Γιάννης Μαρθάρης: η δική μου επέτειος.

12:57 PM | |

 Πατήστε εδώ για να δείτε το άρθρο στην ιστοσελίδα του Γιάννη Μαρθάρη.

Στις 26 του Απρίλη συμπληρώνεται 1 χρόνος που διάβηκα τον δικό μου Ρουβίκωνα, πέρασα για πρώτη φορά τα οδοφράγματα. Ήταν μια καθοριστική στιγμή για μένα. Ένας κόσμος μέσα μου γκρεμίστηκε, είδα πόσο μοιάζουμε μεταξύ μας οι 2 κοινότητες. Είδα έναν τοίχο που χωρίζει την Λευκωσία, μερικές τρύπες που περνάνε μόνο αρουραίοι από κει. Εκείνη την στιγμή μέσα μου γεννήθηκε ένας άλλος κόσμος. Το είχα πάρει απόφαση. Αυτός ο τοίχος, ο τοίχος του πόνου πρέπει να πέσει.

Πέρασαν 11 χρόνια από το ηρωικό μας ΟΧΙ, μόνο που εγώ δεν το υποστήριξα για να διατηρήσω το στάτους κβο, αλλά για να βρεθεί κάτι καλύτερο. 11 χρόνια μετά όχι μόνο δεν κάναμε απολύτως τίποτα, αλλά καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε οικονομικά, ηθικά, μα κυρίως κοινωνικά. Η 24 Απριλίου δεν μπορεί να ναι μέρα για εορτασμούς αλλά για προβληματισμό.Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του 2004 όπου χώρισαν τον λαό σε πατριώτες και προδότες δεν θα την ανεχθώ πια. Δεν θα απορρίψω τίποτα εκ προοιμίου. Ξεκινώ από μια λευκή κόλλα χαρτί.

Οι πολεμούντες την ΔΔΟ κάνουν ότι μπορούν για να την παγιώσουν. Με την ανοχή/συνενοχή των κυβερνήσεων μας οι 2 ζώνες μέσω της επιτροπής αποζημιώσεων αρχίζουν να σχηματίζονται. Το περιουσιακό οδεύει σιγά σιγά αλλά σταθερά προς την λύση του. Ενώ αρνούμαστε να δεχτούμε την δικοινοτική πτυχή του Κυπριακού δεν κάνουμε σαν πολιτεία τίποτα για να έρθουν οι 2 κοινότητες πιο κοντά. Το ελπιδοφόρο όμως είναι πως κάνουν οι απλοί πολίτες, και από τις 2 πλευρές.

Εκεί λοιπόν που άρχισε να με πιάνει η απελπισία εμφανίστηκε ο Ακκιντζί. Ότι βολικότερο μπορούσε να μας συμβεί για μια λύση βιώσιμη, το δίκαιη πήγε περίπατο. Οι Τουρκοκύπριοι ετοιμάζονται για την δική τους επανάσταση. Θέλω πολύ να εκλεγεί, για να πέσουν οι μάσκες. Αρκετά κρυφτήκαμε πίσω από τον Έρογλου τον βολικό μας βάρβαρο. Εμείς θέλουμε αλλά δεν θέλουν αυτοί. Η Τουρκία πλέον ελάχιστα ασχολείται με την Κύπρο, έχει σοβαρότερα προβλήματα, και ναι δεν είμαστε το κέντρο της γης.

Θέλω να δω πολιτικές καριέρες που κτίστηκαν πάνω στον πόνο και τα πατριωτικά αισθήματα του λαού να καταστρέφονται. Θέλω η επικείμενη προσπάθεια για την λύση να γίνει τσουνάμι που θα καθαρίσει τον πολιτικό μας στάβλο. Θέλω να γίνει η δύναμη που θα ρίξει εκείνο τον τοίχο, και πλέον να περνάνε από κει ελεύθεροι άνθρωποι σε μια ελεύθερη πατρίδα.

Όπως πανέμορφα τραγουδά ο Σιδηρόπουλος:

Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή

για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.

Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ’ έχουν βάλει στο κλουβί.

Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.

Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ’ έναν άγνωστο θεό

κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.

Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;

Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;

Γιάννης Μαρθάρης – Ιστολόγιο.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *