Αργυρό τετράδραχμο Αλεξάνδρου Γ΄ Μακεδονίας, 325-315 π.Χ.
H χώρα που εμείς οι Έλληνες ονομάζουμε “Σκόπια”, είναι από το 1991 κράτος μέλος του ΟΗΕ, με την προσωρινή ονομασία “ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ”, καθώς πριν γίνει ανεξάρτητη χώρα αποτελούσε τμήμα της Γιουγκοσλαβίας (μιας χώρας που διαλύθηκε με την πτώση του κομμουνισμού). Ως επαρχία της Γιουγκοσλαβίας είχε το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Στο δικό της σύνταγμα η ΠΓΔΜ ονομάζεται “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ”. Ωστόσο ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., καθώς επίσης άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμοί δεν την αναγνωρίζουν με αυτό το όνομα, αλλά με το προσωρινό “ΠΓΔΜ” (F.Y.R.O.M.), επειδή η Ελλάδα έθεσε ευθύς εξαρχής θέμα για το όνομα, εξ αιτίας του γεγονότος ότι στο σύνταγμα της ΠΓΔΜ υπάρχουν “αλυτρωτικά” άρθρα, με τα οποία η χώρα αυτή διεκδικεί ολόκληρη την ιστορική, γεωγραφική περιοχή που ονομάζεται “Μακεδονία”, διεκδικεί δηλαδή και έδαφος της Ελλάδας.
Ως ιστορικός γεωγραφικός χώρος η Μακεδονία εκτείνεται σήμερα κυρίως σε 3 Βαλκανικές χώρες: την Ελλάδα, την ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία, με μικρή διείσδυση επίσης σε άλλες 3 χώρες, την Αλβανία, το Κόσοβο και τη Σερβία. Πάντως, τόσο σε μέγεθος όσο και σε πληθυσμό, η ΠΓΔΜ είναι περίπου το 1/4 της Ελλάδας. Είναι δηλαδή μια πολύ μικρή χώρα.
Στο σύνταγμα της ΠΓΔΜ το όνομα της χώρας αναφέρεται ως “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ” και με αυτό το όνομα την έχουν αναγνωρίσει μέχρι σήμερα αρκετές χώρες (η ίδια η ΠΓΔΜ ισχυρίζεται ότι την έχουν αναγνωρίσει με το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας” πάνω από 130 χώρες). Πάντως σε όλο τον πλανήτη, πλην της Ελλάδας, η ΠΓΔΜ αναφέρεται συντομογραφικά ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Καθώς το όνομα ΠΓΔΜ είναι προσωρινό, λόγω των ενστάσεων της Ελλάδας, η διεθνής κοινότητα πιέζει τις δύο χώρες να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Την περίοδο 1991-93 η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη ήταν έτοιμη να δεχτεί μια σύνθετη ονομασία για την ΠΓΔΜ, που να περιείχε μέσα και το όνομα “Μακεδονία”. Η αντίδραση όμως σ’ αυτή την πρόθεση υπήρξε σφοδρή, όχι μόνο από πλευράς αντιπολίτευσης αλλά και μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.
Σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα συζητά και πάλι για ένα σύνθετο όνομα, που να περιέχει και το “Μακεδονία”, αλλά αντιμετωπίζει ανάλογες αντιδράσεις, τόσο από την αντιπολίτευση όσο κι από τον συναίτερο στην κυβέρνηση Πάνο Καμμένο. Την ίδια στιγμή οργανώνονται συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη που διατρανώνουν ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, από τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου (που ήταν Έλληνας, άσχετα αν οι Σκοπιανοί τον θεωρούν πρόγονό τους).
Η προσωπική μου άποψη είναι αυτή:
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει παραχωρήσεις ως προς το όνομα, με αντάλλαγμα να αφαιρεθούν οι “αλυτρωτικές” αναφορές στο σύνταγμα της ΠΓΔΜ και η χώρα να αποκηρύξει σαφέστατα και χωρίς επιφυλάξεις οποιαδήποτε αξίωση ή βλέψη επί του ελληνικού εδάφους. Έτσι κι αλλιώς, με την ευρεία χρήση του ονόματος “Μακεδονία” διεθνώς, για τη χώρα αυτή, το παιχνίδι του ονόματος είναι πια χαμένο οριστικά. Με το σεβασμό της απέναντι στις ενστάσεις της Ελλάδας και με την προτροπή για εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, η διεθνής κοινότητα δίνει στους Έλληνες την ευκαιρία να παραχωρήσουν τη χρήση του ονόματος με ένα ουσιαστικό για την Ελλάδα αντάλλαγμα.
Αν η ΠΓΔΜ δεχτεί το συμβιβασμό, τότε η Ελλάδα έχει τεράστιες προοπτικές στη συνέχεια, με οικονομικούς όρους, να φέρει κοντά της την ΠΓΔΜ και να την καταστήσει προστατευόμενή της. Μια φιλική χώρα δίπλα, σε μια περιοχή στην οποία οι συμμαχίες μεταξύ χωρών είναι πολύ σημαντικές. Αν η ΠΓΔΜ απορρίψει έναν έντιμο συμβιβασμό, τότε θα παραμείνει εκτεθειμένη και το θέμα του ονόματός της θα παραμείνει σε εκκρεμότητα.
Αν η Ελλάδα απορρίψει έναν έντιμο συμβιβασμό, τότε η διεθνής κοινότητα θα προχωρήσει σε αναγνώριση του νέου επίσημου και μόνιμου ονόματός της, που θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε και το όνομα “Μακεδονία”, όπως άλλωστε αναφέρεται η χώρα αυτή σε όλο τον πλανήτη, ανεξάρτητα από την τυπική της ονομασία. Σε μια τέτοια περίπτωση οι μόνοι ζημιωμένοι της ιστορίας θα είμαστε οι Έλληνες. Όσα συλλαλητήρια θέλουμε ας κάνουμε μετά κι όπως θέλουμε ας ονομάζουμε την ΠΓΔΜ. Το παιχνίδι θα το έχουμε χάσει οριστικά και μάλιστα με την ΠΓΔΜ να διατηρεί τις εχθρικές, αλυτρωτικές της βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος.
Όπως και στο Κυπριακό έτσι και στο Μακεδονικό, η λύση θέλει απαιτεί πολιτική και διπλωματική μαεστρία. Όταν θες να γκρεμίσεις ένα τοίχο, δεν τον χτυπάς με το κεφάλι σου, διότι στο τέλος το μόνο που θα καταφέρεις είναι να φας το κεφάλι σου. Μας το δίξαξε άλλωστε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, με την Ιλιάδα του, ο ποιητής μας, ο Όμηρος,: Δέκα χρόνια πολιορκούσαν την Τροία οι Έλληνες, αλλά στο τέλος την κατέκτησαν όχι με τα όπλα τους αλλά με την εξυπνάδα τους…
Προσθέτω στο άρθρο μου προχτεσινή δήλωση του Έλληνα ΥΠΕΞ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 Ελλάδος σχετικά με το θέμα του ονόματος.
“…σήμερα δεν είμαστε στα βαφτίσια. Δυστυχώς, το μωρό είναι 25 ετών, έχει βαπτιστεί, έρχεται ως νεαρά κυρία και θέλει να δει αν θα πάρει μαζί με το επίθετο της και το επίθετο του άνδρα της. Δηλαδή, μια σύνθετη ονομασία. Τη σύνθετη ονομασία την έχουμε δώσει από το 1995, όχι εγώ, η Ελλάδα, με το ΠΓΔΜ. Αυτός ήταν ο συμβιβασμός που κάναμε. Κατά συνέπεια, και εγώ παίρνω κάθε μέρα 100 mail και sms που μου λένε, μην δώσετε το όνομα Μακεδονία. Αν ήμασταν το 1992 θα μπορούσε να το συζητήσει κανείς. Στο έτος 2018 και με τις πραγματικότητες που έχουμε, δεν είμαστε από το ανώνυμο που θα βαφτίσουμε. Είμαστε από τον έχοντα πολύ συγκεκριμένη ονομασία, διεθνή ονομασία, που εμείς θέλουμε να τους προσθέσουμε και να του δώσουμε μια σύνθετη ονομασία με τρόπο που να είναι διακριτά διαφορετική από την ελληνική Μακεδονία». (Απόσπασμα από δήλωση του Ν. Κοτζιά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 Ελλάδος, την Δευτέρα 22/1/2018)