δεδομένα πριν προτάξεις την (αντικειμενικώς ορθή) απαίτηση να υπάρξει ένα κοινό ανακοινωθέν για τις βασικές αρχές της λύσης του Κυπριακού. Ο σώφρων πολιτικός, πριν κάνει μια εξαιρετικά σοβαρή κίνηση, όπως αυτή που έκανες εσύ κ. Πρόεδρε, πρέπει να έχει προηγουμένως μελετήσει σωστά τη σκακιέρα. Διότι στο σκάκι του Κυπριακού, κάθε λάθος κίνηση μας οδηγεί ολοένα και πιο κοντά στο checkmate, που είναι η διχοτόμηση.