Το ύστατο επιχείρημα των κομμάτων που διατηρούν διαρκώς αρνητική στάση απέναντι σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, είναι ότι η Τουρκία δεν θέλει λύση και ότι οι θέσεις που εκφράζουν δημοσίως η τουρκική και τουρκοκυπριακή ηγεσία είναι πέραν των δικών μας κόκκινων γραμμών. Σημειώνω λοιπόν το αυτονόητο:
Αν η τουρκική πλευρά επιμένει σε λύση που θα παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, λύση δεν θα προκύψει, διότι πολύ απλά εμείς δεν θα συμφωνήσουμε. Σε τέτοια περίπτωση κανένας στη διεθνή κοινότητα δεν θα μπορεί να επιρρίψει ευθύνες στη δική μας πλευρά, επειδή επιμένουμε στις αρχές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Προφανώς ακάλυπτη κι εκτεθειμένη θα παραμείνει η τουρκική πλευρά.
Αντίθετα, με τις συνταγές που προτείνουν όσοι παραμένουν πεισματικά αρνητικοί, εκτεθειμένη ανεπανόρθωτα θα παρεμείνει η δική μας πλευρά. Αν ο πρόεδρος αρχίσει να συμπεριφέρεται όπως του υποδεικνύουν αυτοί, με αρνητικότητα και μανιώδη αναζήτηση διαφωνιών αντί συμφωνίας ή – ακόμη χειρότερα- αν ο πρόεδρος κάνει την αποκοτιά να υπαναχωρήσει από την μορφή λύσης που έχουμε συνυπογράψει με την τουρκική πλευρά τρεις φορές μέχρι σήμερα (με τις υπογραφές των Μακαρίου, Κυπριανού και Παπαδόπουλου), αν δηλαδή υπαναχωρήσει από τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η διεθνής κοινότητα θα αναβαθμίσει το ψευδοκράτος και φυσικά η διχοτόμηση θα μονιμοποιηθεί.
Με άλλα λόγια αυτοί ούτε το “Blame Game” δεν θέλουν να κερδίσουμε! Επιμένουν να διευκολύνουν την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα: όχι μόνο να κάνει δικό της για πάντα ένα κομμάτι της Κύπρου, όπως ήταν ανέκαθεν ο πρωταρχικός της στόχος (με όλους τους θανάσιμους κινδύνους που κάτι τέτοιο συνεπάγεται για τον κυπριακό Ελληνισμό) αλλά να βγούμε και φταίχτες από πάνω!