Τα κόμματα που στήριξαν τις υποψηφιότητες των χαμένων του α’ γύρου των εκλογών διατηρούν κεφαλαιώδεις διαφωνίες με τους μονομάχους του β’ γύρου. Διαφωνίες που δεν μπορεί να γεφυρωθούν στο διάστημα που απομένει μέχρι την Κυριακή. 

Στη Γερμανία, προκειμένου να συσταθεί νέος κυβερνητικός συνασπισμός υπό την Άνγκελα Μέρκελ, διεξάγονται συζητήσεις εδώ και μήνες για να εκπονηθεί ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης πάνω στο οποίο να συκλίνουν όλα τα κόμματα του συνασπισμού.

Στην Κύπρο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, σε διάστημα λίγων ημερών και με τις δεδομένες θέσεις τους, που γνωρίζουμε, οποιαδήποτε συμφωνία θα είναι και θα φαίνεται καιροσκοπική.

Στη Γερμανία το σύστημα είναι κοινοβουλευτικό και προκειμένου να συσταθεί κυβέρνηση πρέπει να διασφαλιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην Κύπρο, με το προεδρικό σύστημα, δεν τίθεται τέτοιο ζητημα. Ο πρόεδρος εκλέγεται για να διορίσει κυβέρνηση και να κυβερνήσει. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που χρειάζεται η κυβέρνηση για να περνά τα νομοσχέδιά της μπορεί να διασφαλίζεται μέσα από συναίνεση για κάθε νομοσχέδιο ξεχωριστά, όπως εξάλλου έγινε και στη διάρκεια σχεδόν ολόκληρης της προηγούμενης πενταετίας.

Η μόνη ενδεδειγμένη υπό τις συνθήκες απόφαση όλων όσοι έχασαν στις εκλογές είναι να προτρέψουν το λαό να ψηφίσει κατά συνείδηση. Θα είναι, αν μη τι άλλο, ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τα εμπρός, για να αρχίσει επιτέλους το βεβαρημένο πολιτικό σύστημα να εγκαταλείπει τις παθογένειες του παρελθόντος και τις ευκαιριακές συμμαχίες που δεν εδράζονται σε αρχές αλλά στην κατανομή του μέλιτος της εξουσίας.