CONSTANTINOS ODYSSEOS

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2020

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - όπως την είδα πρώτη φορά, αρχές του 2020.
Περιδιάβαση στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με φίλους και με το κινητό μου να καταγράφει εικόνες από το πρώτο μου αυτό ταξίδι στη γεμάτη ιστορικές μνήμες Πόλη, που υπήρξε πρωτεύουσά μας για 1200 χρόνια. Στο βίντεο χρησιμοποίησα τα εξής μουσικά κομμάτια: Arabic / Turkish Music | Istanbul Sunset | Study, Relaxing, Ambience - YouTube 'Εχε γεια, πάντα γεια! - Ξανθίππη Καραθανάση - Δίσκος “Αλησμόνητες Πατρίδες” Κοράσιν ετραγούδαγε - Δόμνα Σαμίου - Δίσκος "Songs About Greeks Far from Home" Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης - Χρόνης Αηδονίδης - Δίσκος "Αηδόνια της Ανατολής" Turkish muezzin's adhan, published on YouTube by Aslan ÖZCAN Classical Ottoman Music published on YouTube. Από Ξένο Τόπο - Üsküdara, Giderken - Κατερίνα Παπαδοπούλου,Meral Azizoglu,Marc Mauillon. Τη Υπερμάχω - Πέτρος Γαϊτάνος - Δίσκος "Οι Σημαντικότεροι Ύμνοι". Φήμη Πατριάρχου Βαρθολομαίου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Απολυτίκιο Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Konyali - ορχηστρικό - δίσκος "Music From Turkey, vol.1". Γκιουλμπαχάρ - Pelin Suer - Cafe Aman Istanbul - Δίσκος "Fasl-ı Rembetiko". Aman katerina mou · Cigdem Aslan - Δϊσκος "Mortissa". Murder On the Orient Express - Sir Richard Rodney Bennett - Music for the Sydney Lumet's 1974.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, April 4, 2020

