ΚΥΠΡΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ VS ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ (2)
Άγγελοι και δαίμονες της Κύπρου. Τα στερεότυπα για το ποιοι από τους ξένους ήταν φίλοι μας και ποιοι εχθροί μας, σε κρίσιμες περιόδους, δημιουργήθηκαν στο μυαλό των Ελληνοκυπρίων από τα παραμύθια και τις μισές αλήθειες που μας έλεγαν για δεκαετίες οι δικοί μας πρωταγωνιστές και οι θαυμαστές τους, στην προσπάθειά τους να παρουσιαστούν εκείνοι σαν αθώες περιστερές για τα όσα πάθαμε, ρίχνοντάς τα όλα πάνω στους ξένους.
Οι ξένοι είναι ξένοι και θα εξυπηρετήσουν πρώτα και κύρια τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουμε και παπά να μας το πει; Άρα δεν έχει «οι Ρώσοι ήταν φίλοι μας και οι Αμερικάνοι εχθροί μας». Φίλος τους είσαι αν εξυπηρετείς τα συμφέροντά τους. Από εκεί και πέρα φέρσου ΕΞΥΠΝΑ να εξυπηρετήσεις και τα δικά σου συμφέροντα μαζί με τα δικά τους. Πάντως το παιχνίδι το μοιράζουν οι δυνατοί, όχι οι αδύναμοι.
Είναι αυτό που κατάλαβε λάθος ο Μακάριος. Νόμιζε ότι αυτός θα μπορούσε να μοιράζει το παιγνίδι στις υπερδυνάμεις, χωρίς να καταλαβαίνει ότι έπαιζε με τη φωτιά.
Ο Μακάριος έβαλε την Κύπρο στους Αδέσμευτους το 1961, παρά τη διαφωνία του Τουρκοκύπριου αντιπροέδρου της Δημοκρατίας κι άρχισε να φλερτάρει με την Σοβιετική Ένωση μέσα στα μούτρα των Αμερικανών, και μέσα πόδια του ΝΑΤΟ. Μέσα στη σφαίρα επιρροής της Δύσης, όπου οι Σοβιετικοί ήξεραν πως δεν είχαν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο οι ίδιοι, απλώς μετά χαράς ανακάτευαν τα χώματα, για να προκαλούν πρόβλημα στην νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Ήταν τα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας, τότε που ο Μακάριος, παρόλο που ήταν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δήλωνε σε κάθε ευκαιρία δημόσια ότι στόχος παραμένει η καθαρή Ένωση με την Ελλάδα, εννοώντας χωρίς κανένα αντάλλαγμα προς την Τουρκία. Έδινε αυτή την ομολογουμένως σούπερ πατριωτική απάντηση στους επικριτές του, όταν τον αποκαλούσαν επίορκο της Ένωσης. Όμως, την ίδια στιγμή που δήλωνε ενωτικός, φλέρταρε με τη Σοβιετική Ένωση η οποία ήταν εναντίον της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, διότι δεν ήθελε να γίνει η Κύπρος το αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.
Όταν ο Μακάριος ανακοίνωσε ότι θα αλλάξει μονομερώς το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα γνωστά 13 σημεία, ξεκίνησαν οι φασαρίες και είχαμε τα αιματηρά γεγονότα στην Χρυσαλινιώτισσα τα Χριστούγεννα του 1963. Αμέσως μετά οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από όλα τα όργανα και τους θεσμούς του κράτους και η Τουρκία απείλησε το 1964 να εισβάλει στην Κύπρο. Επενέβη τότε προσωπικά και την απέτρεψε ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον.
Τότε οι Αμερικάνοι παραμέρισαν τους Βρετανούς, θεωρώντας ότι τα έκαναν μαντάρα στην Κύπρο και πήραν πάνω τους το Κυπριακό. Μας είπαν αφού θέλετε Ένωση, ορίστε το σχέδιο Άτσεσον. Ήταν Ιούλιος του 1964. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου το είδε σαν χρυσή ευκαιρία, διότι θεωρούσε αδύνατον να γίνει Ένωση Κύπρου και Ελλάδας, χωρίς κάποιο αντάλλαγμα για την Τουρκία. Όμως Μακάριος, με την παρασκηνιακή στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, τάισε χυλόπιτα στους Αμερικανούς, λέγοντας ότι το σχέδιο Άτσεσον ήταν σχέδιο διπλής ένωσης, δηλαδή σχέδιο διχοτομικό, διότι έδινε στρατιωτική βάση στην Τουρκία για πενήντα χρόνια, στην Καρπασία και προέβλεπε επίσης αυτοδιοίκηση για τους Τουρκοκύπριους εκεί όπου διέμεναν τότε. Επρόκειτο δηλαδή να δοθεί στην Τουρκία ένα εδαφικό αντάλλαγμα κάπου γύρω στο 10% με 15%. Οπότε, ναι, όντως ήταν σχέδιο διπλής ένωσης και διχοτομικό σε αναλογία 85 με 15. Όμως, όπως κι αν τα κατάφεραν, τελικά η Τουρκία από το 1974 κατέχει παράνομα μεν, αλλά κατέχει για μισό αιώνα πλέον το 37% του εδάφους. Διότι όπως και σήμερα έτσι και τότε δεν ξέραμε τι θέλαμε. Ή μάλλον για την ακρίβεια, μακαριακοί και αντιμακαριακοί τότε, άλλα ήθελαν και άλλα έλεγαν. Με άλλα λόγια μας κορόιδευαν και δεν είναι παράξενο το πού καταλήξαμε, ούτε το πού θα καταλήξουμε ακόμα στη συνέχεια, με τα μυαλά που κουβαλάμε.
Ποια ήταν η συνέχεια τότε και επίσης ποια ήταν η σχέση του Σχεδίου Άτσεσον με το πραξικόπημα της Χούντας, 10 χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, θα τα πούμε στο επόμενο βίντεο.