Αυτό είναι το ρητορικό ερώτημα που μου κάνουν οι τρεις στους τέσσερις, όταν τους λέω ότι είμαστε στην κόψη του ξυραφιού αυτή τη στιγμή με το Κυπριακό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και πρέπει να κάνουμε τις σωστές κινήσεις στη σκακιέρα, γιατί μπορεί να παίζεται η ύπαρξή μας σε τούτο τον τόπο. «Μα ποιος ρε εν να κάμει τούτες τες σωστές κινήσεις; Ο Χριστοδουλίδης;». «Ρε παιθκιά, να του δώσουμεν το τσιανς» απαντώ, εγώ, ο σφοδρός επικριτής του στην προεκλογική περίοδο.
Τι να κάμω; Ελπίζω! Διότι αγαπώ τον τόπο μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους ανθρώπους γύρω μου, τους Κυπραίους, άσχετα αν μου την φακκούν κέντρον πολλές φορές, τη θάλασσα μου, την πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου, τους τόπους που περπατώ με τους σκύλους μου, τα βουνά μας τα δάση μας.
Από τον καιρό που ήμουν μωρό μέχρι σήμερα ζω με ένα «γιατί». Σε τούτο τον παράδεισο που ζούμε, γιατί, γιατί δεν είχαμε ποτέ ηγέτες; Γιατί μοίρασαν τούτον τον τόπο, γιατί ζούμε διαρκώς με ένα πολιτικό πρόβλημα, που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας σαν δαμόκλειος σπάθη; Χώρια τα σκάνδαλα και το πλιάτσικο του δημοσίου χρήματος, χώρια η διαφθορά, που ισοδυναμεί με εθνική προδοσία. Άλλη ιστορία εκείνη.
«Μα ποιος ρε; Ο Χριστοδουλίδης;» Αυτό είναι το ρητορικό ερώτημα που μου κάνουν οι τρεις στους τέσσερις, όταν τους λέω ότι είμαστε στην κόψη του ξυραφιού αυτή τη στιγμή με το Κυπριακό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και πρέπει να κάνουμε τις σωστές κινήσεις στη σκακιέρα, γιατί μπορεί να παίζεται η ύπαρξή μας σε τούτο τον τόπο. «Μα ποιος ρε εν να κάμει τούτες τες σωστές κινήσεις; Ο Χριστοδουλίδης;». «Ρε παιθκιά, να του δώσουμεν το τσιανς» απαντώ, εγώ, ο σφοδρός επικριτής του στην προεκλογική περίοδο. Τι να κάμω; Ελπίζω! Διότι αγαπώ τον τόπο μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους ανθρώπους γύρω μου, τους Κυπραίους, άσχετα αν μου την φακκούν κέντρον πολλές φορές, τη θάλασσα μου, την πιο όμορφη θάλασσα του κόσμου, τους τόπους που περπατώ με τους σκύλους μου, τα βουνά μας τα δάση μας. Από τον καιρό που ήμουν μωρό μέχρι σήμερα ζω με ένα «γιατί». Σε τούτο τον παράδεισο που ζούμε, γιατί, γιατί δεν είχαμε ποτέ ηγέτες; Γιατί μοίρασαν τούτον τον τόπο, γιατί ζούμε διαρκώς με ένα πολιτικό πρόβλημα, που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας σαν δαμόκλειος σπάθη; Χώρια τα σκάνδαλα και το πλιάτσικο του δημοσίου χρήματος, χώρια η διαφθορά, που ισοδυναμεί με εθνική προδοσία. Άλλη ιστορία εκείνη. Αυτή τη στιγμή αφανίζονται λαοί γύρω μας, αφανίζονται λαοί, ο λαός της Συρίας, χτες, οι Παλαιστίνιοι σήμερα. Είναι αφέλεια να νομίζουμε ότι εμείς είμαστε άτρωτοι, οι εκλεκτοί του Θεού, όταν γύρω μας μαίνεται ένας παγκόσμιος πόλεμος. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, για τον επαναπροσδιορισμό των ζωνών επιρροής της Ρωσίας και της Δύσης. Θα τα βρουν μεταξύ τους οι υπερδυνάμεις, να μην έχετε καμία αμφιβολία! Θα τα βρουν, αν δεν τα έχουν ΗΔΗ βρει παρασκηνιακά, για το τι θα γίνει και στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Μπορεί να χρειαστεί να χαθούν κι άλλες ακόμα ανθρώπινες ζωές, αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αλλά στο τέλος θα τα βρουν. Το Κυπριακό είναι ένα από τα ζητήματα που θα κλείσουν. Θα πάνε όλα μαζί πακέτο. Η Τουρκία θα πάρει σημαντικά, γεωστρατηγικής φύσεως ανταλλάγματα ΑΛΛΟΥ, αλλά δε θα έχει τον έλεγχο της Κύπρου και ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό είναι και θέμα ασφάλειας και για το Ισραήλ. Έπειτα την Κύπρο, για την γεωπολιτική της θέση, την θέλουν και οι δυτικοί: η Βρετανία, η Ευρώπη, οι Αμερικάνοι. Δε θέλουν την δώσουν της Τουρκίας. Η Ρωσία επίσης δε θέλει την Τουρκία ακόμα ισχυρότερη, να ελέγχει την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. ΤΩΡΑ είναι η ώρα να συνεργαστούμε με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, με τα Ηνωμένα Έθνη, για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή λύση, χωρίς κατοχικό στρατό και χωρίς τις επικίνδυνες υφιστάμενες εγγυήσεις του 1960. Αλλιώς θα χάσουμε την Κύπρο. Θα την δώσουμε από μόνοι μας στην Τουρκία. Τις τελευταίες εβδομάδες ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών βολιδοσκόπησε τις δύο πλευρές για τριμερή συνάντηση στα μέσα Αυγούστου. Αμέσως ο Νίκος Χριστοδουλίδης βγήκε και ανακοίνωσε δημόσια και επίσημα αυτή την ανεπίσημη διαβούλευση. Για να βγει αμέσως μετά ο θρασύτατος διχοτομιστής στην άλλη πλευρά να πει ότι δε πήρε καμία πρόσκληση και ότι δε θα πήγαινε ούτως ή άλλως. Αλλά αυτός ξέρουμε ποιος είναι, ξέρουμε ότι παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας, οδηγώντας μας στη διχοτόμηση. Ο δικός μας ηγέτης τι ακριβώς επεδίωκε όταν έδινε στον Τατάρ την πάσα να αντιδράσει; Τα μπανάλ επικοινωνιακά τσαλίμια, που συνεχίζουμε από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, δεν πείθουν κανέναν πια στη διεθνή κοινότητα. Η Δύση θέλει να τελειώσει με το Κυπριακό και πρόβλημα που δε λύνεται, κόβεται. Η Τουρκία, που τα καταφέρνει καλύτερα από εμάς στο τέλος να κερδίζει το blame game, θα πει στους ξένους «Τέλος! θα το λύσω εγώ όπως το έλυσα και το 1974». Θα πρέπει να είμαστε τότε πολύ τυχεροί, αν έχουν ακόμη κι άλλη υπομονή να εξαντλήσουν μαζί μας οι Μεγάλες Δυνάμεις, ή αν θα το κλείσουν τελικά όπως θέλει η Τουρκία, για να ξεμπερδεύουν μια καλή. Γι’ αυτό και στο ερώτημα που μου κάνουν οι τρείς στους τέσσερεις, «μα ποιος ρε; Ο Χριστοδουλίδης;», ένα ερώτημα, που στην τελική, έχει να κάνει με την επιβίωσή μας σε τούτο το νησί δεν είμαι βέβαιος πια τι να απαντήσω…
Αυτή τη στιγμή αφανίζονται λαοί γύρω μας, αφανίζονται λαοί, ο λαός της Συρίας, χτες, οι Παλαιστίνιοι σήμερα. Είναι αφέλεια να νομίζουμε ότι εμείς είμαστε άτρωτοι, οι εκλεκτοί του Θεού, όταν γύρω μας μαίνεται ένας παγκόσμιος πόλεμος. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, για τον επαναπροσδιορισμό των ζωνών επιρροής της Ρωσίας και της Δύσης. Θα τα βρουν μεταξύ τους οι υπερδυνάμεις, να μην έχετε καμία αμφιβολία! Θα τα βρουν, αν δεν τα έχουν ΗΔΗ βρει παρασκηνιακά, για το τι θα γίνει και στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Μπορεί να χρειαστεί να χαθούν κι άλλες ακόμα ανθρώπινες ζωές, αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αλλά στο τέλος θα τα βρουν
Το Κυπριακό είναι ένα από τα ζητήματα που θα κλείσουν. Θα πάνε όλα μαζί πακέτο. Η Τουρκία θα πάρει σημαντικά, γεωστρατηγικής φύσεως ανταλλάγματα ΑΛΛΟΥ, αλλά δε θα έχει τον έλεγχο της Κύπρου και ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό είναι και θέμα ασφάλειας και για το Ισραήλ. Έπειτα την Κύπρο, για την γεωπολιτική της θέση, την θέλουν και οι δυτικοί: η Βρετανία, η Ευρώπη, οι Αμερικάνοι. Δε θέλουν την δώσουν της Τουρκίας. Η Ρωσία επίσης δε θέλει την Τουρκία ακόμα ισχυρότερη, να ελέγχει την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. ΤΩΡΑ είναι η ώρα να συνεργαστούμε με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, με τα Ηνωμένα Έθνη, για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή λύση, χωρίς κατοχικό στρατό και χωρίς τις επικίνδυνες υφιστάμενες εγγυήσεις του 1960. Αλλιώς θα χάσουμε την Κύπρο. Θα την δώσουμε από μόνοι μας στην Τουρκία.
Τις τελευταίες εβδομάδες ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών βολιδοσκόπησε τις δύο πλευρές για τριμερή συνάντηση στα μέσα Αυγούστου. Αμέσως ο Νίκος Χριστοδουλίδης βγήκε και ανακοίνωσε δημόσια και επίσημα αυτή την ανεπίσημη διαβούλευση. Για να βγει αμέσως μετά ο θρασύτατος διχοτομιστής στην άλλη πλευρά να πει ότι δε πήρε καμία πρόσκληση και ότι δε θα πήγαινε ούτως ή άλλως. Αλλά αυτός ξέρουμε ποιος είναι, ξέρουμε ότι παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας, οδηγώντας μας στη διχοτόμηση. Ο δικός μας ηγέτης τι ακριβώς επεδίωκε όταν έδινε στον Τατάρ την πάσα να αντιδράσει;
Τα μπανάλ επικοινωνιακά τσαλίμια, που συνεχίζουμε από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, δεν πείθουν κανέναν πια στη διεθνή κοινότητα. Η Δύση θέλει να τελειώσει με το Κυπριακό και πρόβλημα που δε λύνεται, κόβεται. Η Τουρκία, που τα καταφέρνει καλύτερα από εμάς στο τέλος να κερδίζει το blame game, θα πει στους ξένους «Τέλος! θα το λύσω εγώ όπως το έλυσα και το 1974». Θα πρέπει να είμαστε τότε πολύ τυχεροί, αν έχουν ακόμη κι άλλη υπομονή να εξαντλήσουν μαζί μας οι Μεγάλες Δυνάμεις, ή αν θα το κλείσουν τελικά όπως θέλει η Τουρκία, για να ξεμπερδεύουν μια καλή.
Γι’ αυτό και στο ερώτημα που μου κάνουν οι τρείς στους τέσσερεις, «μα ποιος ρε; Ο Χριστοδουλίδης;», ένα ερώτημα, που στην τελική, έχει να κάνει με την επιβίωσή μας σε τούτο το νησί δεν είμαι βέβαιος πια τι να απαντήσω…
