Με μια απόφαση γεμάτη φανφάρες και κούφια συνθήματα η Κεντρική Επιτροπή της ΕΔΕΚ απέρριψε όλες τις μέχρι σήμερα υπογραφές της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας στις συμφωνίες υψηλού επιπέδου με την Τουρκοκυπριακή Κοινότητα, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο και τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Αντιπρότεινε μια ωραιότατα διατυπωμένη έκθεση ιδεών, με την οποία βεβαίως όλοι θα συμφωνούσαμε αν υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα να μπορούσε να υλοποιηθεί. Καλεί μάλιστα όλα τα κόμματα να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική. Να πούμε δηλαδή αύριο στα Ηνωμένα Έθνη ότι σταματούμε τις συνομιλίες διότι … μετανιώσαμε! Ότι δεν θέλουμε τη λύση που υπογράψαμε με το χέρι του Μακαρίου, του Κυπριανού και του Παπαδόπουλου, αλλά θέλουμε κάτι άλλο, που θα το βρούμε κάπου στο δρόμο. Με άλλα λόγια συνεχίζουμε με την τουρκική κατοχή και τη διχοτόμηση και βλέπουμε…
Τι αναμένει δηλαδή η ΕΔΕΚ ότι θα συμβεί αν κάνουμε κάτι τέτοιο; Ότι θα μας πουν όλοι “εντάξει έχετε δίκιο, πάμε πάλι από την αρχή”; Ότι θα συνεχίσουν για άλλα 50 χρόνια να άγονται και να φέρονται από τα καπρίτσια μας ώσπου να … κατασταλάξουμε επιτέλους τι θέλουμε;
Η διεθνοποίηση που αντιπροτείνει η ΕΔΕΚ και η “επανατοποθέτηση” του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής και κατοχής είναι κενό γράμμα. Διότι η Διεθνής Κοινότητα φυσικά γνωρίζει ότι στην Κύπρο έγινε τουρκική εισβολή πριν από 41 χρόνια και ότι από τότε η Τουρκία κατέχει παράνομα το 36% του εδάφους της Κύπρου. Ζητά όμως συνομιλίες για να καταλήξουμε σε μια δίκαιη, ισοζυγισμένη και διαρκή λύση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να λυθεί ένα πρόβλημα, από του να κάτσουν οι εμπλεκόμενοι και να το λύσουν. Εκτός αν η ΕΔΕΚ νομίζει ότι η διεθνής κοινότητα θα στείλει στρατό για να διώξει από την Κύπρο την Τουρκία.
Δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου. Η ΕΔΕΚ επέλεξε τη διχοτόμηση της Κύπρου κι απλά χρύσωσε το πικρό χάπι με άκαρπες κι ανώφελες ωραιολογίες. Θα ήταν πολιτικά αφελέστατοι στην ΕΔΕΚ αν πίστευαν στ’ αλήθεια ότι η διεθνής κοινότητα δεν θα προχωρήσει στο επόμενο βήμα, που είναι η αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Ξέρουν ότι αυτό θα συμβεί και ξέρουν ότι αυτό θα οριστικοποιήσει τη διχοτόμηση.
Θα το πω όμως άλλη μια φορά και θα συνεχίσω να το λέω: Η διαίρεση της Κύπρου σε δύο χώρες, δεν είναι αυτό που ζούμε σήμερα και που κάποιοι θεωρούν ως την “δεύτερη καλύτερη λύση”! Θα είναι κάτι ασύλληπτα χειρότερο, η αρχή του τέλους για τον κυπριακό ελληνισμό.
Διότι μόλις το ψευδοκράτος αποκτήσει καθεστώς “Ταϊβάν”, δηλαδή ελεύθερου εμπορίου με όλο τον κόσμο, η Τουρκία θα το μετατρέψει σε οικονομική δύναμη που θα μας ανταγωνίζεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας ενώ την ίδια στιγμή θα αυξάνει τον πληθυσμό του με τον ανεξέλεγκτο εποικισμό. Ήδη έστησε τον αγωγό που θα πλημμυρίσει τα κατεχόμενα με νερό και μόνο ανεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό. Είναι συνεπώς αδήριτη ανάγκη ολόκληρο το νησί να τεθεί υπό τον έλεγχο του κυπριακού κράτους και όχι να παραμείνει υπό τον έλεγχο της Τουρκίας.
Τις τελευταίες ημέρες έχω μιλήσει με πολλούς νέους ανθρώπους από το χώρο της ΕΔΕΚ. Όλοι μου εξέφρασαν την ελπίδα να πάνε καλά τα πράγματα στις συνομιλίες και να μπορέσουμε να φτάσουμε σε μια λύση που θα δουλέψει προς όφελος τόσο εμάς όσο και των Τουρκοκυπρίων.
Η ηγεσία του κόμματός τους ωστόσο απέδειξε για άλλη μια φορά ότι αιθεροβατεί και δεν πιάνει τα μηνύματα, δεν αφουγκράζεται την ανάγκη των νέων να βγούμε από το βάλτο που μας κόλλησαν τα ανεύθυνα κόμματα και η διαπλοκή τους με το οικονομικό κατεστημένο. Ότι δεν συμμερίζεται την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο που θα προκύψει από τη λύση του Κυπριακού και τον τερματισμό των αδιεξόδων που προκύπτουν από την διαιώνιση του προβλήματος.
Η νέα ηγεσία της ΕΔΕΚ ανέλαβε τα ηνία σε μια εποχή που το κίνημα βρίσκεται σε μια άνευ προηγουμένου κατιούσα και κλήθηκε να αναχαιτίσει αυτή την πορεία. Κλήθηκε να καταθέσει μια νέα πρόταση, που να απαντά επιτέλους στα πραγματικά προβλήματα και κυρίως στο κρισιμότερο, το εθνικό μας ζήτημα.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, η ΕΔΕΚ κλήθηκε να αποδείξει ότι αποτελεί σοβαρή πολιτική δύναμη, επικεντρώνοντας την προσοχή και την ενέργειά της στο να επιτύχει ο κυπριακός Ελληνισμός την καλύτερη δυνατή συμφωνία στο Κυπριακό, ιδιαίτερα στα σημεία εκείνα που θα χρειαστεί σκληρή διαπραγμάτευση. Αντ’ αυτού, η ΕΔΕΚ επέλεξε να μποϋκοτάρει την εθνική προσπάθεια και να αποδράσει ξανά από την ευθύνη, επιλέγοντας μια χαλαρωτική πτήση στα σύννεφα…
Η μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων ψηφοφόρων γύρισε εδώ και δεκαετίες την πλάτη στην ΕΔΕΚ, αφού στα 46 χρόνια της ιστορίας της απέτυχε να ορθώσει ρεαλιστικό πολιτικό λόγο και να πείσει. Με τη σημερινή της επιλογή ωστόσο, η ΕΔΕΚ απογοήτευσε, όχι τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων που έτσι κι αλλιώς έπαψαν να αποδίδουν σημασία στον ασπόνδυλο πολιτικό της λόγο, αλλά πολλούς από τους λίγους εναπομείναντες οπαδούς της κι απλά πάτησε γκάζι για να φτάσει γρηγορότερα το κίνημα στο τέρμα της πολιτικής του διαδρομής.