Μάνα για όλα τα παιδιά της

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
(Οδοιπορικό στην κατεχόμενη μας πατρίδα)Κάποτε έπρεπε να ξαναπάω στην Κερύνεια, από το δρόμο που πηγαίναμε με τους γονείς μου, όταν ήμουνα μικρός. Από το «πογύριν», που σε φέρνει στη βόρεια ακτογραμμή, πίσω από τον Πενταδάκτυλο, μπαίνοντας από την δυτική του άκρη, εκεί στη Μύρτου κατεβαίνοντας προς τα Πάναγρα. Ακολουθούσαμε εκείνη την ατέλειωτη, μέσα στην παιδική μου ανυπομονησία, διαδρομή καθώς ο άλλος δρόμος, ο σύντομος, περνούσε μέσα από τον τουρκοκυπριακό θύλακα και μόνο σε συγκεκριμένες ώρες το πρωί και το απόγευμα μπορούσαν να περάσουν οι Ελληνοκύπριοι με τα αυτοκίνητά τους σε σειρά, σε κονβόι, όπως το λέγανε και με τη συνοδεία της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος είχε ουσιαστικά διχοτομηθεί από τότε.Μαζί με την Τόνια, τη Μαρία και τον Γιώργο ξεκινήσαμε πρωί πρωί, για να μας φτάσει ο χρόνος. Μπήκαμε από το οδόφραγμα του Άη Δεμέτη και πήγαμε κατευθείαν στον Γερόλακκο για να μπορέσω να βρω τα παλιά μου ίχνη. Γερασμένο το χωριό. Ήταν σχεδόν όπως το άφησαν τότε οι νόμιμοι κάτοικοί του. Ελάχιστα τα καινούρια σπίτια και μόνο ο κεντρικός δρόμος μαρτυρούσε μικρή πρόοδο. Συνεχίσαμε προς τον Άγιο Βασίλειο. Ο δρόμος μοναχικός, πανομοιότυπος με τότε. Αλλά το χωριό δεν υπάρχει πια, δεν μπορείς καν να περάσεις από μέσα, είναι στρατόπεδο. Έπρεπε να γυρίσουμε πίσω και να το παρακάμψουμε παίρνοντας για λίγο τον καινούριο δρόμο. Ξαναβγήκαμε όμως στον παλιό για να βρούμε τη Σκυλούρα, κιτρινισμένη ζωγραφιά του χτες, να ξηραίνεται κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο του χρόνου. Έπειτα ο Κοντεμένος και πιο κάτω ο Ασώματος, άλλα δυο χωριά που έγιναν απ’ άκρη σ’ άκρη στρατόπεδα.Σε απόσταση πιο πέρα, εκεί στην άκρη του Πενταδάκτυλου, στη Μύρτου, έπρεπε οπωσδήποτε να δω το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου κάναμε σταθμό κατακαλόκαιρα, στο πανηγύρι, καθώς επιστρέφαμε στη Λευκωσία απ’ τη θάλασσα της Κερύνειας. Ήταν ένας κόσμος γεμάτος χρώματα και χαμόγελα. Εκεί άκουσα τον πρώτο ποιητάρη της ζωής μου, να απαγγέλλει τραγουδιστά τα βάσανα κάποιας Μαρίας από την Λεμεσό που την παράτησε ο Γιαννής, ο άντρας της, για μια Βασιλική απ’ την Ελλάδα.Μπήκαμε στην αυλή. Τότε, τον Μάη του 2015, δεν είχε ακόμη ξεκινήσει η αναστήλωση και βρήκαμε το μοναστήρι λείψανο. Μόνο τα σχήματα, η εκκλησιά στη μέση με το χαρακτηριστικό καμπαναριό κι το όλο σουλούπι του χώρου γύρω, με τα κελιά των μοναχών και των προσκυνητών ετοιμόρροπα, ήταν ότι επικύρωνε την ζωηρή, αλλοτινή μου μνήμη. Ένιωσα ξαφνικά πως ο κόσμος που ήξερα πέθανε. Ο Άγιος Παντελεήμονας δεν είναι πια εδώ…Κατηφορίσαμε στα Πάναγρα. Ο δρόμος μάς έφερε δίπλα στη θάλασσα, στον μακρύ στενό βράχο, που απλώνεται πάνω από εκατό μέτρα κατά μήκος της παραλίας. Όταν ήμουν μικρός, μου θύμιζε δράκο που κοιμόταν στην ακρογιαλιά. Πιο πέρα, στη Βασίλεια, έψαξα μάταια το περβόλι του θείου μου του Κωστάκη, όπου πηγαίναμε συχνά. Οι μεγάλοι κάθονταν και μιλούσαν με τις ώρες κι εγώ περπατούσα πιο πέρα, προς τη θάλασσα, μαζεύοντας κουζούδες κι άλλα αγγεία, που πετούσε μια μικρή εκεί βιοτεχνία που έφτιανε πήλινα. Έπειτα προχωρήσαμε προς τη Λάπηθο. Την απέραντη πολιτεία του παππού μου, που ξεκινά από τη θάλασσα κι ανεβαίνει ως την κορφή του Πενταδάκτυλου. Στο κοιμητήριο με τους σπασμένους σταυρούς η Μαρία έψαξε τον τάφο της μάνας της. Δεν τον βρήκε. Ανηφορίσαμε και βρήκαμε το σπίτι της. Ήταν εκεί στ’ αριστερά του δρόμου, πάνω σε μια στροφή. Τσακισμένο, χρόνια εγκαταλελειμμένο κι απ’ τους κατοπινούς του ένοικους. Βγάλαμε φωτογραφίες. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν γυρνάς στο σπίτι που γεννήθηκες μισό αιώνα από τότε…Ανηφορίσαμε κι άλλο. Βρήκαμε την εκκλησιά της Αγίας Αναστασιάς. Από εκεί πίστευα ότι θα έβρισκα και το σπίτι της θείας Μαρούλας, που μας έφυγε λίγους μήνες πριν, σαράντα χρόνια πρόσφυγας στην Ανθούπολη. Εκεί ήταν και το πατρικό του παππού. Προσπάθησα πολύ. Δεν τα κατάφερα να βρω το μικρό δίπατο σπίτι με το περιβόλι του πίσω, και το δρομάκι δίπλα να κατηφορίζει μαζί με το κρύο νερό από τις ζωντανές πηγές του Πενταδάκτυλου. Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναπάω με τη μάνα μου. Αυτή σίγουρα θα το βρει.Κατεβήκαμε στην «Αϊρκώτισσα». Τη δική μου θάλασσα, κάτω απ’ το κέντρο του Σπαστρή με την «τουλούμπα» του νερού και το τζουκμπόξ που λάτρευα, άλλοτε με τους Ολύμπιανς κι άλλοτε με τις τρελές «αμφιβολίες» του Μυτιληναίου. Ναι, εδώ το φυσικό τοπίο έμεινε απαράλλακτο, με την ξανθή αμμουδιά, τα βράχια στις άκρες και την θάλασσα που βαθαίνει μόνο όταν την περπατήσεις πολλά μέτρα μέσα. Κοιτώντας την, θυμάμαι όλες τις μέρες, όλες τις ώρες, όλα τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, όλες τις έγχρωμες μου μνήμες απ’ τα ταραγμένα ασπρόμαυρα late sixties και early seventies αυτής της δύσμοιρης χώρας. Η στεριά πίσω μας όμως καμία σχέση. Ο Σπαστρής σβήστηκε σαν εικόνα με κιμωλία σε μαυροπίνακα και το αθώο, άπλετο τοπίο της παιδικής μου ανεμελιάς, διασώθηκε μόνο στα κάδρα της πεισματάρας μου μνήμης.Το λιμανάκι της Κερύνειας, γραφικό, αναλλοίωτο, σαν τοπίο μεσαιωνικό με επισκέπτες απ’ το μέλλον. Τόσο δικό μου και τόσο ξένο. Όπως και να ‘χει όμως, οπωσδήποτε το θέλω. Ναι, μου είναι εντελώς αδιανόητο τούτη η πόλη να αποκοπεί για πάντα απ’ την ιστορική της συνέπεια. Η Κερύνεια θα παραμείνει ως μια από τις 6 πόλεις της Κύπρου. Της μίας και μοναδικής Κύπρου. Αυτό είναι όρκος!Δεξιά πάνω στον Πενταδάκτυλο, το Κάρμι και το Πέλλαπαϊς κι έπειτα, στο δρόμο προς την Ακανθού, το Καζάφανι, ο Άγιος Επίκτητος, Άγιος Αμβρόσιος, Καλογραία, τα πιο όμορφά μας χωριά. Ανάμεσά τους όμως, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δεν ξέρω κι εγώ πόσα τελικά μετρήσαμε καινούρια χωριά, τουριστικά, που βρίσκαμε στο δρόμο μας το ένα μετά το άλλο.Έξω απ’ την Ακανθού εγκαταλείψαμε την μάγισσα βόρεια θάλασσα της Κύπρου, που μας συντρόφευε ώρα πολλή, σ’ όλα εκείνα τα χιλιόμετρα από την Κερύνεια. Στρίψαμε νότια. Πήραμε το δρόμο που τέμνει τον Πενταδάκτυλο και περνά από την άλλη, στην πεδιάδα της Μεσαρκάς. Καθώς διασχίζαμε το βουνό, ο τόπος θύμιζε Τρόοδος. Πηχτό πράσινο και πεύκα που μυρίζουν, όπως η ψυχή μας, Κύπρο. Κάτω η Μεσαρκά αχανής καθώς τις άκρες του ορίζοντα τις λεύκαινε το πούσι. Πηγαίναμε όμως σωστά: Λευκόνοικο, Περιστερωνοπηγή, Πραστειό, Γαϊδουράς, Στύλλοι, Έγκωμη, Αμμόχωστος. Το μνημείο με το τεράστιο κεφάλι του Αττατούρκ στην κορυφή και τον χυτό μπρούτζο να σχηματίζει μορφές εκεί στο ραουνατμπάουντ της εκτός των τειχών πόλης, μου προκάλεσε πρέπει να πω ναυτία. Καλύτερα να μην το βρίσκαμε φάτσα κάρτα μπροστά μας στο τέλος αυτού του προσκυνήματος. Ας είναι όμως. Το πείσμα είναι πολλές φορές καρπός της πίκρας και σε τούτη την ιστορία το πείσμα να σώσουμε την πατρίδα μας είναι την ίδια στιγμή κι η μόνη μας ελπίδα να τα καταφέρουμε.Οι τόποι που γυρίσαμε, δείχνοντας ταυτότητες στο έμπα και στο έβγα, είναι δικοί μας. Καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα με κάνει ποτέ να συμβιβαστώ με τη διχοτόμηση. Αντίθετα, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, για να ξαναγίνει η Κύπρος μου, η πατρίδα μου απ’ τον Απόστολο Ανδρέα ως τον Ακάμα, μια χώρα, μάνα για όλα τα παιδιά της.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, December 16, 2017

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται...
Όταν κάναμε αυτή την κουβέντα, το 2004, η γιαγιά ήταν 100 χρονών ή κάπου εκεί. Η ίδια δεν ήξερε πότε ακριβώς γεννήθηκε... Παρόλα αυτά κρατούσε μέχρι το τέλος της ζωής της ένα θησαυροφυλάκιο από αναμνήσεις, γλυκές και πικρές μιας πολύ δύσκολης ζωής, σε ένα κόσμο που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πώς βίωνε τις καθημερινές του στιγμές.Μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια της Λευκωσίας σαν ψυχοκόρη, σαν «αναγιωτή» όπως λέγαν τότε, κάτι σαν υπηρέτρια από τα πρώιμα παιδικά της χρόνια. Η γιαγιά Ροδού, περιγράφει με μια αφοπλιστική απλότητα, πώς ήταν τότε η Κύπρος, πριν από 100 χρόνια, η Κύπρος της φτώχειας αλλά και της ανθρωπιάς... Ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα περνούν «ειρήσθω εν παρόδω» μέσα από την αφήγησή της, όπως η γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη στον Αγρό, όταν αυτή, παιδί τότε, έπλυνε τα σεντόνια της γέννας.Με μια σπάνια διαύγεια πνεύματος και εκπληκτική ικανότητα απομνημόνευσης απαγγέλλει μεγάλα ποιήματα, που τα αποτύπωσε από τότε μες στο μυαλό της, ακούγοντας άλλους να τα λένε, αφού η ίδια δεν ήξερε ούτε να γράψει ούτε να διαβάσει... Καθώς τη θυμάμαι μέσα από τις παιδικές μου μνήμες αλλά και βλέποντας ξανά αυτό το βίντεο, ξέρω ότι οφείλω σ' αυτή τη γυναίκα πολλά, για το ποιος και πώς είμαι σαν άνθρωπος... Αιωνία της μνήμη.
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Wednesday, October 15, 2014

Πεζοπορία στο Τρόοδος avec nos chiens

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΤΡΟΟΔΟΣ AVEC NOS CHIENS.
Πεζοπορία και κάμπιγκ στο Τρόοδος, με τον Σκούπη, τον Ντέξτερ και τη Νόβα, σε ... ριάλιτι επιβίωσης!
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Sunday, February 4, 2018

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαγικές στιγμές στον τελικό του EURO 2004

Απαγγέλλοντας τη μαγική ποίηση του Νικου Καββαδία

“Fata Morgana” και άλλα 9 ποιήματα του Νίκου Καββαδία, σε απαγγελία Κωνσταντίνου Οδυσσέως.

PERSONAL BLOG

Ψάξε στη σελίδα μου:

Αναζήτηση για:

Άρθρα ανά μήνα

COVID-19

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΚΥΡΙΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Posted on: Jul 9th, 2020
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ... Posted on: Jun 20th, 2020
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΠΙΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ Posted on: Jun 19th, 2020
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΦΟΒΙΚΑ ΜΥΑΛΑ Posted on: Jun 18th, 2020
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ! Posted on: Jun 18th, 2020

Σύνολο άρθρων: 37

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ Posted on: Apr 8th, 2020
Όχι, δεν βεβηλώθηκε στα κατεχόμενα... Posted on: Sep 17th, 2015
Και φύσηξε ο Θεός των Ορθοδόξων μια σκόνη... Posted on: Sep 9th, 2015
Ψυχές στα σαγόνια της θάλασσας... Posted on: Apr 18th, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015

Σύνολο άρθρων: 34

Περισσότερα

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ! Posted on: Jul 16th, 2020
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ ΠΟΥΤΙΝ Posted on: Jul 14th, 2020
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ! Posted on: Jul 10th, 2020
ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! Posted on: Jul 3rd, 2020
ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Posted on: Jun 30th, 2020

Σύνολο άρθρων: 680

Περισσότερα

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ! Posted on: Jul 16th, 2020
ΗΧΗΣΑΝ ΞΑΝΑ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ Posted on: Jul 15th, 2020
Ο ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΟΙ ΒΑΡΩΣΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ Posted on: Jun 24th, 2020
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ "Ν" Posted on: Jun 15th, 2020
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Posted on: Jun 9th, 2020

Αριθμός άρθρων: 319

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Posted on: May 2nd, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015
Τα κροταλίζοντα δαιμόνια της σοφίτας... Posted on: Jan 15th, 2015
Απουσία... Posted on: Jun 11th, 2014
Χρόνια μετά... Posted on: Apr 4th, 2014

Σύνολο άρθρων: 20

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ! | CONSTANTINOS ODYSSEOS

9 ώρες πριν

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!

Δεν έχει τέλος αυτή η γελοιότητα, με τους αντιπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο. Από τότε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα, η πολιτική μας ηγεσία είναι μαλωμένη μαζί τους. Μα δεν πέρασε ούτε και ένας, ούτε και μισός αντιπρόσωπος του ΟΗΕ που να μην τον χαρακτηρίσουμε μεροληπτικό, φιλότουρκο, εχθρό μας και άσχετο, διότι δεν ξέρει να κάνει σωστά τη δουλειά του. Το έχουν κάνει με όλους ανεξαιρέτως και δεν τους περνά από το μυαλό ότι ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ γελοιοποιώντας και ΕΜΑΣ μαζί τους.

Ξέρετε γιατί το κάνουν; Για να κρύψουν την ΑΠΟΤΥΧΙΑ τους να πείσουν τον διεθνή παράγοντα. Ναι έχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ οικτρά να πείσουν για το δίκιο μας. Έχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ οικτρά να πείσουν ότι φταίει η Τουρκία. Η Τουρκία ουδέποτε καταδικάστηκε για την εισβολή της στην Κύπρο. Δεν της ζητήθηκε ποτέ να αποσύρει τα στρατεύματά της (όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ μιλούν για αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, άρα εξισώνουν τα τουρκικά με τα ελληνικά). Δεν έχει κατηγορηθεί ΠΟΤΕ για αδιαλλαξία στο Κυπριακό. Η Τουρκία δεν έχει κατηγορηθεί ποτέ γενικά για το Κυπριακό.

Έχουν ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ να πείσουν την Ευρώπη και τον διεθνή παράγοντα ακόμη και για την τουρκική εισβολή στην ΑΟΖ μας. Η όποια κατανόηση προς τις θέσεις μας εκφράστηκε από τους ξένους χλιαρά και άνευρα. Σαν να λένε στην Τουρκία κάνε ό,τι θέλεις, θα αντιδράσουμε λίγο, αλλά εσύ τη δουλειά σου θα την κάνεις.

ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΥΧΕΙ και κάνουν καυγάδες με τον ΟΗΕ (διότι μόνο εκεί τους παίρνει) μόνο για ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ. Πιάνουν δηλαδή τους Κυπραίους πάνω στο πατριωτικό μας φιλότιμο, διότι είδαν ότι αυτό δουλεύει. Μόνοι μας κάνουμε πανηγύρια, έξω γελούν πίσω απ΄την πλάτη μας.

Αλλά να μην έχουμε παράπονο. Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ,ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ! 16/07/2020 Constantinos Odysseos Σχολιάστε Δεν έχει τέλος αυτή η γελοιότητα, με τους αντιπρ...

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΗΧΗΣΑΝ ΞΑΝΑ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ | CONSTANTINOS ODYSSEOS

1 ημέρα πριν

ΗΧΗΣΑΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Ήχησαν λοιπόν και φέτος οι υποκριτικές σειρήνες, στη μαύρη μνήμη του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974. Το επίσημο αφήγημα εξακολουθεί να είναι (όπως και σε όλη την ιστορία του Κυπριακού μέχρι σήμερα) κουτοπόνηρο και παραπλανητικό. Διότι από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 μέχρι σήμερα, άλλα μας λένε οι πολιτικοί κι άλλους στόχους υπηρετούν στο παρασκήνιο κι αυτό, όχι, δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, είναι η δεύτερη, σφαιρική πλέον ανάγνωση της ιστορίας, καθώς πέρασε ήδη από τότε σχεδόν μισός αιώνας.

Από το 1960, που εγκαθιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, μέχρι και σήμερα (το τονίζω αυτό: μέχρι και σήμερα) υπάρχουν δύο σχολές σκέψεις για το Κυπριακό Ζήτημα, τόσο στην ελληνική όσο και στην τουρκική πλευρά. Η μία θέλει μια χώρα στην Κύπρο και η άλλη θέλει δύο χωριστά κράτη (ή διπλή ένωση πριν την εισβολή), ώστε να μην μπαίνει η μια κοινότητα στα πόδια της άλλης.

Είναι φανερό ότι κυριάρχησε η σχολή της διχοτόμησης. Ο γεωγραφικός διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων ξεκίνησε από το 1957, λόγω πράξεων βίας που έγιναν ανάμεσα στις δύο κοινότητες, με αφορμή τον αγώνα των Ελληνοκυπρίων για την Ένωση με την Ελλάδα, εντάθηκε μετά τις “φασαρίες” της δεκαετίας του 1960 κι οριστικοποιήθηκε με την ανταλλαγή πληθυσμών, που ακολούθησε την τουρκική εισβολή, το 1974.

Οι Αγγλοαμερικάνοι σχεδίασαν τη λύση του Κυπριακού στη βάση της διχοτόμησης, θεωρώντας ότι αυτή ήταν η μόνη εφικτή λύση. Εξασφάλισαν τη σιωπηρή συγκατάθεση του διχοτομικού σιναφιού για να προχωρήσουν στον γεωγραφικό διαχωρισμό και εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον την πολιτική μωρία του προδότη ταξίαρχου Ιωαννίδη, ο οποίος πείσθηκε ότι έφτασε η ώρα να ρίξει τον “καλόγηρο” (τον Μακάριο) και να κάνει την Ένωση. Την διπλή βεβαίως Ένωση, αφού ήταν συμφωνημένο η Τουρκία να επέμβει και να πάρει ένα κομμάτι στο βόρειο τμήμα του νησιού, για να μεταφερθούν εκεί οι Τουρκοκύπριοι και να τελειώνουμε με το Κυπριακό.

Στον Μακάριο οι Αγγλοαμερικανοί και οι φίλοι του από το διχοτομικό σινάφι είπαν ότι θα του κάνει πραξικόπημα ο Ιωαννίδης, θα ακολουθούσε μια περιορισμένης κλίμακας επέμβαση από την Τουρκία και θα έπεφτε η χούντα. Όλοι ήξεραν στην Κύπρο ότι θα γινόταν πραξικόπημα, μετά την επιστολή του Μακαρίου προς τον τότε πραξικοπηματικό πρόεδρο της Ελλάδας Φαίδωνα Γκιζίκη, με την οποία του ζητούσε να ανακαλέσει στην Ελλάδα τους Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά. Η επιστολή ήρθε βεβαίως μετά από μια τετραετή περίοδο ταραχών, με την βία της εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, του Γεωργίου Γρίβα, την “αντιβία” των παρακρατικών μακαριακών ομάδων, αλλά και την υπονόμευση του νόμιμου κράτους από τους χουντικούς αξιωματικούς.

Ωστόσο ο Μακάριος ήξερε ότι, μετά την επιστολή, θα ακολουθούσε το πραξικόπημα, και θα έπεφτε η χούντα, λόγω της (περιορισμένης) τουρκικής επέμβασης. Στις 15 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα, κατέβηκε πρωί πρωί από την εξοχική προεδρική κατοικία στο Τρόοδος, πέρασε ακριβώς έξω από το στρατόπεδο των τεθωρακισμένων στην Κοκκινοτριμυθιά και πήγε στη Λευκωσία. Λίγο αργότερα τα τεθωρακισμένα βγήκαν από το στρατόπεδο και πήγαν να κάνουν πραξικόπημα στο προεδρικό (λες και δεν μπορούσαν να συλλάβουν τον Μακάριο στην Κοκκινοτριμυθιά).

Στο προεδρικό δεν περικύκλωσαν το κτήριο. Ο Μακάριος βγήκε από την πίσω μεριά και έφυγε ανενόχλητος. Την επόμενη μέρα ο Μακάριος φυγαδεύτηκε στο Λονδίνο από τους Βρετανούς. Στις 20 Ιουλίου, την ώρα που τα τουρκικά πλοία ήταν ήδη σε απόσταση αναπνοής από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας, ο Μακάριος ανέβαινε στο βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για να καταγγείλει την Ελλάδα, ότι έκανε εισβολή στην Κύπρο, από την οποία κινδύνευαν – όπως τόνισε- και οι Τουρκοκύπριοι. Δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στην επικείμενη τουρκική εισβολή, παρόλο που την ίδια ώρα όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία έδειχναν βίντεο με τα τουρκικά πλοία να προσεγγίζουν την Κύπρο και μιλούσαν για τουρκική εισβολή.

Η εκτενής αναφορά μου στον Μακάριο, δεν υπονοεί ότι ο Μακάριος ευθύνεται για το πραξικόπημα. Για το πραξικόπημα ευθύνεται ο προδότης ταξίαρχος Ιωαννίδης, ο οποίος το διέταξε έχοντας πλήρη συνείδηση του τι έκανε, αφού πίστεψε το σχέδιο που του πούλησαν οι Αγγλοαμερικανοί και ήξερε επίσης ότι θα προωθούσε μια λύση του Κυπριακού, με την οποία συμφωνούσε παρασκηνιακά και το διχοτομικό σινάφι σε Ελλάδα και Κύπρο. Γνώριζε πολύ καλά ότι θα επέμβαινε η Τουρκία και θα κατελάμβανε μέρος της Κύπρου για να γίνει ανταλλαγή πληθυσμών, κάτι που πραγματοποιήθηκε τελικά μετά που έπεσε η χούντα, όταν στην Ελλάδα ήταν πια πρωθυπουργός ο Καραμανλής και στην Κύπρο προεδρεύων ο Κληρίδης. Το σχέδιο της διχοτόμησης προχώρησε και ολοκληρώθηκε, χωρίς κανένας να μπορέσει ή να τολμήσει έστω να το εμποδίσει.

Ο Μακάριος πίστευε ότι το πραξικόπημα θα ήταν απλώς το τέλος της χούντας. Έτσι του είπαν οι Βρετανοί, οι οποίοι, σε πλήρη συνεννόηση και συντονισμό και με τον “μάγο” της αμερικανικής διπλωματίας Χένρι Κίσινκερ, λέγεται ότι του έγραψαν και την ομιλία στο Σ.Α. του ΟΗΕ, που ουσιαστικά νομιμοποιούσε την επέμβαση της Τουρκίας, μετά και την εισβολή της Ελλάδος, όπως χαρακτήρισε το πραξικόπημα ο Μακάριος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία ΟΥΔΕΠΟΤΕ καταδικάστηκε από τη διεθνή κοινότητα για εισβολή στην Κύπρο.

Δυστυχώς για τον πολιτικώς ανώριμο κυπριακό λαό, το διεφθαρμένο διχοτομικό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια, από το 1960 μέχρι σήμερα και συνεχίζει να παίζει ένα πολύ βρόμικο παιχνίδι στο παρασκήνιο. Το παιχνίδι της διχοτόμησης της Κύπρου και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, αφού δεν τολμούν να αποκαλύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Οι Τούρκοι, τον Ιούλιο του 1974, πήραν περισσότερο έδαφος από εκείνο που προβλεπόταν, ώστε να το διαπραγματευτούν. Θα έδιναν πίσω Βαρώσι, Μόρφου, χωριά στη γραμμή Αττίλα από την Αμμόχωστο ως τη Μόρφου και μέρος της Καρπασίας. Το διχοτομικό σινάφι τους τα χάρισε κι αυτά, διότι δεν τολμά να πει στον κυπριακό λαό την αλήθεια.

Την αλήθεια την κρύβει με μια επιδέξια, γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα, παρουσιάζοντας κάθε πράξη, που εδραιώνει τη διχοτόμηση, σαν πατριωτικό καθήκον. Τους βοήθηκε πολύ και η Τουρκία πάνω σ’ αυτό, όπως και το ντενκταστικό κατεστημένο. Καλύπτοντας πάντοτε τη διχοτομική τους πολιτική πίσω από την τουρκική αδιαλλαξία, με εύκολη αντιτουρκική ρητορική και κροκοδείλια δάκρυα για τους νέους που έγιναν ήρωες, πέφτοντας προδομένοι για να προασπίσουν την ελευθερία αυτού του τόπου, επιβεβαιώνουν πλήρως τη ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον ότι “ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του κάθε απατεώνα”. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ ΠΟΥΤΙΝ | CONSTANTINOS ODYSSEOS

2 ημέρες πριν

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ ΠΟΥΤΙΝ

Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί σε Κύπρο, Ελλάδα και αλλού περίμεναν την αντίδραση του Πούτιν για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος. Στις ειδήσεις είπαν ότι ο Πούτιν τηλεφώνησε στον Ερντογάν και αφού του μετέφερε την απογοήτευση των Ρώσων Ορθοδόξων, στη συνέχεια συζήτησαν τρόπους περαιτέρω σύσφιγξης των Ρωσοτουρκικών σχέσεων.

Βεβαίως εγώ περιμένω να ενημερωθώ από τους γνωστούς πατριωτικούς ιστότοπους, που γράφουν εδώ και χρόνια για τους αγώνες που δίνει ο προστάτης μας Βλαδίμηρος Πούτιν υπέρ της Ορθοδοξίας και για το ότι στέκεται αντρίκια απέναντι στον Ερντογάν και τα άνομα σχέδιά του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δημοσίευμα ενός από αυτά τα site να γράφει στον τίτλο του για ένα τηλεφώνημα του Πούτιν προς τον Ερντογάν στο οποίο ο Ρώσος πρόεδρος είπε στην Τούρκο : “Αν τολμήσεις να επέμβεις στη Συρία θα σε γαμ**ω!”.

Όπως όμως ξέρετε πολύ καλά ο Ερντογάν μπήκε και στη Συρία και στο Ιράκ και στη Λιβύη και στην ΑΟΖ της ορθόδοξης Κύπρου και την ΑΟΖ της ορθόδοξης Ελλάδας απειλεί και τέλος μετέτρεψε και την Αγία Σοφία σε τζαμί. Φαίνεται ότι ο Πούτιν γ*** καλά, αλλιώς δεν εξηγείται το γιατί ο Ερντογάν συνεχίζει. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

6 ημέρες πριν

ΠΡΑΞΗ ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, στην Κωνσταντινούπολη, χτίστηκε στα χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από το 532 ως το 537, υπό την επίβλεψη των πολιτικών μηχανικών Ανθέμιου και Ισίδωρου, επί βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α'.

Το 1453, όταν ο Μωάμεθ Β' κατέλαβε την Πόλη, προσπάθησε να το παίξει καλός με τους Χριστιανούς, ανακηρύσσοντας τον οικουμενικό πατριάρχη (που διόρισε ο ίδιος) σε "εθνάρχη" των Ρωμιών. Όμως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος ήταν μια θρασύτατη πράξη ληστείας, σφτερισμού και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, που καταμαρτυρούσε τις πραγματικές προθέσεις του κατακτητή. Το 1935, επί Κεμάλ Ατατούρκ, ο ναός μετατράπηκε σε μουσείο και αργότερα τέθηκε υπό την εποπτεία της Ουνέσκο.

Για πάνω από χίλια χρόνια η Αγία Σοφία υπήρξε χριστιανικός ναός. Η αισχρή απόφαση του ερντογανικού καθεστώτος να τον μετατρέψει αυθαίρετα και καταχρηστικά ξανά σε τέμενος δεν αλλάζει μια πικρή για τους ληστές πραγματικότητα: ότι θα χρειαστούν άλλα 400 χρόνια για να ξεπεράσει ο σφετερισμός, σε χρονική διάρκεια, την αυθεντική, ιστορική καταβολή του χριστιανικού ναού. Κι αυτό κανένας Ερντογάν ή άλλος κλέφτης και σφετεριστής δεν μπορεί να το αλλάξει. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ! | CONSTANTINOS ODYSSEOS

6 ημέρες πριν

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!

«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ» – Ουμπέρτο Έκο.

Η πραγματικότητα της εποχής που ζούμε είναι πιο εφιαλτική από τα μυθιστορήματα του Τζωρτζ Όργουελ ή του Αντώνη Σαμαράκη. Διότι τα κοινωνικά δίκτυα ανήγαγαν την απόλυτη ηλιθιότητα σε σχολή σκέψης κι εξίσωσαν την ελαφρότητα της βλακείας με την βαρύτητα της λογικής, με αποτέλεσμα οι ανόητοι, που πριν μιλούσαν και γελούσες, τώρα να διεκδικούν λόγο και ρόλο.

Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις αυτά που γράφουν και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι αυτό που κατάλαβες. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι που βλέπεις από κάτω εκατοντάδες “LIKE” από το πλήθος των ομοίων τους. Η βλακεία γίνεται κράτος.

Μία από τις μεγαλύτερες βλακείες που διαβάζουμε εσχάτως, προέρχεται από τη σχολή της συνωμοσιολογίας. Από αυτούς που βλέπουν πίσω από τα πάντα σιωνιστές, μασώνους, σκοτεινές δυνάμεις που δρουν υπόγεια, τέρατα τύπου Μπιλ Γκέιτς, που θεωρούν ότι τα δισεκατομμύρια δολάρια που έδωσε για εμβόλια, προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές, τα έδωσε αντιθέτως για να δηλητηριάζει τους ανθρώπους, για να μειώνεται ο πληθυσμός της γης, που πιστεύουν ότι θα μας βάλουν όλους εμβόλια με μικροτσιπ για να ξέρουν όλες της κινήσεις της Μαρικούς που τα Λεύκαρα και της Τταλλούς που το Πιρόι. Από αυτούς που θεωρούν ότι οι μασώνοι, οι σιωνιστές Εβραίοι, οι Ιλλουμινάτι, η λέσχη Μπίλντελρμπεργκ, οι Ροφκέλερ, ο Κίσινγκερ και κάμποσα άλλα «σκυλιά» προσπαθούν να επιβάλουν τη «Νέα Τάξη» της παγκοσμιοποίησης. Από αυτούς που λένε και κάμποσες άλλες θεωρίες, ατεκμηρίωτες, βασισμένοι μονίμως σε fake news, κατασκευασμένα από ανισόρροπους, που διαψεύδονται από τα ίδια τα γεγονότα κι από την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά αυτοί επιμένουν.

Μια λοιπόν από τις θεωρίες αυτών των περίεργων είναι ότι ο ανισόρροπος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι ο αρχηγός των ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και πολεμά με λύσα τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ.

Ποιος; Ο Τραμπ! Αυτός που έγινε δισεκατομμυριούχος με τις γνωστές κομπίνες και κυρίως κλέβοντας το φόρο (κλέβοντας δηλαδή τις τσέπες εκείνων που τον λατρεύουν και τον ψηφίζουν). Ένας δηλαδή κοινός κομπιναδόρος και απατεώνας. Αυτός που υποτιμά τις γυναίκες και θεωρεί ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον ο κώλος τους παρά οι απόψεις τους. Αυτός με τις επιφανειακές γνώσεις, που δεν τον ενδιαφέρει στην πραγματικότητα τίποτε άλλο παρά ο εαυτός του και ό,τι τον ευχαριστεί προσωπικά.

Μια ματιά στη διαχρονική του συμπεριφορά, είναι αρκούντως αποκαλυπτική της προβληματικής του ψυχοσύνθεσης. Αυτός δεν έγινε πρόεδρος επειδή είχε πολιτικές αναζητήσεις ή ανησυχίες ή για να αλλάξει τον κόσμο, όπως πιστεύουν οι …ψεκασμένοι. Έγινε από κόμπλεξ. Πλουσιόπαιδο με έπαρση, αναζητούσε πάντα την προβολή. Τον είδαμε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά σόου, σειρές, ταινίες (Home Alone 2), αγώνες μποξ. Και τι δεν έκανε για μερικά δευτερόλεπτα προβολής. Μέχρι και δικό του σόου στην τηλεόραση ανέλαβε κάποια στιγμή. Ο ορισμός της παροιμίας «εγώ με τον παρά μου γα*ώ και την κυρά μου».

Δείτε την έπαρσή του όταν μιλά. Είναι ξερόλας. Για οποιοδήποτε θέμα ερωτηθεί να απαντήσει αρχίζει πάντα με το ΕΓΩ! «Εγώ ξέρω καλύτερα από τον καθένα γι’ αυτό το θέμα, γι’ αυτή τη χώρα, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, γι’ αυτά τα ζώα, γι’ αυτή την ασθένεια, γι’ αυτούς τους χιμπατζήδες, γι’ αυτά τα μυρμήγκια, για τον ουρανό, τα αστέρια, τις θάλασσες, τους ωκεανούς, τον άνεμο, την άπνοια…». Για όποιο θέμα του μιλήσουν, ξέρει καλύτερα από όλους. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εγωπαθούς προσωπικότητας με πολλά συμπλέγματα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ως σόουμαν είναι πολύ καλός. Θα ήταν ο ιδανικός για να κάνει ένα late night show. Ως εκεί όμως. Ούτε κατά διάνοια κατάλληλος για πρόεδρος χώρας και δη των ΗΠΑ.

Αυτός λοιπόν ο τύπος, που δεν ξέρει πόσα λεφτά έχει βγάλει από τις κομπίνες του, που κατάφερε να γίνει υποψήφιος του ενός από τα δύο ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ κόμματα των ΗΠΑ, του ΡΕΜΠΟΥΠΛΙΚΑΝΙΚΟΥ κόμματος είναι, λένε οι “ψεκασμένοι”, ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ! Από πότε το ρεμπουπλικανικό κόμμα κι οι μηχανισμοί του έγιναν αντισυστημικοί και επέτρεψαν στον Τραμπ να προωθηθεί και να εκλεγεί, μόνο αυτοί οι ατσίδες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Συνεπώς, αφού είναι αντισυστημικός, δικαιούται και να λέει ότι θέλει. Ό,τι μαλακία ξεστομίσει (και ξεστομίζει πολλές) είναι εντάξει, διότι είναι ο σούπερμαν που πολεμά εναντίον των κακών: Του Μπιλ Γκέιτς, του Ομπάμα, της Κλίντον (α, την ξέχασα αυτήν), των Ροφκέλλερ, των σιωνιστών, του κόμη Δράκουλα, του Δρακουμέλ, της Κρουέλας, της μάγισσας Φούρκας και πολλών άλλων. Ο ορθολογισμός, η κοινή λογική θα έλεγα καλύτερα, όπως και η επιστήμη, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Σε αντίθεση με τους οπαδούς του Τραμπ που πιστεύουν πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι “Στρατιώτης του Φωτός”, που πολεμά τις σκοτεινές δυνάμεις για να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, ο συντάκτης αυτού του άρθρου θεωρεί τον Τραμπ έναν αριβίστα, επικίνδυνο για την ανθρωπότητα. Αυτό! Τελεία! Δεν είναι ούτε με τους Κλίντον, ούτε με τον Κίσινγκερ, ούτε με το Δημοκρατικό Κόμμα, ούτε με τους μασώνους, ούτε με τους σιωνιστές, ούτε με τη “Νέα Τάξη”. Ο συντάκτης αυτού του άρθρου θέλει έναν κόσμο καλύτερο κι από αυτόν που “οραματίζεται” ο Τραμπ κι από εκείνον που έφτιαξαν οι αντίπαλοί του, οι οποίοι σίγουρα είναι το ίδιο συστημικοί με τον “Στρατιώτη του Φωτός”. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

constantinosodysseos.com