Όχι σε ανταλλαγή της Αμμοχώστου με το αεροδρόμιο Τύμπου…

1:09 PM | |

ammoxostosΗ πρόταση για επιστροφή των Βαρωσίων, με ανταλλάγματα που θα περιλαμβάνουν και τη νόμιμη λειτουργία του αεροδρομίου Τύμπου, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Διότι στην ουσία είναι σαν να αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του εκτός νομιμότητος πολιτειακού μορφώματος στην κατεχόμενη Κύπρο να αποκτήσει πρόσβαση σε απευθείας εμπόριο,  θα είναι δηλαδή σαν να αναγνωρίζουμε την μετατροπή του σε μοντέλο τύπου Ταϊβάν.

Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αδιανόητη παραχώρηση διότι, σε περίπτωση ναυαγίου στις συνομιλίες, η Τουρκία δεν θα έχει πολλούς λόγους για μελλοντική επανάληψη της ειρηνευτικής διαδικασίας. Εφόσον διασφαλίσει καθεστώς ελεύθερου εμπορίου στα κατεχόμενα, θα μπορέσει απρόσκοπτα να επενδύσει τεράστια ποσά σε όλους τους τομείς της οικονομίας και, ταυτόχρονα με τον εποικισμό, να μετατρέψει τα κατεχόμενα σε μια οικονομικά ανθηρή χώρα, που δεν θα έχει μεν διπλωματικές σχέσεις με τον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά θα έχει οικονομικές, που είναι εξίσου σημαντικές.

Ο Mustafa Akinci και οι Τουρκοκύπριοι γενικά πρέπει να κατανοήσουν πως, αν γίνει αυτό που περιγράφω πιο πάνω, μπορεί η περιοχή τους να αποκτήσει οικονομική ισχύ, αλλά οι ίδιοι, ως Τουρκοκύπριοι, ως κοινότητα και πολιτισμική οντότητα, θα πάψουν να υπάρχουν. Θα απορροφηθούν από τους “κουβαλητούς”. Συνεπώς πρέπει να συμμεριστούν τις βάσιμες ανησυχίες μας και να συζητήσουν αντιπροτάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, ώστε η Αμμόχωστος να παραδοθεί στους νόμιμους κατοίκους της, με ανταλλάγματα που δεν θα βάλουν κανένα σε πειρασμό να αφήσει μισοτέλειωτη την διαδικασία της λύσης.

Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρξει τελικά ενδιάμεση συμφωνία για την Αμμόχωστο και για άλλα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αυτό δεν θα πρέπει με κανένα τρόπο να επιβραδύνει την διαδικασία για συνολική, τελική λύση του Κυπριακού προβλήματος. Το ζητούμενο παραμένει πάντα να καταλήξουν οι δύο πλευρές σε συμφωνία το συντομότερο δυνατόν και τότε φυσικά θα λειτουργεί νόμιμα και υπό τον έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, το αεροδρόμιο της Τύμπου.

Με αφορμή την πιο πάνω επισήμανση, θα ήθελα παράλληλα να στείλω μήνυμα προς τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, που παραμένουν μετριοπαθείς κι είναι έτοιμοι να συζητήσουν και να αποδεκτούν μια λειτουργική και βιώσιμη λύση. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στην χορωδία των απορριπτικών, που θα βρίσκουν κάθε φορά από την πέτρα αφορμές για να εκθέσουν την άλλη πλευρά και να υπονομεύσουν την διαδικασία των συνομιλιών. Είναι πολύ φυσικό η κάθε πλευρά στις συνομιλίες να παρουσιάζεται με το μάξιμουμ των απαιτήσεών της. Η διαφορά ενός που θέλει να φτάσει σε λύση (π.χ. Akinci) και κάποιου που δεν θέλει να φτάσει (π.χ. Eroglu) βρίσκεται στο μέχρι πού μπορεί να υποχωρήσει στη διαπραγμάτευση. Εκείνος που δεν θέλει να φτάσει σε λύση μένει στα μάξιμουμ και δεν ξεκολλά από αυτά. Εκείνος που θέλει, υποχωρεί μέχρι το σημείο που ξέρει ότι βρίσκονται τα όρια ασφαλείας του, για να πετύχει έναν έντιμο συμβιβασμό.

Θέλω να πιστεύω όμως ότι ο Moustafa Akinci θα κάνει ό,τι μπορεί για να καταλήξουμε σε συμφωνία. Αν παρόλα αυτά η Άγκυρα παρεμβάλει εμπόδια που θα οδηγήσουν σε νέο αδιέξοδο τη διαδικασία, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να διαφανεί ποιος είναι ο φταίχτης. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το φταίξιμο να φορτωθεί σ’ εμάς διότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, η Τουρκία θα πάρει αυτό που θέλει, από τη διεθνή κοινότητα, έτσι κι αλλιώς και χωρίς τις υπογραφές μας. Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι για πρώτη φορά από το 1974 διανοίγονται μπροστά μας πραγματικές προοπτικές για λύση του Κυπριακού. Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων είναι υπέρμαχοι της λύσης, ενώ και οι διεθνείς συγκυρίες ευνοούν και την σύγκλιση της Τουρκίας προς τον ίδιο στόχο. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *