Η απενοχοποίηση της διχοτόμησης…

1:56 PM | |

DIXOTOMISI LOGO BLAKEIAS«Η Τουρκία δεν θέλει διχοτόμηση, αλλά έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, μέσω της λύσης του Κυπριακού». Με αυτή την απλοϊκή και ιστορικά ατεκμηρίωτη θέση κάποιοι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και αναλυτές απενοχοποιούν την διχοτόμηση κι ενοχοποιούν τις προσπάθειες για λύση. Επικαλούνται μάλιστα και το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου (εν ενεργεία ΥΠΕΞ της Τουρκίας) καθώς και άλλα συγγράμματα, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο τι γράφει ένας πολιτικός (που μπορεί να εξυπηρετεί δικές του προσωπικές σκοπιμότητες) παρά στο τι τεκμηριώνεται από τα ίδια τα γεγονότα.

Αν η Τουρκία δεν ήθελε διχοτόμηση αλλά έλεγχο “ολόκληρης της Κύπρου μέσω της λύσης του Κυπριακού”:

  • Δεν θα αποχωρούσαν οι ΤΚ από την Κυπριακή Δημοκρατία το 1964, διότι το Σύνταγμά μας ως έχει παρέχει στην Τουρκία τη δυνατότητα να ελέγχει τη λειτουργία του κυπριακού κράτους.
  • Δεν θα προχωρούσε στο γεωγραφικό διαχωρισμό, πρώτα το 1963 όταν οι ΤΚ κλείστηκαν στους θύλακες τους και έπειτα το 1974 με τις μαζικές ανταλλαγές πληθυσμών.

Πολύ πιο εύκολα θα έλεγχε η Τουρκία την Κύπρο σαν ενιαίο κράτος, χωρίς γεωγραφικό διαχωρισμό των 2 κοινοτήτων κι αν την εξυπηρετούσε η λύση δεν θα μιλούσαμε σήμερα για τουρκική αδιαλλαξία που παρεμποδίζει τη λύση του Κυπριακού.

Η Τουρκία ήθελε και εξακολουθεί να προτιμά τη διχοτόμηση, ως την καλύτερη γι’ αυτήν λύση και με την πάροδο 40 ετών την έχει σχεδόν επιτύχει, δυστυχώς με τη βοήθεια της δικής μας πλευράς.

Όσα συνέβησαν στο Κυπριακό από το 1963 μέχρι σήμερα, τεκμηριώνουν επαρκώς την άποψη ότι η διχοτόμηση δεν ήταν μόνο επιλογή της Τουρκίας αλλά και μεγάλης μερίδας του ελληνοκυπριακού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Στο μυαλό όσων την υποστηρίζουν φαντάζει σαν μια «καθαρή λύση»: γεωγραφικό και πολιτικό διαζύγιο με τους Τουρκοκύπριους και η Τουρκία να μην έχει τρόπο παρέμβασης στα εσωτερικά του δικού μας κράτους.

Πρόκειται βέβαια για μια αφελέστατη αντίληψη. Από τη στιγμή που η Τουρκία θα κάνει δικό της το βόρειο τμήμα της Κύπρου, ο κυπριακός Ελληνισμός θα υποστεί τη χειρότερη ήττα της ιστορίας του σ’ αυτό το νησί. Όχι μόνο θα χάσει για πάντα τη μισή Κύπρο αλλά θα τεθεί πραγματικά υπό ομηρία και στο υπόλοιπο μισό, καθώς θα παραμείνει κάτω από την απειλή του τουρκικού στρατού, την ίδια ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι έποικοι θα μεταφέρονται στην Κύπρο, για να την μετατρέψουν σε νησί με τουρκική πλειοψηφία.

Αυτό τον εφιάλτη θεωρούν κάποιοι δικοί μας σαν τη καλύτερη λύση για όλους. Πλην όμως δεν μπορούσαν και δεν μπορούν ακόμη ούτε και σήμερα να το πουν ξεκάθαρα στο λαό. Πώς να πεις στον Κερυνιώτη ότι η Κερύνεια πρέπει να δοθεί στην Τουρκία, για να μας αφήσει ήσυχους στο νότο; Πώς να πεις το αντίστοιχο στον Μορφίτη, στον Γιαλουσίτη και πάει λέγοντας;

Γι’ αυτό το λόγο εφαρμόζουν την πολιτική της διχοτόμησης χωρίς την υπογραφή μας. Από το 1963 μέχρι το 1974 στήριζαν πράξεις που θα προκαλούσαν την Τουρκία να δημιουργήσει στην Κύπρο διχοτομικά δεδομένα διά της βίας, ώστε να μπορούν την ίδια στιγμή που εξυπηρετείται ο στόχος της διχοτόμησης, να καταγγέλλουν την Τουρκία ότι εκείνη ευθύνεται, αποσείοντας ταυτόχρονα από πάνω τους κάθε ευθύνη.

Το πραξικόπημα του 1974 υπήρξε η κορύφωση της ανόητης αυτής πολιτικής, διότι το πραξικόπημα δεν έγινε για την Ένωση με την Ελλάδα, όπως είπαν στους ενωτικούς πατριώτες. Έγινε για να δοθεί η αφορμή στην Τουρκία να κάνει εισβολή στην Κύπρο και να καταλάβει την επαρχία Κερύνειας, με στόχο τη διχοτόμηση.

Είχε προηγηθεί το 1967 η επίθεση της Εθνικής Φρουράς στην Κοφίνου, η οποία οδήγησε στην αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας, ούτως ώστε σε περίπτωση τουρκικής εισβολής να μην υπάρχει επαρκής άμυνα και να μην εξελιχθεί ουσιαστικά η εισβολή σε πόλεμο Ελλάδας – Τουρκίας στην Κύπρο.

Ακόμα πιο πριν, το 1963, ο Μακάριος αποφάσισε μονομερώς να αλλάξει το Σύνταγμα, που ο ίδιος υπέγραψε στις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, δίδοντας αφορμή στην τουρκική πλευρά να κάνει την ανταρσία που οδήγησε στην πρώτη διχοτόμηση και στην «πράσινη γραμμή», την οποία ο Μακάριος έσπευσε να υπογράψει … για να επιτευχθεί η κατάπαυση του πυρός…  Πάντα η πλευρά μας έδιδε την αφορμή, που η Τουρκία περίμενε πλήρως προετοιμασμένη για τη διχοτόμηση, ώστε μετά να λέμε πως ότι έγινε έγινε χωρίς τη θέλησή μας…

Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, η τακτική διαφοροποιήθηκε κάπως. Μετατράπηκε σε «μακροχρόνιο αντικατοχικό αγώνα» και «δεν ξεχνώ». Κι ενώ οι θεωρητικοί αυτής της πολιτικής λένεμεταξύ τους «τζείνοι ποτζεί, εμείς ποδά τζι ένας τοίχος ψηλός μες στην μέσην που να μεν περνούν ούτε τα πουλιά» στους δημόσιους λόγους τους είναι οι πιο μεγάλοι πατριώτες: «Οι Έλληνες της Κύπρου λένε ΟΧΙ σε ξενόφερτες φιλοτουρκικές λύσεις!». Την ίδια στιγμή καταδικάζουν a priori σαν «ατιμωτική» και «φιλοτουρκική» κάθε πρωτοβουλία που ξεκινά στο Κυπριακό και αρχίζουν να την πυροβολούν από μακριά, με στόχο να την εξουδετερώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Με στόχο φυσικά η διχοτόμηση (χωρίς την υπογραφή μας) να έρθει με την πάροδο του χρόνου, ήσυχα και απλά.

Ήδη μέχρι στιγμής έχει προχωρήσει αρκετά το θέμα. Ιδιαίτερα μετά την απόφαση της Ε.Ε. για απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για αναγνώριση της τουρκικής Επιτροπής Αποζημιώσεων, ο δρόμος για έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους και νομιμοποίηση της διχοτόμησης έχει ανοίξει για τα καλά.

Η πολιτική μπαμπεσιά δεν έγκειται στο ότι αυτοί θέλουν τη διχοτόμηση. Είναι δικαίωμα τους να την πιστεύουν και να την προωθούν. Η μπαμπεσιά έγκειται στο ότι δεν το λένε ξεκάθαρα στους πολίτες. Αντίθετα,  καπηλεύονται τα ιερά και τα όσια αυτού του λαού και διεγείρουν τα γνήσια πατριωτικά του αισθήματα με συνθήματα ακριβώς αντίθετα από αυτό που έχουν στο μυαλό τους και που αποτελεί ουσιαστικά την πιο ατιμωτική για εμάς λύση στην οποία θα μπορούσε να καταλήξει το Κυπριακό.  Μάλιστα, ενώ παραμυθιάζουν το λαό με συνθήματα που δεν τα πιστεύουν, έχουν το θράσος να κατηγορούν εκείνους που θέλουν τη λύση περίπου ως … προδότες!

Με τον ίδιο τρόπο θα τους κατηγορούν και σε λίγα χρόνια όταν η διχοτόμηση θα οριστικοποιηθεί. Θα λένε ότι «χάσαμε τον καιρό μας να συνομιλούμε»… Χωρίς να λένε φυσικά πώς αλλιώς θα λύναμε το πρόβλημα, αν δεν συνομιλούσαμε. Σημασία θα έχει τότε να πείσουν τον κόσμο ότι η διχοτόμηση προήλθε από την … «πολιτική του καλού παιδιού» κι όχι από την άγονη δική τους πολιτική της διχοτόμησης.  Και φυσικά δεν θα μπουν στον κόπο να εξηγήσουν γιατί έγινε τελικά η διχοτόμηση αφού ούτε εμείς τη θέλαμε αλλά (σύμφωνα με αυτούς) ούτε και η Τουρκία!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *