Γιατί η γη γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει, και δεν μπορούμε να μείνουμε στάσιμοι, να κλαίμε, και να ζητούμε από τους άλλους να μας λυπηθούν. Κανείς δε μας λυπάται, πέρασαν τα χρόνια, το Κυπριακό έχει καταντήσει το καταφύγιο κάθε πολιτικάντη που δε θέλει να εγκαταλείψει την καρέκλα του. Ο καιρός περνά, μισός αιώνας σχεδόν, ναι, αυτή τη φορά θέλουμε φοβερά χρονοδιαγράμματα, να μη χάσουμε άλλο χρόνο.
Να μην επιτρέψουμε σε κανένα να σπείρει το φόβο για την νέα προοπτική, αυτό το νέο ξεκίνημα, που θα μας απαλλάξει από τα δεινά του παρελθόντος και θα δώσει φτερά στο νου και τη ψυχή μας. Να προχωρήσουμε και να βρούμε μια λύση για όλους, να δουλέψουμε για το μέλλον, να αγκαλιάσουμε τον τόπο και τον κόσμο μας ελεύθεροι! Βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που έχουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες.
Εδώ και 41 χρόνια η ενέργεια του νησιού έμεινε στάσιμη. Η πολιτική έχασε την αίγλη και την πειθώ της, οι πολιτικοί αυτοεγκλωβίστηκαν στα άτιμα παίγνιά τους, ενώ ο κόσμος κατάλαβε ότι πίσω από αυτή την κατευθυνόμενη στείρα στασιμότητα υπάρχουν συμφέροντα και υποκρισία.
Ο τόπος είναι ένας και αδιαίρετος, η φύση είναι μια και μοναδική, και οι άνθρωποι αυτού του νησιού έχουν δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο. Πάλεψαν για χρόνια, παλεύουν εδώ και αιώνες, η δικη μας βραχονησίδα έχει σημασία στη σκακιέρα της ανατολικής Μεσογείου. Στα δικά μας χέρια βρίσκεται το μέλλον της, ένα μέλλον μέσα από το οποίο θα μπορούμε να γευτούμε με ασφάλεια ξανά όλες τις κρυφές χαρές που έχει ακόμη το νησί.
Πιστεύω στον Ακκιντζί, πιστεύω στους ΤΚ συμπατριώτες μου και όποτε συζητώ μαζί τους βρίσκω ότι είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από μένα. Πιστεύω πια και στους ΕΚ συμπατριώτες μου που κατάλαβαν, μετά το φιάσκο της οικονομίας, ότι η πορεία του νησιού δεν μπορεί να σχεδιαστεί ερήμην ημών. Πέρασαν ανεπιστρεπτί αυτοί οι καιροί που είχαν ως τίμημα την απώλεια του τόπου.